Βρέθηκε ο βοσκός με τον οδηγό μπουλντόζας: “Ανέβασε μια περασιά βρε να ανεβάζω πιο εύκολα το αμάξι τώρα που θα ανεβάσω τα πρόβατα στο βουνό.”
Δεν είχε τίποτα καλύτερο και ήθελε το μπουρμπουάρ οπότε την επόμενη ξεκίνησε να ανοίξει δρόμο. Για να μην χάνει χρόνο ακολούθησε το παλιό καλντερίμι και το ξήλωσε. Όπου το έχανε απλά συνέχιζε να οδηγάει. Κάποια στιγμή έφτασε όμως σε ρέμα ζόρικο. Σταμάτησε για τσιγάρο και γύρισε στο χωριό για τσίπουρα.
Την επόμενη χρονιά στο καφενείο ο δήμαρχος υποσχέθηκα ότι θα τον αποπερατώσει τον δρόμο. Μεγάλη κόντρα μεταξύ χωριών σχετικά… πολιτική επιτυχία που θα πάρει στον τάφο του αν τα καταφέρει. Ξαναπήραν τον μπουλντοζιέρη και πήγαν από άλλο δρόμο. Έφτασαν στο διάσελο, πέρασαν και από την άλλη μεριά. Ο δήμαρχος λέει θα το βάλει σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Ήρθε το ΟΚ από την Ευρώπη και με τον προϋπολογισμό έγινε άσφαλτος τρομερή. Αλλά ξέμειναν από λεφτά κάπου στα μισά. Έμεινε ο χωματόδρομος για πιο πάνω. Ήρθαν οι βροχές, τον χάλασαν.
Κάθε χρόνο λοιπόν ψάχνουμε μπουλντοζιέρη. Ξαναπερνάει να κουνήσει τις μεγάλες κοτρώνες τουλάχιστον. Ο δήμαρχος λέει πριν τις επόμενες εκλογές θα το κανονίσει το θέμα…
Οι δρόμοι στο βουνό είναι συχνά η αρχή του τέλους για το ορεινό φυσικό περιβάλλον. Δίκοπο μαχαίρι. Το πιο εύκολο πράγμα να κάνει ένας πολιτικός το οποίο φαίνεται και έχει τεράστια περιθώρια για μίζες. Παίρνουμε λεφτά για ποιότητα Γερμανίας και μετά κατηγορούμε τον καιρό και τα σκληρά βουνά που διαλύθηκε μετά από λίγους μήνες.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς δημάρχους, μπουλντοζιέρηδες ή χώρες που τις λένε “Ελλάδα” είναι τελείως συμπτωματική. Η φωτογραφία είναι από φετινή διάσχιση Τζουμέρκων, πάνω από τους Μελισσουργούς.
Comments are closed.