Ανάλογα την ώρα και το σημείο που θα μπεις, τα λεωφορεία μυρίζουν διαφορετικά. Αν είσαι τυχερός, είναι απόγευμα αρκετά ζεστό ώστε να είναι ανοιχτά τα παράθυρα και το λεωφορείο αρκετά άδειο ώστε να έχει μια αίσθηση ανάλαφρη και ανοιξιάτικη. Πιο συχνά είναι γεμάτο, με κλειστά παράθυρα και μπόχα. Σήμερα ήταν κάτι ενδιάμεσο.
Κοίταξα γύρω μου. Η κοπελιά είχε άσπρα ακουστικά και έψαχνε στα τραγούδια. Ο σοβαρός κύριος μαύρα ακουστικά, κλασσική μουσική άκουγε, το ξέρω γιατί ήταν παλιάς τεχνολογίας και ακούγαμε όλοι. Παραδίπλα μια κυρία, μάλλον καθαρίστρια έμοιαζε, κι αυτή με ακουστικά. Τους μέτρησα. Δώδεκα άνθρωποι γύρω μου και όλοι φορούσαν ακουστικά.
Ε, την αμόλησα. Δεν θα καταλάβουν τίποτα.
Κοίταξα στα μάτια τους. Έναν έναν επιθεώρησα τους ακουστικοφόρους. Ένας άλλαξε τραγούδι. Αλλά δεν ήταν επαρκής η ανάπαυλα για να μυρίσει αυτό που είχα απελευθερώσει προφανώς. Άφησα κι άλλη μια και κολλητά μια δεύτερη. Γίνεται αυτό όταν είσαι σε φόρμα. Τώρα την μύρισα κι εγώ. Προσπάθησα να υπολογίσω που πήγαινε. Δεν φυσούσε καθόλου στο λεωφορείο. Στην αυτοσυγκέντρωση υπάρχει άσκηση που φαντάζεσαι στην εισπνοή και την εκπνοή τον αέρα σαν μικρά σωματίδια που τραβάς βαθιά μέσα στα πνευμόνια.
Κανείς από τους συνεπιβάτες μου δεν φάνηκε να καταλαβαίνει αυτό το φονικό παιχνίδι μου όμως. Γιόγκα θανάτου θα το ονομάσω. Με τρεις κλανιές προφανώς δεν επαρκούν τα σωματίδια μεθανίου για να κάνω την δουλειά. Και ο Έντισον όμως λένε ότι δοκίμασε εκατοντάδες υλικά πριν καταφέρει να φτιάξει την λάμπα πυρακτώσεως…. ιδέα!
Έβγαλα τον αναπτήρα μου, τάχα σαν νευρικός καπνιστής που δεν αντέχει τόση ώρα χωρίς τσιγάρο. Σφίχτηκα. Βγήκε άλλη μια αλλά ήταν υπερβολικά δυνατή. Όλο αέρας. Προσπάθησα να θυμηθώ πιο σώβρακο είχα βάλει το πρωί. Ευτυχώς δεν ήταν σλιπάκι που θα εφάρμοζε καλά και θα λειτουργούσε σαν φίλτρο. Ευρύχωρο μποξεράκι σε ευρύχωρο παντελονάκι. Τους έχω.
Στη στάση ευτυχώς η πόρτα δεν άνοιξε για πολύ. Ο άερας δεν είχε ανανεωθεί καθόλου. Αμόλησα σαν πυροβολισμούς δυο απανωτές. Η δεύτερη ήταν αθόρυβη αλλά φονική. Διακριτικά έκανα κίνηση κώλου προς το μέρος μιας θεούσας μαυροφορεμένης. Καμία αντίδραση. Μάλλον από την μασχαλίλα της αυτή δεν μυρίζει τίποτα πια. Εκτός κι αν δεν το δείχνει. Σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις, ο γυναικείος εγκέφαλος χρησιμοποιεί μόλις το 20% της πλήρους πουτανιάς του . Παρά τις φοβερές μου προσπάθειες και τις συνεχιζόμενες επικές κλανιές μου κανείς επιβάτης δεν αντέδρασε. Πήγα προς το κέντρο του λεωφορείου που είχε πιο πολύ κόσμο, μπας και καταφέρω κάτι. Άναψα τον αναπτήρα με την ελπίδα να γίνει έκρηξη.
Κατέβηκα απογοητευμένος. Τα ακουστικά με είχαν νικήσει. Καθώς έφευγε το λεωφορείο διάβασα και την πινακίδα στο πίσω μέρος του: “αυτό το λεωφορείο κινείται με φυσικό αέριο”.
