Τέτοια κόμματα είναι πιεσμένα από παντού. Αν έχουν ξαφνική επιτυχία γίνονται “η απειλή“. Αν δεν έχουν επιτυχία “ξεφούσκωσαν“. Η διαφορά είναι μικρή σε ψήφους, μεγάλη σε αίσθηση. Αν έχουν περίεργα ρούχα, συνήθειες ή οτιδήποτε που δεν μοιάζει με συμβατικούς πολιτικούς που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια είναι “ακραίοι”. Αν κάνουν το παραμικρό πράγμα που κάνουν και οι άλλοι “έγιναν mainstream“.
Σε κάποιο βαθμό το πρόβλημα ισχύει και για τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Τεράστιο πρόβλημα σε ένα 
κόμμα διαμαρτυρίας είναι ότι ναι μεν προσπαθεί να επικαρπωθεί ότι μας ενοχλεί σχετικά με την Ευρώπη ή την μετανάστευση αλλά η διαμαρτυρία δεν είναι θέση. Σε μεγάλο βαθμό δικαίως κατηγορούνται τέτοια κόμματα ότι είναι “τσιράκια των μεγάλων κομμάτων“. Δεν χρειάζεται να είναι συνεννοημένοι κάπως μυστικά. Οποιαδήποτε θέση της Χρυσής Αυγής δούνε τα άλλα κόμματα ότι πουλάει, θα την χρησιμοποιήσουν. Κάπως πιο ξεπλυμένη, καλύτερα συσκευασμένη.
Δυστυχώς οι ψηφοφόροι τους όμως δεν είναι αρκετά ώριμοι να καταλάβουν ότι και αυτός ο τρόπος θα ήταν ίσως μια μορφή άσκηση πολιτικής. Αν χτυπιέσαι για ένα θέμα και τελικά γίνει νόμος της χώρας, τι σε μέλλει πως το πέτυχες; Αλλά όχι! Πρέπει και να φανεί ότι το κάναμε εμείς! Δηλαδή στην Αγγλία για παράδειγμα που έχουν φτάσει σε σημείο να ανακοινώνουν οι Συντηρητικοί δημοψήφισμα (μεγάλη νίκη για όσους είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής ενοποίησης) δεν είναι πολιτικός θρίαμβος για όσους το ζητάνε τόσα χρόνια;
Έχει γίνει προφανές με τον καιρό έναν αναμενόμενο (για εμάς στα media) άλλο, πιο δομικό πρόβλημα. Τέτοια κόμματα είναι προσωποκεντρικά. Αξιωματικά. Χρειάζονται τον Μιχαλολιάκο τους για να κρατιούνται κάπως. Καθότι αστείες, γελοίες και ανόητες συνήθως οι “πολιτικές” τους θεωρίες, εκεί καταλήγει. Κάνουμε γυμναστική, τραγουδάμε και πάμε Θερμοπύλες γιατί δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Και αυτό το κάνει λιανό για τους οπαδούς ο αρχηγός.
Αλλά ο αρχηγός είναι άνθρωπος. Κάνει λάθη, του ξεφεύγουν βλακείες, ενίοτε κλέβει ή σκοτώνει κάποιον. Και τότε το κόμμα διαλύεται. H δομή του ήταν μια και μόνη, πυραμίδα υποστήριξης του αρχηγού. Σπάνια, ούτε με παράδοση κλειδιού, μπορεί να συνεχίσει ο Νο2.
Οπότε μην φοβάστε την Χρυσή Αυγή. Ούτε να τους λυπάστε. Αναδεικνύουν όλη την βλακεία μας σαν εκλογικό σώμα και όλα τα δομικά προβλήματα του πολιτεύματός μας.
