Έχω διατηρήσει τα μαύρα σαν χαίτη αλόγου μαλλιά μου, τα μαύρα σαν τους καπνοδοχοκαθαριστές της Βέρν φρύδια μου, τό μαύρο μου δέρμα πού είναι σάν τήν πετρωμένη λάβα τών βουνών μας και τον μαύρο χαρακτήρα μου σάν τήν καρδιά μιας χώρας πού δεν συνθηκολόγησε ποτέ.
Υπήρξα επαναστάτρια ως παιδί, έπαναστάτρια ώς ερωμένη και ως μοδίστρα, ένας άληθινός Σατανάς. Οί θείες μου δεν ήταν κακοί άνθρωποι, άλλα εγώ έτσι πίστευα, και το αποτέλεσμα ήταν τό ίδιο. Στην πραγματικότητα στο Μόν-Ντορ δεν ήταν και τόσο τραγικά, για μένα δμως ήταν, και στις δοκιμασίες πού πέρασα τότε οφείλω τη σκληραγώγηση μου, όπως και στην αύστηρή ανατροφή που μου έδωσαν, τον γεροδεμένο μου σκελετό. Ναι, η υπερηφάνεια μου είναι το κλειδί του κακού μου χαρακτήρα, της τσιγγάνικης ανεξαρτησίας μου, της έλλειψης κοινωνικότητας πού με χαρακτηρίζει* είναι όμως και τό μυστικό της δύναμης και της επιτυχίας μου’ είναι ο μίτος της ‘Αριάδνης που με οδηγεί να βρίσκω πάντοτε το δρόμο μου.