Την λέγαμε Τρόικα παλιά. Ταίριαζε κάπως με την Μέρκελ. Μια κακιά μέγαιρα Ευρώπη που θέλει το κακό μας. Ο ανθρωπομορφισμός στην συγκεκριμένη περίπτωση βόλευε. Ταίριαζε με την υπόλοιπη παραφιλολογία για σκοτεινά συμφέροντα που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία. Αντί για έναν χοντρό τραπεζίτη που ρουφάει το αίμα του λαού, είχαμε αυτές τις κακές θηλυκές υπάρξεις. Τώρα όμως έγιναν “θεσμοί”. Τι σόι κακοί είναι αυτοί οι θεσμοί στο εθνικό μας παραμύθι;
Ένας από τους λόγους που προσπαθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει αυτό το επικοινωνιακό σκηνικό είναι επειδή αν μείνουμε στην ανθρωπομορφική παρομοίωση, υποθέτουμε λογικά όντα. Δηλαδή η Ελλάδα δεν θέλει να “αυτοκτονήσει”. Δεν θα πράττει ενάντια στα (λογικά) συμφέροντά της. Αντ’αυτού επιδόθηκε σε μια σειρά παράλογες απαιτήσεις και θεατρινισμούς (κυρίως μέσω δηλώσεων του Βαρουφάκη) ακριβώς για να διαλύσει τελείως το επικοινωνιακό σκηνικό. Η Ελλαδίτσα είναι πλέον “θύμα”, τα ξένα κέντρα είναι οι Κακοί. Ήρωας είναι όποιος από την κυβέρνηση τους αντιστέκεται, έστω και λεκτικά.
Οι χειρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ παραδόξως μοιάζουν αρκετά με αυτό που έκανε ο Μπους με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Όπου ο Σαντάμ Χουσέιν και ο Μπιν Λάντεν (αν και ούτε που γνωρίζονται ούτε σχετίζονται με κανέναν απολύτως τρόπο) έγιναν “ο άξονας του Κακού” μαζί με όποιον άλλον να’ναι. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας, όποιος δεν πολεμάει μαζί μας, είναι αυτόματα εχθρός. Είναι “δίκαιος πόλεμος” και ότι θύματα κι αν υπάρξουν δικαιολογούνται αυτομάτως.
Έτσι έχουμε νέους μπαμπούλες. Νεοφιλελεύθερους. Αντί για απειλή αναρχίας όπως έκανε η ΝΔ, εδώ απειλούμαστε με νεοφιλελεύθερη αναρχία των αγορών. Κάποιος (ήρωας) πρέπει να τους μαζέψει. Και αφού δεν μπορεί να τους μαζέψει, τουλάχιστον να τους τα πει ένα χεράκι επιτέλους. Δεν θα παίξει το παιχνίδι τους, να κάτσει να σκεφτεί (με την λογική) συγκεκριμένες αντιπροτάσεις. Όχι, σαν οργισμένο 
παιδί, απλά αντιδράει, έτσι γενικά και αόριστα. Και όπως δεν δεχόμαστε την πειθαρχία και τους κανόνες των άλλων σαν χώρα, δεν τους επιβάλλουμε στην παιδεία (αξιοκρατία; όχι ευχαριστώ!) ή σε οποιονδήποτε άλλο τομέα της δημόσιας ζωής.
Είμαστε επιτέλους ελεύθεροι.
