Είναι μερικά πράγματα, που για κάποιον αρτιμελή δεν έχουν σημασία… απλά τα προσπερνάει! Ρουφάει την κοιλιά του, για να μη πιάνει πολύ χώρο, κάνει πλάγια βήματα, κατεβαίνει μια στιγμή απ’το πεζοδρόμιο. Κάτι βρίσκει να κάνει βρε αδερφέ, όταν ένα δέντρο π.χ., του κλείνει το δρόμο. Δεν είναι το ίδιο για κάποιον με κινητική αναπηρία όμως!
Σκηνικό: είσαι με το καρότσι σου κι εκεί που περπατάς αμέριμνος: ΤΣΟΥΟΥΟΥΠ το δέντρο. Εντωμεταξύ, μην φαντάζεστε και κανένα μεγάλο πεζοδρόμιο! Ούτε καν! Ενάμιση μέτρο πλάτος στην καλύτερη! Και για να ανεβάσω λίγο ακόμα τον πήχη, τον δείκτη δυσκολίας, την απόδοση, γιατί δεν είμαστε και τίποτα φλώροι, είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη του πεζοδρομίου, και δεν μπορείς να κατέβεις. Λαμπρά;
Άλλο τώρα… «Περπατάς» πάλι χαρούμενος, και ξαφνικά βλέπεις ένα αυτοκίνητο σκαρφαλωμένο στο πεζοδρόμιο, παρκαρισμένο μπροστά σου! Εννοείται, πως δεν χωράς από πουθενά!
Άλλο: Σε κάποιο σημείο είναι τελείως σκαμμένο το πεζοδρόμιο. Καποιανού του είχε χαλάσει ο βόθρος μάλλον, οπότε κάνεις την καρδιά σου πέτρα, και κατεβαίνεις στον δρόμο. Δεν είναι δα και καμία λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας! Που λεωφόρος μπορεί να μην είναι, αλλά μια ταχεία κυκλοφορία πάντα την πετυχαίνεις! Όλο και κάποιος θα βρεθεί που ξέχασε τον θερμοσίφωνα αναμμένο και πρέπει να βιαστεί τώρα! Μπορεί να ανατιναχτεί η πολυκατοικία, να πάρει φωτιά το τετράγωνο, λέμε! Οπότε, πρέπει να βιαστεί!
Η συμβουλή της ημέρας τώρα εεε; Μία λύση θα ήταν να αρχίσετε τα μπινελίκια! Να γίνετε ο αντιπαθητικός ανάπηρος της περιοχής, ή ο ανάπηρος με τα ψυχολογικά προβλήματα, που τα βάζει με όλους. Καθόλου δύσκολο! Και δεν χρειάζεται ΚΑΝ να είσαι ανάπηρος! Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, απλά στην περίπτωση της αναπηρίας είναι ευκολάκι. Απορρίπτεται όμως! Μπορείς να είσαι ήρεμος και χαλαρός με όλα; ΌΧΙ! Το ξέρω!
Άλλοι κάνουν χρόνια γιόγκα για να το καταφέρουν, αλλά, λυπάμαι, αυτή είναι, μέσες-άκρες, η λύση που προτείνω: χαλάρωση και προσπάθεια για εύρεση εναλλακτικής λύσης!
«-Ευχαριστούμε ρε Πελαγία… Μας υποχρέωσες πάλι!»
Ε, τι να κάνω κι εγώ; Λέω αυτά που πρέπει να κάνουμε, άσχετο αν δεν μπορούμε…
Τα λέμε ξανά!