Εκδόσεις Μίνωας
Κάθε σελίδα του μυθιστορήματος αναβλύζει εικόνες από το Ναύπλιο μιας παλιάς, αλλοτινής εποχής που όμως έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Άρωμα από τριαντάφυλλα εκατόφυλλα και γλυκιά αψάδα λικέρ και γεύση από τριαντάφυλλο γλυκό που σαν το έφτιαχναν οι παλιές Ναυπλιώτισσες νοικοκυρές είχαν μια ζωή ευτυχισμένη, σπαρμένη με ροδοπέταλα.
Τέτοια ζωή ονειρευόταν και η Βασιλική για το κορίτσι της σαν της μάθαινε τη συνταγή. Όμως, η ζωή της μικρής Ασημίνας έμελλε από νωρίς να είναι σπαρμένη με βάσανα, καθώς η ορφάνια την αναγκάζει μόλις εννιά χρονών να μεγαλώσει η ίδια τα αδέρφια της και να γηροκομήσει τον αυστηρό πατέρα της. Αράδα την αράδα στα κεφάλαια αυτά ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της ανιδιοτελούς αδελφικής αγάπης, καθώς και της ηθογραφίας και τοιχογραφίας του παλιού Ναυπλίου. Ενδεικτικές οι ζωντανές περιγραφές της γειτονιάς του Ψαρομαχαλά καθώς και η βίαιη αποκοπή της μικρής απ’ το σχολείο για να φροντίσει την οικογένεια.
Κάποια στιγμή η μικρή και τ’ αδέρφια της μεγαλώνουν και στη ζωή της κοπέλας μπαίνει ο έρωτας. Ένας έρωτας αγνός κι ανόθευτος – αγάπη πραγματική, που τέτοια δεν συναντάς στις μέρες μας. Όμως εκεί που οι δύο νέοι νομίζουν ότι τα ‘χουν όλα και ετοιμάζονται να ατενίσουν το κοινό μέλλον, τα πάντα αλλάζουν καθώς απ’ τη μια ο ρους της Ιστορίας με τον πόλεμο του ’22 και αργότερα ο Δεύτερος Παγκόσμιος και από την άλλη η μοίρα που για μια ακόμη φορά της επιβάλλει ο πατέρας της, επιτάσσουν πλήρη αλλαγή σχεδίων. Θα καταφέρουν άραγε να ξανανταμώσουν και να πιάσουν το νήμα της ζωής τους από κει που τ’ άφησαν;
Λόγος που ρέει αβίαστα, γραφή απλή, κοφτή, ασθματική στα περισσότερα σημεία, που έχει σαν αποτέλεσμα να εντείνεται ο ρυθμός της αφήγησης. Περιγραφές λυρικές, που αναδύουν χρώματα, αρώματα, γεύσεις και εμποτισμένες με γλυκόπικρα συναισθήματα και πληθώρα εικόνων και μηνυμάτων. Σαν ο αναγνώστης να βλέπει μια καλογυρισμένη ασπρόμαυρη ταινία παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Στο τελευταίο μέρος παρελθόν και παρόν ενώνονται στο τώρα μέσα από την αφήγηση της εγγονής της Ασημίνας και ολοκληρώνεται το ταξίδι στο χωροχρόνο της αφήγησης. Τέλος αίσιο σαν τα παραμύθια που μας έλεγε η γιαγιά, γλυκόπικρο με αίσθηση χαρμολύπης ή λυτρωτικό; Eσείς θα το ανακαλύψετε. Εξάλλου, κάθε έργο επιδέχεται πολλαπλές αναγνωστικές ερμηνείες…