Λοιπόν τα λόγια είναι περιττά. Όλες οι κουβέντες που ξεκινούν, καταλήγουν στο σεξ, για αυτό λοιπόν κι εγώ δεν θα σας κουράσω και θα πάω κατ ευθείαν εκεί.
Σεξ λοιπόν. Σαν σεξπερτ που είμαι, θέλω να σας πω δυο κουβεντούλες για το θέμα. Και το θέμα είναι: Τελικά το φχαριστιόμαστε;
Οι άντρες έχουν πιο πολλές πιθανότητες σίγουρα, αν δεχθούμε σαν ευχαρίστηση την ολοκλήρωση βεβαίως, βεβαίως.
Όπως έχω ξαναπεί, οι άντρες πέρα από διάφορους άλλους προβληματισμούς, οι οποίοι είναι το αν θα τους σηκωθεί, αν τον έχουν μεγάλο, αν θα τελειώσουν γρήγορα κλπ κλπ, έχουν το βασικό ότι αυτοί είναι που κατά βάσιν δίνουν το σφύριγμα της λήξης. Κι αυτό γίνεται όταν θα ολοκληρώsoon.
Οι γυναίκες όμως; Θα έχουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα οεο; Αυτή είναι μια μεγάλη και πικρή ιστορία, την οποία θα εξετάσουμε ενδελεχώς.
Έστω λοιπόν ότι έχεις μια σχέση και όλα βαίνουν καλώς. Υπάρχει έλξη από την πρώτη στιγμή και το ματζαφλάρι σου λειτουργεί στις 5000 στροφές. Το μέγεθος ικανοποιεί και εσύ παλικάρι μου, μπορείς και κρατάς τα μπόσικα μέχρι να καταλάβεις ότι η σύντροφος το φχαριστήθηκε. Τότε απελευθερωμένος από κάθε άγχος, βγάζεις τον καλύτερό σου εαυτό μέχρι να ‘ρθει η στιγμή που θα ανοίξει το συντριβάνι.
Μέχρι εκεί όλα καλά. Αλλά τι γίνεται, ω πες μου τι, αγαπητέ συναγωνιστή, αν η δουλειά τελικά στραβώσει; Τι εννοω; Εννοώ αυτό που καταλαβαίνετε. Αν για κάποιο λόγο, η σύντροφος δεν το φχαριστιέται. Δηλαδή δεν φτάνει στη γραμμή του τερματισμού. Δηλαδή δεν ανοίξει την κάνουλα. Δηλαδή αυτό. Εσύ τί κάνεις τότενες;
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό, αγαπητέ μου φίλε ποικίλουν από καιρού εις καιρόν κι από άτομο σε άτομο. Ως επί το πλείστον, όπως και στο ποδόσφαιρο, τα πρώτα φιλικά προετοιμασίας δεν μπορούν να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδος. Ο παίχτης σου είναι ακόμα κρύος και μουδιασμένος και βλέπεις ότι στις πρώτες αναγνωριστικές μπαλιές δεν τη βρίσκει ούτε με ντετέκτιβ. Τι γίνεται εκεί;
Τι να γίνεται, βράζει και χύνεται. Εκεί η μπάλα πάει στην εξέδρα, όπου το φιλοθεάμων κοινό, πρέπει να χει την υπομονή και την πίστη, ότι η ομάδα με τον καιρό θα ρολάρει και θα αρχίσει να σκοράρει. Στην αντίθετη περίπτωση υπάρχει θέμα. Γιατί είναι οκ να δώσεις αβάτζο μια δυο αγωνιστικές. Η τρίτη όμως; Η τρίτη φίλε είναι και η φαρμακερή. Γιατί αν ο παίχτης σου συνεχίζει και τα φτύνει από τα δυο πρώτα σπρίντ, τότε πάει ολοταχώς για μεταγραφή.
Λύσεις.
Τι λύσεις. Τι τραγούδι να σου πω, που να σ αρέσει. Άμα είσαι κοκοράκι, το ‘χασες το κοριτσάκι. Δεν ξέρω αγαπητέ μου. Δεν είμαι κι ο Ασκητής να σε συμβουλέψω επιστημονικά. Από αυτά όμως που χω διαβάσει κι από αρκετές μαρτυρίες απλών παιχτών, έχω να σου πω φιλικά τα εξής:
Έχει κανονιστεί που λες αγώνας εντός έδρας και το θέμα σου είναι για πολλά γκόλ, δηλαδή επιπέδου Λίλιαν.
