Παγκοσμίως όλο και περισσότεροι πολιτικοί αποφασίζουν να εμπλακούν με την πολιτική. Μέχρι και ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει ότι το σκέφτεται σοβαρά να κατεβεί για την προεδρία των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα όμως έχουμε κυρίως δικηγόρους, γιατρούς και δημοσιογράφους. Έχει σημασία; Παλιότερο σχετικό άρθρο αναφέρει:
“Στο πεδίο των διεκδικητών βρίσκεται από παλιά ο επιχειρηματίας Γιάννης Μπουτάρης, με τον συνδυασμό «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη». Έτερος υποψήφιος ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής Βορείου Ελλάδος, Τάσος Τζήκας, ο οποίος γνωστοποίησε πρόσφατα την πρόθεσή του να ηγηθεί μιας προσπάθειας ανατροπής της σημερινής διοίκησης του δήμου, κατόπιν προτροπής της Συνεργασίας Πολιτών Θεσσαλονίκης,
Εξάλλου, την Τρίτη ο πρόεδρος του ομίλου Redestos Group, Νίκος Ευθυμιάδης, ο οποίος έχει διατελέσει μεταξύ άλλων πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, θα ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητά του για τη διεκδίκηση της θέσης του δημάρχου, όπως αποκάλυψε στη Voria.gr.
Στους επιχειρηματικούς κύκλους ακούγεται έντονα και η υποψηφιότητα του προέδρου του ΕΒΕΘ, Δημήτρη Μπακατσέλου…”
Ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, τα διαπιστευτήρια ενός πετυχημένου επιχειρηματία, ειδικά αν είναι αυτοδημιούργητος, δείχνει σαν ιδανική επιλογή. Η παραφουσκωμένη δημόσια διοίκηση σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί δραματικά με καλύτερη οργάνωση. Αυτά τα δυο επιχειρήματα έχουν επίσης απήχηση στα ΜΜΕ είτε λέγονται είτε υπονοούνται. Η έννοια της “πελατειακής σχέσης” με το Κράτος έχει και πιθανή θετική πλευρά. Αν αντί για διατάγματα και εντολές μας έπειθε όπως πρέπει μια εταιρεία για να αγοράσουμε το προϊόν της, προφανώς θα ζούσαμε σε διαφορετικό είδος Πολιτείας.
Στην Νέα Υόρκη ο Michael Bloomberg είναι ίσως το πιο πετυχημένο παράδειγμα επιχειρηματία δημάρχου. Χειρίστηκε καλά το μεγαλύτερο πρόβλημα της μετάβασης: στην πολιτική δεν είσαι ο απόλυτος άρχοντας. Δεν μπορείς να απολύσεις ένα στέλεχος ή μια ολόκληρη ομάδα επειδή δεν ταιριάζει με το σχέδιό σου. (Δείτε πως χτύπησαν από μέσα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον Παπανδρέου για να ξεφορτωθούν την Σιούτη με το θέμα Χασαπόπουλου με τελείως παράλογα ψευτοεπιχειρήματα και λάθος στοιχεία.) Οι οργανωτικές δομές στην πολιτική είναι τελείως διαφορετικές και απαιτείται υπομονή.
Αλλά καθώς πέφτει διαρκώς η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, οι πετυχημένοι επιχειρηματίες έχουν πολλά ατού. Έχουν συχνά ήδη φτιάξει μεγάλο δίκτυο ανθρώπων που τους ξέρουν ή/και έχουν συνεργαστεί μαζί τους. Γνωρίζουν σε βάθος θέματα που άπτονται του αντικειμένου τους. Καταλαβαίνουν πως να χειρίζονται τα ΜΜΕ και συχνά με τα μεγάλα τους διαφημιστικά budget μπορούν να εξασφαλίσουν θετικά σχόλια για την πολιτική τους καριέρα από τον φόβο ενός Μέσου ότι θα χάσει διαφήμιση από την επιχείρησή τους μελλοντικά. Βέβαια σήμερα κοιτώντας τη λίστα impact, μόνο το δελτίο τύπου του Γκιουλέκα κατάφερε να βγει σε 3 ηλεκτρονικά μέσα:
Κάνει μεγάλη διαφορά όταν ένας επιχειρηματίας έχει δείξει σε βάθος χρόνου ευαισθησία και ενασχόληση με τα κοινά. Ο Μπουτάρης δεν είναι μόνο ήδη δημοτικός σύμβουλος από παλιότερα αλλά είναι ο εμπνευστής και χρηματοδότης του “Αρκτούρου” και του Νυμφαίου. Παρά το γεγονός ότι και οι δυο αυτές προσπάθειες έχουν τεράστιο έργο και καλούς μηχανισμούς επικοινωνίας, προς τιμήν του τα έχει αφήσει έξω από την προεκλογική καμπάνια. (Υπό τον φόβο αρνητικού αντίκτυπου στο έργο τους φαντάζομαι.) Επίσης τεράστιο πλεονέκτημα για τον Μπουτάρη το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις του έχουν το επίθετό του δίνοντάς του πολύ αναγνωρισιμότητα σε όλες τις ηλικίες ψηφοφόρων. (Μάλιστα φτιάξαμε στο Aino κανόνα για να μην λαμβάνονται υπόψη οι αναφορές στην τιμή της μετοχής “Μπουτάρη”.)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-WxVZg5jU88]
Δεν είναι απλά θέμα λοιπόν να γραφτεί ότι ένας υποψήφιος είναι “πολιτικός μηχανικός” ή “επιφανής επιστήμων” στην ανακοίνωση του όποιου συνδυασμού. Και βέβαια υπάρχουν “επιχειρηματίες” και “επιχειρηματίες”…
