(Πρώτα πατήστε να παίζει το τραγούδι, μπείτε λίγο στο κλίμα και μετά διαβάστε)
Είναι μερικά τραγούδια που δεν με νοιάζει από που κρατάει η σκούφια τους. Τι κι αν είναι “ξενέρωτος” ο τραγουδιστής ή “ξεφτίλα” το συγκρότημα; Βίντεο κλιπ δεν βλέπω ποτέ, απλά ακούω. Κι είναι μερικά τραγούδια που με ξεσηκώνουν έτσι απλά, χωρίς φίλτρα και χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου λέει ο άλλος ότι την έχω ψωνίσει και νομίζω ότι είμαι Θεός, ε, τι να κάνουμε, όλοι κάποιο ίνδαλμα έχουμε.
Ακούω τώρα αυτό και θέλω να πετάξω αισθησιακά τα ρούχα μου και να χορεύω σαν σε στριπτιζάδικο με πάθος που θα έκανε την Ντέμι Μουρ να κρεμάσει τα παλιά της σουτιέν που δεν της κάνουν πια έτσι κι αλλιώς. Τα καλύτερα πράγματα στην ζωή δεν μπαίνουν από το μυαλό, ψάχνουν τις άλλες τρύπες μας για να εκφραστούν. Αλλά προφανώς δεν είναι μόνο αυτό.
Είναι κάτι τραγούδια που βαράνε κέντρο. Καλό είναι να τα αφήνουμε νομίζω.
.
.
.
(Ευτυχώς δεν είναι κανείς στη γειτονιά γιατί έχω ρίξει τον προβολέα και χορεύω μπροστά στην κουρτίνα τώρα. Άλλοι τα κρατάνε μέσα τους και βγάζουνε καρκίνο, εγώ βγάζω και την δεύτερη κάλτσα τώρα.)