Υπάρχουν έντονες συγκεντρώσεις βλέννας στην τραχεία με αδυναμία απόχρεμψης και κίνδυνο πνιγμονής που συνοδεύεται απο αϋπνία και γλοιώδη ιδρώτα. Ό ασθενής είναι γεμάτος βλέννα που ακούγεται σαν “κόχλασμα-βράσιμο”, όταν βήχει δεν μπορεί να αποχρέμψει, κινδυνεύει να πνιγεί ή να πάθει ασφυξία απο την συσσώρευση του φλέγματος. Την εικόνα αυτή την συναντούμε κυρίως σε μωρά και ηλικιωμένους χωρίς όμως να εξαιρούνται και οι ενδιάμεσες ηλικίες Βοηθάει επίσης σε φλυκταινώδη δερματικά εξανθήματα όπως αυτά που εμφανίζονται στην ανεμοβλογιά. Τα σπυράκια εδώ εμφανίζονται με πολύ αργούς ρυθμούς. Υπάρχει ένας βιολετί αποχρωματισμός γύρω από τα σπυράκια τα οποία είναι μεγάλα και γεμάτα πύον.
Το παιδί νυστάζει, είναι αδύναμο, ιδρώνει και έχει αϋπνία. Ίσως αν υπάρχει αυτή η εικόνα να εξελιχθεί σε βρογχίτιδα. Χειροτερεύει: στο κρύο σε συνδυασμό με υγρασία, με την θερμότητα του δωματίου, με την αλλαγή του καιρού, την Άνοιξη. Βελτίωση: Στον δροσερό αέρα, την απόχρεμψη, όταν ξαπλώνει στην δεξιά πλευρά.
Από το homeopathy.gr η παρακάτω περιγραφή και φωτογραφία.
Το Antimonium tartaricum παράγεται από το καλιούχο αντιμονιοτρυγικό οξύ. Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο χρησιμοποιείται σε χρόνια και οξέα προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος, όπου χαρακτηριστικό είναι η αδυναμία απόχρεμψης πτυέλων. Ρόγχοι. Βήχας. Βρογχίτιδες, βρογχοπνευμονίες, λαρυγγίτιδες, κτλ. Μεγάλη κατάπτωση και εφίδρωση. Παιδιά παρουσιάζουν δυσθυμία και γκρίνια, δεν θέλουνε την επαφή.
Έστω ότι ένα τέτοιο οξύ είχε κάποια φαρμακευτική χρησιμότητα. (Δεν έχει βέβαια παρά μόνο στους ομοιοπαθητικούς που το χρησιμοποιούν σαν placebo προφανώς.) Γιατί να μην το ενσωματώσει καμία φαρμακευτική σε “κανονικό” φάρμακο; Μήπως γιατί καμία μελέτη δεν δείχνει αποτελεσματικότητά του, πόσο μάλλον σε ομοιοπαθητική “δυναμοποίηση” (δηλαδή είναι σκέτο νεράκι.)