Μπαίνω 1-2 φορές τη μέρα γιατί μερικές αναρτήσεις μπορεί να θέλουν κουβέντα στα σχόλια. Λοκατζίδικη επιδρομή, μπαίνω-βγαίνω, τριάντα δευτερόλεπτα και αν κολλήσω κάνω σαν να είναι κινούμενη άμμος. Συγκρατούμαι να μην πατάω “like” πουθενά γιατί αν αρχίσει αυτό το παραμύθι δεν τελειώνει.
Στα μείον: πολλοί λιγότεροι φίλοι μου βλέπουν τις αναρτήσεις. Έτσι είναι ο αλγόριθμος του Facebook, το ήξερα από πριν, δεν με πειράζει. Όποιος/α θέλει, ας κάνει κάθε τόσο μια επιθεώρηση στον τοίχο μου. Ενδιαφέρον ότι έχω δεχτεί παράπονα τύπου “δεν ξέρουμε τι κάνεις, βαριόμαστε να μπαίνουμε σε όλα σου τα blog και site”. Έχουν ένα δίκιο, αυτοματοποίησα πιο πολλά να ανεβάζουν αυτόματα στο Facebook όταν ποστάρω αλλού. Δεν είναι όλα ακόμα και βέβαια όσα περισσότερα ανεβαίνουν έτσι, τόσο λιγότερο πιθανό (λόγω Facebook Edgerank) να τα δείτε στο Newsfeed σας.
Στα συν: Γράφω πάλι γράμματα! Email μακροσκελή σε φίλους και συγγενείς όπως τον παλιό καλό καιρό. Μερικοί γουστάρουν και απαντάνε αντίστοιχα, είναι ωραία φάση, σκέφτεσαι αλλιώς σε ένα μεγάλο κείμενο, δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από emoticons και γρήγορες λεκτικές ξεπέτες. Σημαντικό άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ακόμα κι αν διαλέξω να εμπλακώ σε συζήτηση στο Facebook (δυο μόνο ως τώρα σε τρεις εβδομάδες, πριν ήταν είκοσι την ημέρα!) είναι πολύ πιο συνειδητά και συγκεκριμένα.
Τεχνική λεπτομέρεια: το κούμπωμα από WordPress σε Facebook δουλεύει ΟΚ αλλά όχι τέλεια. Ψάχνω το plug in που έκανε τα σχόλια κάτω από ένα άρθρο στο blog να φαίνονται στο Facebook (και το ανάποδο) σωστά. Ένα site που το είχα δει να δουλεύει καλά το έβγαλε γιατί λέει έριχνε τον server οπότε φτου κι από την αρχή η έρευνα.