Συμφωνώ ότι υπάρχουν εμπρηστές. Οι ασυνείδητοι καπνιστές που – κυριολεκτικά ασυνείδητα πολλές φορές – πετάνε από το παράθυρο τσιγάρα προκαλούν σίγουρα πυρκαγιές. Όποιος απαντήσει “είναι αδύνατον! Έχω προσπαθήσει και δεν παίρνει!” είναι ή ηλίθιος ή κακοπροαίρετος εξυπνάκιας. Προφανώς δεν παίρνει φωτιά κάθε τσιγάρο που προσγειώνεται στην άσφαλτο ή που το φυσάει ο αέρας σε αραιό από βλάστηση σημείο. Αλλά στατιστικά μιλώντας, αφού χιλιάδες τσιγάρα εκσφενδονίζονται ανά την Ελλάδα διαρκώς, μια μέρα με πολύ αέρα και ξερά χόρτα παντού, μερικά από αυτά θα ανάψουν. Πιθανώς και ταυτόχρονα.
Και τότε αρχίζουν οι μπούρδες θεωρίες συνωμοσίας ότι οι Τουρκοι, οι Εβραίοι, η CIA και οι εξωγήινοι θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα με εμπρησμούς. Σοβαρά τώρα. Αν έλεγα σε μια τάξη παιδιών Α’ Δημοτικού “θέλω να κάψετε μεγάλες εκτάσεις, σκεφτείτε έναν τρόπο να το κάνετε χωρίς να σας πιάσουν” είμαι σίγουρος ότι θα βρούνε μια ντουζίνα λύσεις. Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Μια κυρίως ορεινή χωρα, με άφθονους επαρχιακούς δρόμους χωρίς πολύ κίνηση. Μπορώ να οδηγήσω από Νέα Μάκρη ως τον Διόνυσο κοιτώντας μπροστά και στον καθρέφτη να μην υπάρχουν άλλα αμάξια κοντά μου και να πετάω κάθε χίλια μέτρα ένα αναμμένο χαρτομάντηλο. Άντε να αποδείξετε ότι τις άναψα εγώ τις φωτιές και όχι το όχημα που ήταν λίγο μπροστά ή λίγο πίσω μου. Ακόμα κι αν υπήρχε αστυνόμευση. Που δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει παντού.
Δεν χρειάζονται εμπρηστικοί μηχανισμοί ή τα γκαζάκια που φαντάζεστε. Άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά που βρίσκουμε μετά από φωτιές δεν ήταν μέρος εμπρηστικού μηχανισμού. Σκουπίδια είναι. Τα δάση μας είναι γεμάτα σκουπίδια, μεταξύ των οποίων και γκαζάκια, μπιτόνια, ρολόγια τοίχου και ένα σωρό άλλα τα οποία στην φαντασία των πυρόπληκτων γίνονται αυτοσχέδιες κατασκευές μετά.
Υπάρχουν και οι άλλοι εμπρηστές, αυτοί που καίνε τα χόρτα στα χωράφια τους. “Μεγάλοι εγκληματίες, ασυνείδητοι και να μπούνε φυλακή!” αποφασίζουμε και διατάζουμε εμείς που ζούμε στις πόλεις βολικά βολικά. Η γριούλα που κάνει το σκατό παξιμάδι κάθε μέρα και ζει σε μια παράγκα φταίει για όλα. Ή το Κράτος που δεν την κρεμάει στην πλατεία Συντάγματος για παραδειγματισμό μετά.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι έχουμε υπερβολικά πολύ και υπερβολικά άγριο δάσος στην χώρα μας. Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα φοιτητής στην Αγγλία να περπατήσω. Πήρα έναν χάρτη και είχε δέντρα. Όχι δάσος. ΚΑΘΕ δέντρο ήταν στον χάρτη. Μπορούσες να βρεις που ήσουν κοιτώντας δίπλα σου αν ήταν τρία δέντρα σε σχήμα τριγωνικό ή πέντε δέντρα σε συστάδα συγκεκριμένη. Έτσι είναι σχεδόν όλη η Ευρώπη. Δεν έχουν παρθένα δάση, ούτε άγρια φύση κοντά σε ανθρώπους. Εμείς έχουμε δυο τρία εξοχικά εκεί μέσα ο καθένας. Θέλουμε την φύση και άγρια και όχι άγρια ταυτόχρονα. Θέλουμε να μην πληρώνουμε ασφάλιστρα ή υπέρογκα δημοτικά τέλη αλλά να προστατεύουν τρία πυροσβεστικά και οχτώ αεροπλάνα το αυθαίρετο που πετάξαμε στη μέση του πουθενά και πάμε μια φορά τον χρόνο να κλαδέψουμε ελιές για ξεκάρφωμα από την θεσούλα μας στο Δημόσιο.
Και σχέδιο να υπάρχει και νόμιμα να είναι τα σπίτια, πάλι δεν ξέρουμε να πληρώνουμε υπηρεσίες και υποδομές. Ζω σε ένα από τα πιο πλούσια προάστια της Ελλάδας και δεν έχουμε καν πεζοδρόμια, πόσο μάλλον πρόβλεψη για πυρόσβεση ή σώματα του Δήμου ιδιωτικά ή δημόσια για προστασία επαρκή για το μέγεθος του δάσους μας. Γιατί; Γιατί κανείς δεν πάει εθελοντής στο πυροφυλάκιο και κανείς δεν θέλει να πληρώνει να το κάνει άλλος.
Όσο δραματικά πράγματα κι αν λέτε για τις φωτιές λοιπόν, κανείς δεν σας παίρνει σοβαρά. Ούτε βέβαια το Κράτος το οποίο ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα αλλάξει η ψήφος σας επειδή καήκατε ή επειδή καταλάβατε την εντυπωσιακή ανικανότητα των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας. Ή το ένα κόμμα θα ψηφίσετε ή το άλλο, θέμα χρόνου να ξαναπάρουν καρέκλα, να τα ξανατρώνε τα κονδύλια και να ξανακαείτε. Θα το ξεχάσετε μετά από λίγες μέρες όταν γίνει κάποιο άλλο θέμα της μόδας.