Βιβλιοκριτική: Όταν η θρυμματισμένη γραφή έχει τον πρώτο λόγο… «Κτερίσματα» του Μισέλ Φάις

Από την Ελένη Κίτσου
Μια σειρά μικρών ιστοριών, που μπορούν να σταθούν ως αυτοτελείς αλλά και στο σύνολό τους να κατασκευάσουν ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα είναι τα Κτερίσματα του Μισέλ Φάις.
Συνδετικός τους κρίκος οι θύμισες και ο έρωτας στις διαφορετικές του εκφάνσεις.
Μέσα σε αυτό παρουσιάζεται η ζωή του πρωταγωνιστή, ουσιαστικά ίδιου σε όλες τις ιστορίες είτε ως κεντρικό πρόσωπο είτε ως απλός αφηγητής, ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια και καταλήγοντας στο παρόν.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες, χρησιμοποιεί πληθώρα αφηγηματικών τεχνικών, ενώ η αφήγηση απαρτίζεται από γεγονότα και εικόνες, χωρίς κανενός είδους σχόλιο.
Αρχικά είναι παιδί. Πρόκειται για μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε δεύτερο πρόσωπο είτε με εσωτερικό μονόλογο είτε συνομιλώντας με τη νεκρή πλέον μητέρα. Εκ του ασφαλούς πια, όλα, ανομολόγητα μυστικά, σκέψεις και συναισθήματα, αποτυπώνονται στο χαρτί. Έτσι αποκαλύπτεται η ταραγμένη σχέση μαζί της και η σχεδόν ανύπαρκτη με τον πατέρα. Εδώ ο αναγνώστης μαθαίνει και για τον μικρόκοσμο της Κομοτηνής με όλες τις ιδιαιτερότητες που προκύπτουν από τη συμβίωση διαφορετικών πολιτισμικών και θρησκευτικών ομάδων.
Έπειτα ο πρωταγωνιστής γίνεται έφηβος.
Σε μια σειρά από μικροϊστορίες, ίδιες με θραύσματα λόγου, παρουσιάζεται η σεξουαλική του αφύπνιση και συμπεριφορά με ιδιαίτερα τολμηρό λόγο, βωμολοχίες και βλασφημίες.
Μετά έρχεται ο ενήλικας που αφηγείται τις ερωτικές του συμβιώσεις μέσα από κάποιου είδους ημερολόγιο. Κάθε καταγραφή και διαφορετική σύντροφος. Στην τελευταία ενότητα τη σκυτάλη παίρνει το όνειρο –το ασύνηθες παρουσιάζεται ως οικείο και φυσιολογικό– και το παραμιλητό όπου η συνειρμική αφήγηση έχει τον πρώτο λόγο.
Μικρές ιστορίες, διηγήματα ή ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα; Η επιλογή του τρόπου ανάγνωσης ανήκει στον εκάστοτε αναγνώστη.
www.womland.com