Λίλιαν κατά Slang, ορίζεται γκομενάκι, που στη σχετική κλίμακα, κυμαίνεται από θεόμουνο έως γαμήσιμο, με εμφάνιση που αντιστοιχεί σε εργαζόμενη ή θαμώνα νυχτερινών κέντρων διασκέδασης της κατηγορίας μπουζούκια, δηλαδή το λεγόμενο και μπουζουκόμουνο. Έστω λοιπόν και έμπλεξες με τέτοια περίπτωση. Τι κάνεις.
Μια απλή λύση είναι να ξεκινήσεις να ιδρώσεις τη φανέλα πριν να μπεις στον αγωνιστικό χώρο. Δηλαδή με απλά λόγια, ξεκίνα τα σπρίντ απ την τουαλέτα. Τακ τακ τακ, τουκ τουκ τουκ και μετά όσο να ναι, δε θα χεις και τόση όρεξη να οργώσεις όλον τον αγωνιστικό χώρο. Αυτή είναι και η λεγόμενη στρατηγική μαλακία.
Δεύτερη λύση, αλλά όχι τόσο αποδοτική, είναι την ώρα που παρευρίσκεσαι με το Λίλιαν, να σκέφτεσαι ότι έχεις στην αγκαλιά σου τη Μέρκελ, την Παπαρήγα, ή σε πιο βαριές περιπτώσεις τον Πάγκαλο. Γενικότερα θα πρέπει να βγάλεις απ το μυαλό σου, ότι σου ρχεται σέντρα στη γραμμή του τέρματος και εντός δευτερολέπτων θα σκοράρεις. Ψιτ. Φιλαράκι. Μυστικό. Μην αρχίζεις τους πανηγυρισμούς από πριν. Θα σκοράρεις μην τρελαίνεσαι. Συγκεντρώσου για να κερδίσεις τον αγώνα. Δύσκολο το ξέρω, αλλά συγκεντρώσου. Αυτά.
Δεύτερη περίπτωση είναι η περίπτωση που δεν φταις εσύ, αλλά ο συμπαίχτης είναι κατσαπλιάς. Δηλαδή δεν το ‘χει να πανηγυρίσετε μαζί και σου πετάει σέντρες στο γάμο του καραγκιόζη. Εκεί τι γίνεται. Λοιπόν. Υπάρχουν περιπτώσεις και εδώ. Η μία είναι η νεαρά να μη σου δίνει σημάδι για το πως εξελίσσεται ο αγώνας. Δηλαδή μούγκ in στρούγκ. Ότι και να γίνει. Και σ αφήνει να αναρωτιέσαι. Τη σφύριξε τη λήξη το κοκοράκι η μπα;
Εδώ τι να σου πω φίλε μου. Είναι θέμα εμπειρίας κι υπομονής. Ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά κι εκεί πρέπει να χεις την υπομονή ή να τον καταλάβεις ή να τον προτρέψεις να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα του περισσότερο. Αν και τις περισσότερες φορές, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Έτσι νομίζω δηλαδή.
Η άλλη περίπτωση είναι ο συμπαίχτης σου να ναι φτιαγμένος για άλλο άθλημα. Δηλαδή να είναι για ανόργανη εδάφους. Ανοργκάσμικ που λέμε. Εκεί τι να πω. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δεν ξέρω αν υπάρχει λύση σ αυτό, αλλά θέλω να ελπίζω πως κι αυτός ο άμοιρος συμπαίχτης στο τέλος θα μάθει να το κλωτσάει το τόπι, έστω κι αν μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν για να παίζει γάμα Εθνική στο χόκει επί χόρτου. Σε αντίθετη περίπτωση μάλλον θα πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια. Κρίμας.
Αυτά που λέτε αγαπητοί μου συναγωνιστές, συμπαίχτες, φίλαθλοι. Γενικότερα, όλη αυτή η ανάλυση που σας έκανα δεν περιλαμβάνεται στον όρο ”χημεία” κι είναι καθαρά εμπειρική χωρίς επιστημονικές αναλύσεις και άλλα σάλια μπάλια. Όταν λοιπόν υπάρχει αυτή, η χημεία ντε, όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Πάνε περίπατο και τα μεγέθη και τα ανόργανα και τα ανοργασμικά και τα πάντα. Το δύσκολο είναι ότι η πουτάνα η χημεία δεν μαθαίνεται. Ανακαλύπτεται.
Καλές εξερευνήσεις λοιπόν.
See Ya
