Μερικές φορές νιώθω πολύ ελεήμων. Όταν φίλος γράψει μια μπούρδα πχ και απαντήσω “χαχα”. Σε τέτοιες περιπτώσεις μάλιστα γράφω “χαχαχα” γιατί στα δυο “χα” επιδέχεται παρεξήγησης. Είμαι σκληρός εγώ, είμαι της γενιάς που παίρναμε σέλφι με το κινητό χωρίς να μπορούμε να δούμε τι τραβήξαμε αμέσως. Τότε είχαν μόνο μια κάμερα, τόσο παλιά βέβαια που τακτοποιούσα το σπίτι κάθε βράδυ τότε. Τώρα απλά βάζω διπλό ουίσκι μόλις κοιμηθούν τα παιδιά και αράζω μπροστά στην τηλεόραση.
Το φτηνό ουίσκι κάνει όσο περίπου δυο κιλά αβοκάντο από το μαγαζί με τα βιολογικά. Σηκώνομαι καμιά φορά για κατούρημα, κοιτάω στα κρεβατάκια τους που κοιμούνται και σκέφτομαι τι θαύμα είναι η ζωή. Πως μεγαλώνουν τα άτιμα αφού τα ταίζω μόνο αποφάγια από τα σουβλάκια που παραγγέλνω κάθε μέρα;
Ελεημοσύνη δείχνω και όταν βγαίνω για καφέ και τα τραπέζια είναι τοποθετημένα από ανθρώπους που δεν έχουν δει ποτέ κώλο μάλλον. Όταν περνάω δίπλα στην κυρία με το Pug αγκαλιά και δεν της λέω ότι μοιάζει με φρατζόλα που δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Όταν κάνω την διαθήκη μου για να μην πλακώνονται τα παιδιά και άλλοι συγγενείς ποιος θα πάρει τα ληγμένα κουπόνια ΑΒ που έχω στο συρτάρι και πως θα μοιράσουν τα ξυλάκια που κρατάω όταν μας φέρνουν κινέζικοι και όλοι τρώνε με πιρούνι τελικά. Όταν ζητάει η κόρη μου ταξίδι στη Γαλλία, που της φοράω τον παλιό μου μπερέ και την κερνάω μπρί. Βάζω και κάτι γαλλικό από μουσική να παίζει και μιλάω με πγροφορά.
Εγώ τους σώζω όλους με την ελεημοσύνη μου. Αντιμετωπίζω την αστείρευτη ενέργεια χορευτών στην τηλεόραση με ακόμα πιο βαθύ κάθισμα στον καναπέ με τα πατατάκια μου. Για το καλό τους. Ρουφάω την θετική τους ενέργεια και την κάνω λίπος στις αρτηρίες μου, σταθερό, στιβαρό και σίγουρο. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας πάντως θα είναι πάντα με την κοπελιά που δεν ταίριαξε σωστά την τσάντα με το παπούτσι και τις έβαλε χαμηλό βαθμό ο γκέι κριτής. Είναι εμφανές ότι ζορίζεται όταν πάνε χωρίς διάλειμμα το γύρισμα και δεν μπορεί να σνιφάρει μια γραμμούλα να επανέλθει.
Είμαι ελεήμων ακόμα και με την κοπέλα μου. Πριν λίγο στο μυαλό μου έγινε φοβερό ερωτικό καυγαδάκι, ανταλλάξαμε προσβολές, τελοσπάντων μη σας το πολυλογώ χωρίσαμε τώρα, θα την πάρω τηλέφωνο να της το πω σε λίγο.
.
(O Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν ξέρει τελικά πως λένε την ευσπλαχνία στα Αγγλικά. Αλλά είναι υπέροχο πράγμα το διαδίκτυο. Κάπου ανάμεσα στις βλακείες σχόλια στο άρθρο του, ε, κάποιος θα τον λυπηθεί και θα του πει.)