Γιατί κλαίω όταν καθαρίζω κρεμμύδια; Όταν βλέπω ταινίες; Όταν κοιτάω την σημαία μας; Βοήθησέ με Ελίνα, ξοδεύω τον μισό μισθό μου σε χαρτομάντηλα! Γιατί κλαίω συχνά και τόσο εύκολα;
Τώρα έπιασες πολλά θέματα μαζί Νικολάκη μου. Η πιο συχνή παρανόηση είναι με τα κρεμμύδια. Προφανώς είσαι υιοθετημένο παιδί, ε; Δεν είναι ντροπή που ένας από τους δυο γονείς σου ήταν κρεμμύδι. Μην ακούς αυτά που λένε για χημικά όταν κόβεις τα κρεμμύδια και τέτοιες μπούρδες. Αυτό που σου λέω. Αν μια γυναίκα αγαπήσει ένα κρεμμύδι πολύ συχνά βγαίνουν παιδιά με αυτήν την ευαισθησία. Η μήτρα είναι ο ορίτζιναλ 3d εκτυπωτής, κάπως φτιάχνεται εκεί μέσα ένα τρισδιάστατο μωράκι, ε, εσύ έχεις και λίγο κρεμμυδοDNA και όταν βλέπεις το σόι σου συγκινείσαι. Ευτυχώς εγώ δεν συγκινούμαι όταν τα σκέφτομαι αυτά. Είμαι επαγγελματίας. Προσπάθησε να συγκινείσαι και όταν κόβεις άλλα λαχανικά. Μην είσαι τόσο μονόχνωτος. Κλάψε για κάνα αγγουράκι, σκέψου πως νιώθει κι αυτό παραπεταμένο που μόνο με κρεμμύδια εκφράζεσαι συναισθηματικά.
Εμένα οι γονείς μου ήταν και οι δυο άνθρωποι και πάντα με υποστήριζαν. Μου έλεγαν “Ελίνα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις οοοοοοότι τραβάει η ψυχούλα σου. Αρκεί να μην το κάνεις εδώ κοντά μας.” Ότι είμαι το χρωστάω στους γονείς μου. Οπότε αν έχεις παράπονο από τις συμβουλές μου τράβα στην Κρήτη να τους κάνεις τα παράπονά σου. Εγώ δεν συγκινούμαι εύκολα. Μόνο όταν πίνω γίνεται ένα περίεργο πράγμα στον υπολογιστή και μεγαλώνει το κουμπί “αποστολή”, διπλασιάζεται σε μέγεθος και στέλνω μπούρδες μηνύματα. Μάλλον πρέπει να πάω στον οφθαλμίατρο αλλά ντρέπομαι γιατί την προηγούμενη φορά καθώς με εξέταζε τον φίλησα. Δεν φταίω εγώ, είχε καιρό να με κοιτάξει έτσι στα μάτια άντρας.
Με τις ταινίες είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Φταίει το Hollywood, σου σερβίρουν ψέματα. Εγώ τόσα πτυχία έχω και ουδέποτε έχω σώσει την ανθρωπότητα από μετεωρίτη, ούτε από ζόμπι. Μια φορά μικρή προσπάθησα να μπω σε αεραγωγό και ούτε τρία μέτρα δεν μπορούσα να προχωρήσω. Ήταν και καλοκαίρι, έλιωσα στη ζέστη εκεί μέσα. Μετά έβαλαν μπρος το air condition στην εταιρεία του μπαμπά και έπαθα ψύξη. Αλλά δεν δάκρυσα!
Δεν είναι κακό να κλαις. Μου έτυχε σε συνεδρία να κλαίω ολόκληρο το 45λεπτο. Ενοχλεί λίγο τους ασθενείς μου αλλά τι να κάνουμε; Ένας πελάτης όποτε με έβλεπε να κλαίω τον έπιανε κατούρημα. Πήγαινε τουαλέτα, σκούπιζα λίγο εγώ την μάπα μου, έπαιρνα βαθιές ανάσες. Αλλά μόλις γυρνούσε, σκεφτόμουν το διαζύγιό του και με ξανάπιαναν τα κλάματα. Ε, με έβλεπε αυτός, άντε πάλι τον έπιανε κατούρημα. Καταλήξαμε στην εντατική με αφυδάτωση.
Για τη σημαία που λες ότι κλαις, ε, το μόνο φυσιολογικό. Εγώ κλαίω και μόνο που γράφω την λέξη “σημαία” και την κοιτάω. Είχε ένας γκόμενός μου σώβρακο με μπλε-άσπρες ρίγες και δεν μπορούσα να του αντισταθώ. Σκέφτομαι την Μπουμπουλίνα, τον Κολοκοτρώνη, τον Σούλη. Η σημαία της πατρίδας μας είναι άρρηκτα δεμένη με το συναίσθημα.
Μην κλαις για αυτό που τέλειωσε. Εκτός αν σε πιάσουν με το περίστροφο στο χέρι πριν προλάβεις να το σκουπίσεις καλά για δαχτυλικά αποτυπώματα.
.
(Η Ελίνα Ματόβαση δεν καθαρίζει πια κρεμμύδια, έχει δυο υπηρέτες για τέτοια πράγματα γιατί αφιερώνει όλο της τον χρόνο να βοηθάει ανθρώπους με τέτοιες συμβουλές. Ή παίζει μπιρίμπα. Όποιο τύχει πρώτο.)