Τα παιδικά μου χρόνια ήταν παραμυθένια. Οι γονείς μου με λάτρευαν. Οι φίλοι μου με αγαπούσαν. Ακόμα και ο αδελφός μου με ανεχόταν (εκτός από μια φορά που του κάρφωσα ένα πλαστικό πιρούνι γιατί είχε βάλει την Barbie μου να κάνει ένα σωρό ακατονόμαστα στον Action Man). Γενικά, μεγάλωσα με πολλή αγάπη, υποστήριξη και άφθονο γέλιο. Όλα καλά μέχρι εδώ.
Τι έγινε λοιπόν κι όταν μεγάλωσα άρχισα να κάνω τόσο φριχτές επιλογές στις αισθηματικές μου σχέσεις; Πώς τα κατάφερα και, από ένα άτομο με περισσή αυτοπεποίθηση στα επαγγελματικά και στις φιλίες, έπεσα τόσο χαμηλά στον έρωτα;
Α, και μη φανταστείτε ότι είμαι η μοναδική. Πώς γίνεται και τόσες έξυπνες, γοητευτικές, μυαλωμένες γυναίκες την πατάνε με ανεκδιήγητους βατράχους, ανάθεμα κι αν ξέρω. Ο κόσμος είναι γεμάτος γοητευτικούς, μια χαρά τύπους, κι οι περισσότερες ούτε καν τους βλέπουμε. Ίσως βέβαια να ισχύει κι αυτό που λένε, ότι δηλαδή πρέπει να φιλήσεις μερικά βατράχια προτού βρεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού, αλλά είναι ανάγκη να γνωρίσεις όοοοολα τα βατράχια της λίμνης για να βρεις την ευτυχία;
Έχω μία κόρη. Είναι πολύ μικρή ακόμα, αλλά προτού καλά καλά το συνειδητοποιήσω, θα αρχίσει να μου φέρνει στο σπίτι αγόρια και να κάνει τα πρώτα διστακτικά βήματα στον κόσμο των μεγάλων. Το χειρότερο που θα μπορούσα να της κάνω είναι να την αναγκάσω να περάσει τα παιδικά της χρόνια ακούγοντάς με να κακολογώ τους άνδρες. Δεν πρόκειται απλώς για το χειρότερο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε κανείς να μιλά για τις σχέσεις σ’ ένα παιδί, αλλά είναι και κάτι εντελώς ανακριβές. Οι περισσότεροι άνδρες είναι υπέροχοι. Μπορώ να πω μάλιστα ότι λίγο πολύ όλοι οι άνδρες που γνωρίζω -συγγενείς και φίλοι- είναι πραγματικά αξιοθαύμαστα πλάσματα. Δεν αποφάσισα να γράψω λοιπόν αυτό το βιβλίο για να βγάλω το άχτι μου για τους άνδρες. Το αντίθετο. Το έκανα για να υπενθυμίσω απλώς στις γυναίκες ότι πρέπει να αποφεύγουν αυτούς τους ελάχιστους που… χαλάνε την πιάτσα!
Από το βιβλίο της MADELEINE LOWE “Βρες τον πρίγκηπά σου” των εκδόσεων Sayonara.
