Καθώς φουντώνει διεθνώς το θέμα και οξύνεται η αντιπαράθεση, διαφαίνεται ένα ουσιαστικό πρόβλημα με την αναγνώριση της ομοιοπαθητικής στα περισσότερα επίπεδα που έχουν να κάνουν με την επιστημονικότητά της. Ήδη, σχεδόν όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις γίνονται στα έντυπα του κλάδου και όχι τα “έγκυρα” επιστημονικά περιοδικά. Όσες βγαίνουν εκεί, κατακεραυνώνουν την ομοιοπαθητική. Ψάχνοντας τα αίτια βρήκα αυτό το περιεκτικό άρθρο που υπογράφουν οι Κοι Κυβέλλος και Βυθούλκας. Σχολιάζω τα περιληπτικά σημεία στο τέλος του:
1. There should not be any restrictions on the homeopathic prescription. The doctor should always be able to prescribe whichever of the 3500 homeopathic remedies, believes, is the appropriate in order to achieve the highest individualization of the patient’s treatment.
Ζητάει να μην γίνεται με μια μόνο ουσία το πείραμα αλλά με οποιαδήποτε από τις 3500 ομοιοπαθητικές θεραπείες. Θεωρητικά αυτό είναι εξωφρενικό. Σαν να λέμε ότι θα εξετάσουμε αν δουλεύει η ασπιρίνη αλλά θα δίνουμε άλλη ουσία σε κάθε ασθενή στο πείραμα! Καθότι όμως η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει προ πολλού στο γεγονός ότι όλα τα δυναμοποιημένα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν περιέχουν τίποτα, μπορούμε να δεχτούμε αυτή την απαίτηση.
2. There should exist the claim of the homeopathic doctor to choose patients he thinks that are treatable according to his knowledge and patient’s clear picture of symptoms. This admission in a clinical protocol will be essential especially regarding chronic diseases under conventional treatment.
Όπως και να το δεις αυτό είναι τρελό. Ζητάει να διαλέγει ο ομοιοπαθητικός γιατρός ποιοί είναι πιο πιθανό να ανταποκριθούν στην θεραπεία! Σαν να λέμε να πάω εγώ στους Ολυμπιακούς αγώνες αλλά να ζητήσω να διαλέξω τους αντιπάλους μου!
3. There should be foresight for recording patient’s therapeutic aggravation phenomenon, which is remarkable in individualized Homeopathic treatment. If this is not foreseen by the protocol, then, falsely negative results are drawn out.
Επιπλέον θέλει να διαβάλλουμε ακόμα περισσότερο το πείραμα λαμβάνοντας υπόψη το “φαινόμενο” ότι συχνά στην ομοιοπαθητική “γίνεσαι χειρότερα πριν γίνεις καλύτερα” ένα φαινόμενο που απλά δεν υπάρχει πουθενά εκτός ομοιοπαθητικής.
4. There should be foresight for recording of the reappearance of predispositions of the past medical history of a patient (ex. reappearance of acute sinusitis) , also for treating them exclusively with Homeopathy, so that the treatment is concluded without the intervention of other medicine. If this is not foreseen by the protocol, then, different therapeutic interventions antidotes homeopathic treatment of the disease under study, in this case of headaches.
Και αυτό δεκτό. Ζητάει να μην εμπλέκονται μη ομοιοπαθητικά φάρμακα στην αγωγή, για να μην επηρεαστεί το αποτέλεσμα. Βέβαια αυξάνει δραματικά το κόστος της έρευνας τέτοια απαίτηση. Γιατί θα πρέπει να απομονώσουμε σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν το αποτέλεσμα, πράγμα πολύ δύσκολο με αληθινούς ανθρώπους.
5.There should be a long period of following the patients under study, especially the ones with chronic diseases under conventional treatment, because classical drugs weaken the homeopathic medicine’s effect. This effect will start to occur strongly, only after having gradually reduced classical medicines. Only then will the patient’s initial symptoms reappear, and will be prescribed with a second homeopathic medicine that corresponds to his/her initial symptoms which are now more obvious (ex. topography, period of time, modifying factors of pain). It is by experience estimated that a patient with a ten year headache history, that was, regularly, being treated by classical medicine, will need ten months of Homeopathic treatment in order for those clearer symptoms to appear. In that case it should be compared, as for the time frame, to a patient who follows Homeopathic treatment from the first appearance of the headache’s symptoms.
…και εδώ το σκοτώνει τελείως το θέμα βάζοντας τρελές απαιτήσεις οι οποίες κάνουν ουσιαστικά τελείως αδύνατον να γίνει σύντομα μια επιστημονική έρευνα σε σχέση με την ομοιοπαθητική. Όπως κάνουν εδώ και δυο αιώνες οι ομοιοπαθητικοί, προσπαθεί να αναβάλλει για το μακρινό μέλλον την ημέρα που θα βγει οποιοδήποτε αποτέλεσμα! Και καθότι οι ίδιοι οι ομοιοπαθητικοί οι οποίοι θα μπορούσαν να το κάνουν δεν συλλέγουν δεδομένα αλλά “ανέκδοτα” (anecdotal evidence) και προσωπικές ιστορίες, μάλλον αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
Finally, we should emphasize, that the results of a study on Homeopathy compared to classical treatment or/and placebo, will note the Homeopathic doctor’s ability to find, each time, the patient’s individual drug, and applying the following rules of therapy in classical Homeopathy, while his qualification is complete unnecessary, in conventional trials.
G. Vithoulkas, S. Kivellos
Σαν να μην μας έφταναν τα άλλα απίθανα και ανόητα (από στατιστικής και αναλυτικής άποψης) προβλήματα που κατασκεύασε, τελειώνει βάζοντας τον ομοιοπαθητικό γιατρό σαν τον απόλυτο ρυθμιστικό παράγοντα! Αν αυτός που το υπογράφει είναι ο “πατέρας της ομοιοπαθητικής” τότε καλή τύχη στα παιδιά του!
