Γιατί ήρθε ο Ζέρβας στο Γραικικό;

Μαντεύετε φαντάζομαι. Απλά γιατί ήτανε το μόνο χωριό της περιοχής που δεν είχε καεί και ζη­τούσε κατάλυμα και να λύσει το πρόβλημα της διατροφής των ανταρ­τών του. Ώρα να τον ξυπνήσουμε τώρα, γιατί έχει δουλειά μισοτελει­ωμένη. Να πάει στο κάτω Γραικικό κατ’ αρχή, να εγκαταστήσει το Αρ­χηγείο του στο σπίτι του Λάμπρου Τριαντάφυλλου, να ανασυνάξει το ασκέρι του με τον Κομνηνό Πυρομάγλου και τους άλλους επιτελείς του, γιατί τα παλικάρια του σκάγανε μύτη, ξαναπαρουσιάζονταν, επειδή οι Γερμανοί είχαν απομακρυνθεί.

Πολλοί θυμούνται ακόμα το γλέντι και το χορό που έριξε ο Ζέρβας εκείνη την ημέρα στο καφενείο του Γιώργου-Λάμπρη (Γ. Τριαντάφυλλος, πατέρας του Λάμπρου) του γνωστού ριχτολόγου (μέντιουμ), πανελλή­νιας εμβέλειας, που με την αδιαμφισβήτητη εξυπνάδα του και πείρα, βοηθούσε τον κόσμο να ξεπεράσει τα προβλήματά του.

Όσον αφορά τις προβλέψεις του, των μελλούμενων να συμβούν, αυτό ήταν θέμα προσωπικό των πελατών, της παιδείας τους. Στις δέ­κα πιθανές περιπτώσεις να συμβεί κάτι στο μέλλον, αν μία έβγαινε σω­στή, αυτή μετρούσε, αυτό θαύμαζε ο κόσμος, οι άλλες ξεχνιούνταν. Αυ­τό μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε ο ίδιος, όταν ήταν προς τα τελευταία του. Ήταν όμως και φίλος του πατέρα μου, με εμπιστευόταν.

Εκεί, λοιπόν, στο καφενείο του Γιώργου-Λάμπρη – Τριαντάφυλλου άρχισαν να χορεύουν με το γραμμόφωνο (κάθε σοβαρό καφενείο τότε διέθετε και γραμμόφωνο με χωνί!), επειδή ίσως δεν είχαν πλάκα/δίσκο με το τραγούδι της επιθυμίας του Ζέρβα, γΓ αυτό κάλεσαν την τοπική

κομπανία, τον ξακουστό τότε σε όλη την περιοχή Λία-Μπούκα στο κλα­ρίνο, με τους αξεπέραστους δεξιοτέχνες Νίκο-Μπουκα στο βιολί και Μήτσο-Γληγόρη (Γεωργίου) στο λαούτο. Σίγουρα θα ήταν και ο Μήτσο- Πεταλάς, ο παλιός, με το ντέφι, δεν έλειπε αυτός από κάτι τέτοια. Δεν το… καρατσεκάρισα αυτό. Και το τραγούδι της επιθυμίας του Ζέρβα; «Έχετε γειά βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες», το γνωστό τραγούδι του Ζαλόγγου. Να σήμαινε κάτι αυτό; Τι ψάχνουμε τώρα! Ο Αλέκος Πα­παδόπουλος, το γνωστό πρωτοπαλίκαρο και δεξί χέρι του Ζέρβα, στα απομνημονεύματά του περιγράφει και σχολιάζει το γεγονός αυτό, το γλέντι, το χορό του Ζαλόγγου του Ζέρβα, όταν πήγε και τον συνάντησε με τους αντάρτες του στο Γραικικό. Περιγράφει όμως και κάτι άλλο, που είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των ημερών εκείνων:

«Εις μίαν δε στιγμήν συγκινήσεως εξερράγη (ο Ζέρβας) και (μου) εί­πε «Ένα ακόμη τμήμα αν έχω σαν το δικό σου θα νικήσω τους Εαμίτες». Για τους Γερμανούς δεν είπε τίποτε. Αν έλεγε θα τόγραφε ο Αλέκος Πα­παδόπουλος, κατά το συνήθειο του.

Και μετά; Τί έκανε ο Ζέρβας; Πήγε να αποτελειώσει την μισοτελει­ωμένη δουλειά. Ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν ακόμη στην περιοχή των Τζουμέρκων ο Ζέρβας μετακινήθηκε προς Βουλγαρέλι (Δροσοπηγή) και επιτέθηκε κατά του Αρη, στην ίδια περίπου περιοχή. Πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου ’43. Για να έχει αυτός το πλεονέκτημα, επιτεθέμενος πρώτος γιατί ήταν σίγουρο ότι και ο Αρης τα ίδια, σκεφτόταν, ένα σκο­πό είχε: να επιτεθεί και να διαλύσει τον ΕΔΕΣ.  Βρε κάτι συμπτώσεις!

Απόσπασμα και εικόνα από το βιβλίο “Ανεμοστρόβιλος στα Τζουμέρκα” του Σ. Καραβασίλη.   Παλιότερο απόσπασμα έχω ξανανεβάσει εδώ.