Από τότε που άνοιξε ο καιρός –και τα τελευταία χρόνια ανοίγει όλο και πιο ξαφνικά-αντιμετωπίζουμε έναν από τους εφιάλτες της σύγχρονης ανεπρόκοπης νοικοκυράς: τη λεγόμενη «μεταβατική» εβδομάδα.
Είναι η περίφημη αυτή εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποίας συνυπάρχουν στη ντουλάπα τα χειμωνιάτικα με τα καλοκαιρινά , ξέρετε, φλις με μαγιό, γκέτες με αμάνικα ,πέδιλα με μπότες.
Το δράμα σε χτυπάει ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις. Γυρίζει ένα ήσυχο μεσημέρι η μικρή από το σχολείο και σου λέει με το χέρι στη μέση και το υφάκι τής Καραγκούνας (χωρίς το ασημοζούναρο, γιατί είναι passé) : « Η κυρία της Γυμναστικής είπε να μην ξαναφορέσουμε μακρυμάνικο στο σχολείο, γιατί κάνει πολλή ζέστη το μεσημέρι, αλλά να φοράμε κοντομάνικο και ζακέτα.» Τη λαίλαπα των συναισθημάτων που προκαλούν όλες εκείνες οι φαινομενικά αθώες προτάσεις που ξεκινούν με το «η κυρία της γυμναστικής είπε…» τις έχουμε εξετάσει διεξοδικά σε άλλο μαμαδοπαραλήρημα (κλικ εδώ)
Εν πάσει περιπτώσει στην προκειμένη η κυρία της γυμναστικής, έχει και το δίκιο της. Οπότε και ξεκινάει η εβδομάδα της αλυσιδωτής αντίδρασης.
Στην αρχή βολεύεσαι με τα δώρα του Πάσχα. Έπειτα, ανοίγεις την πάνω ντουλάπα και τραβάς δειλά-δειλά τα πρώτα 2-3-10 μπλουζάκια. Και τα πρώτα 2-3-10 κολανάκια κάπρι. Και τα κοντά αθλητικά καλτσάκια… ξέρεις, αυτά που είναι πίσω-πίσω στο συρτάρι με τα καλσόν… Αλλά τέλος πάντων ελπίζεις ότι κούτσου-κούτσου κάτι θα γίνει και κάνεις μεγαλεπήβολα σχέδια ότι το Σαββατοκύριακο Θα κάνεις την τράμπα. Ναι, μη φας το βράδυ, έχουμε γλαρόσουπα βελουτέ. Γιατί ενδιάμεσα θα ξαναβρέξει φυσικά και θα κάνει το κρύο του Ιρκούτσκ, άρα δεν παίζει να μαζέψεις ούτε καν τους σκούφους με τα αυτάκια.
Περνάει λοιπόν η εβδομάδα κι ο Θεός ξημερώνει ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο, που ισούται με τη χαρά της πλύστρας.
Πλακώνεις και χώνεις με πολεμικές διαθέσεις στο πλυντήριο κουβέρτες-παπλώματα και χοντρά πουλόβερ να προλάβεις να τ’ απλώσεις να στεγνώσουν στο φυσικό αεράκι να γουστάρουμε όλοι μαζί. Θαυμάσια!
Τινάζεις, διπλώνεις, αποθηκεύεις με λεβαντούλα ή με κέδρο (τα οποία για να αγοράσεις πουλάς στο e-bay ό,τι έχεις και δεν έχεις και φυσικά συμπληρώνεις και με τα ψιλά από τ’ αμάξι μιας και δεν φτάνουν). Κατεβάζεις και τις κουρτίνες, σηκώνεις και κάνα χαλί (αφού πρώτα εννοείται το περάσεις με ένα φυσικό διάλυμα- 4 μέρη νερό-1 μέρος λευκό ξύδι, βουρτσίζουμε ελαφρά προς τη φορά του πέλους, χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ), αναποδογυρίζεις στρώματα και γενικά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε…
Ενδιάμεσα και μέχρι να στεγνώσει η πλύση κάνεις και τα «καθημερινά». Και φυσικά έχεις και τα “έλα ρε μαμά, ένα Σαββατοκύριακο έχουμε πάμε για μπάνιο – ψάρεμα – ηλιοθεραπεία-πέταγμα χαρτατετού – τύλιγμα πιτόγυρων” κι ό,τι άλλο θεόκουλο τους κατέβει.”Θα σε βοηθήσουμε εμείς”, η επόμενη τρομακτική ατάκα, που όταν τη λαχταράς και σέρνεσαι στα πατώματα δεν την ακούς κι όταν θες να τελειώνεις όλοι προθυμοποιούνται να βοηθήσουν. Έτσι για να βγάζεις και την τυψούλα σου, η οποία ως γνωστόν είναι το αλατοπίπερο της μαμαδοζωής. Βγαίνεις ,λοιπόν και «μία ωρίτσα μόνο» απ ’το σπίτι όπου σε όλη τη διαδρομή σκέφτεσαι πόσο πια να κοστίζει ένας Πάτριοτ μωρέ, γιατί ,μεταξύ μας, μόνο με τέτοιον θα ξεμπερδέψεις τα αξεσουάρ της μικρής (κοκκαλάκια, λαστιχάκια καθημερινά, λαστιχάκια καλά, λαστιχάκια για ασορτί κοτσίδες, λαστιχάκια για πλεξούδες Ρωσίδας μουζίκας, τσιμπιδάκια μικρά, τσιμπιδάκια μεγάλα, φουρκέτες, κράνη, όπλα, εξαρτύσεις κ.ά.) . 
Κοντολογίς… πάει και η Κυριακή! Δεν έχεις τελειώσει βέβαια, αλλά κάτι έκανες, μπράβο! Χαμογελάς ικανοποιημένη, βάζεις ένα ποτηράκι κρασί με τρεμάμενα χέρια και συνειδητοποιείς ότι τους άλλους καλά τους βόλεψες, αλλά τη δική σου τη ντουλάπα ούτε την άνοιξες. Δε βαριέσαι. Οι κουρτίνες είναι τζιτζί! Κι εσύ τις ατενίζεις με ηδυπαθές βλέμμα (λέμε τώρα) και ως άλλη Σκάρλετ σκέφτεσαι ότι στη χειρότερη ένα-δυο φουστανάκια καλοκαιρινά τα βγάζουν, μονόχρωμα μάλιστα που κόβουν κιόλας!
