Συχνά διαβάζουμε κριτική στις “θέσεις” κάποιου υποψήφιου. Αλλού γίνεται σημειολογική ανάλυση της εξέλιξής τους. “Γιατί αντέγραψε την τάδε παράγραφο από εκεί;”, ή “γιατί έκανε copy – paste από την ιστοσελίδα της προηγούμενης καμπάνιας του;” Καταλαβαίνει κανείς στα αλήθεια τίποτα από αυτά τα κατεβατά όμως; Ή, ακόμα χειρότερα, από ένα τέτοιο ρεπορτάζ με λεζάντα “οι θέσεις Γκιουλέκα για το περιβάλλον”.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=alxq5LM2UI0]
Είναι λοιπόν αξιοσημείωτη η απόπειρα αυτή. http://www.helpmevote.gr/main Η ιδέα είναι ότι απαντάμε σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις θέσεις μας και στο τέλος μας λένε με ποιόν υποψήφιο συμφωνούμε περισσότερο. (Βάση των δικών του απαντήσεων.) Διαβάζουμε ότι “αποτελεί μια κοινή πρωτοβουλία του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Πολιτικής Έρευνας του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Κέντρου Ηλεκτρονικής Δημοκρατίας (e-Democracy Centre) που ανήκει στο Κέντρο Δημοκρατίας Άαραου (ZDA) του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Η ανάπτυξη και η τεχνική υποστήριξη έγινε από την Pit Solutions. Πρόκειται για μια ανεξάρτητη, ερευνητική πρωτοβουλία.”
Να προσθέσουμε από τώρα και ότι είναι “αποτυχημένη”. Πρώτα πρώτα γιατί οι ερωτήσεις είναι θεωρητικές, φιλοσοφικές και για πολιτικούς επιστήμονες. Στις δημοτικές εκλογές απασχολούν τον πολίτη πολύ πιο απλά θέματα. Δεν θα αποφασίσει ο δήμαρχος την πολιτική της χώρας για τους λαθρομετανάστες ούτε για έξοδο από την ΕΕ. Δεύτερον επειδή είναι κουραστικά πολλές οι ερωτήσεις και τελικά βαρετό το interface. Τρίτο εμπόδιο η τεράστια φόρμα που ζητάει τα στοιχεία μας στην οποία θα εγκαταλείψουν πολλοί. Εκτός κι αν σκεφτούν όπως εγώ και πατήσουν συνέχεια χωρίς να συμπληρώσουν τίποτα οπότε έρχεται και η τελευταία απογοήτευση καθώς βλέπεις ότι απλά συγκρίνει τα λόγια. Δηλαδή τι δήλωσε ο υποψήφιος. Δηλαδή κοπανιστό αέρα!
Είναι ενδεικτικό ότι τέτοια tagclouds έχουν μεγάλη απήχηση. Εντύπωση και όχι λεπτομέρειες. Δείτε πόσο διαφορετικό είναι το παραπάνω (λέξεις σε blog το τελευταίο 48ωρο) με το πιο κάτω (λέξεις σε blog την τελευταία εβδομάδα):
“The medium is the message” έγραφε ο McLuhan αλλά πολύ πιο εύστοχα για την πολιτική ανάλυση ο Neil Postman έκανε παραλλαγή: “The medium is the metaphor”. Δεν είναι “1984” η κατάσταση στα media αλλά “Brave new world”. Τα νέα μέσα αλλάζουν το περιτύλιγμα της πολιτικής σε βαθμό τέτοιο ώστε να γίνεται δύσκολο να μπούμε σε θέματα ουσίας. Εικόνες, τίτλοι, σύντομα βίντεο και updates στο Facebook στο Twitter. Άλλοι λένε ότι έτσι έχει ξεφτιλιστεί το θέμα, άλλοι λέμε ότι απλά έχει γίνει πιο πολύπλοκο και απαιτείται σωστό branding. (Που είναι ουσία.)
Εξηγήστε εσείς αν μπορείτε τις “θέσεις” σας σε 160 χαρακτήρες!
