Πολλοί μιλάνε για τo Twitter του Donald Trump και ακόμα περισσότεροι πολιτικοί αναρωτιούνται πως να τον αντιγράφουν. Στην Αυστρία δεν πήγε τόσο καλά για τον Norbert Hofer. Στη Γαλλία η Marine Le Pen ήδη έχει αρχίσει να σπρώχνει hashtags όπως το #FaridFillon και ετοιμάζεται να πλημμυρίσει τα social media με την ατζέντα και τους χαρακτηρισμούς της. Κατά τη γνώμη μου όμως αυτή είναι πολύ επιφανειακή αντιμετώπιση του νέου τοπίου στα media.
Σε αυτό το προχθεσινό μου άρθρο εξηγώ γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμία ελπίδα να προλάβει την Silicon Valley έτσι όπως αποφασίζει κεντρικά. Τα κεντρικοποιημένα πολιτικά συστήματα λειτουργούν καλά στις εποχές που η τεχνολογία εξελίσσεται αργά. Μπορούν να χωνέψουν, να ερμηνεύσουν και να τιθασεύσουν τις επιπτώσεις. Αλλά δεν ζούμε σε τέτοια εποχή. Οι κυβερνήσεις τώρα έχουν το αντίστροφο πρόβλημα. Υπερβολικά πολλές πληροφορίες και καμία εμπειρία πως να τις διαχειριστούμε. Χάνουμε πολέμους αν και βλέπουμε τι έφαγαν για πρωϊνό οι εχθροί μας.
Κατηγορούμε τους πολιτικούς αρχηγούς ότι δεν έχουν όραμα. Κάτι δικτάτορες τύπου Κορέα ζούνε ακόμα στην εποχή του Dr Evil και ετοιμάζουν πυραύλους από ταινία του ’50. Κοτζάμ Πούτιν μόνο μιλάει για τσαρική αυτοκρατορία και ο Ομπάμα που τόσο αγαπήθηκε, με το ζόρι πέρασε ένα γκαβό σύστημα υγείας. Πιο πολύ ψάχνουμε τις ομιλίες του Musk (Tesla) ή των ιδρυτών της Google για να πάρουμε ελπίδα για το αύριο. Η ελονοσία και άλλες αρρώστιες που θερίζουν τον πλανήτη έχουν αντιμετωπιστεί από τον Bill Gates καλύτερα την περασμένη δεκαετία από ότι στα τριάντα χρόνια πριν βγει στην σύνταξη από την Microsoft ο δισεκατομμυριούχος. Εξίσου ανόητες βρίσκω τις θεωρίες συνωμοσίας με τριάντα πλούσιους να “τα βρίσκουν” στα σαλόνια και να αποφασίζουν την μοίρα του πλανήτη. Αυτοί έγιναν πλούσιοι επειδή εξειδικεύτηκαν στην εκμετάλλευση μιας συγκεκριμένης τρύπας στο σύστημα. Εκεί ναι, λειτουργούν μονοπωλιακά, βρώμικα αν χρειαστεί και στυγερά κυνηγάνε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Αλλά ο πλανήτης είναι πολύ, πολύ πιο πολύπλοκος. Όπως και οι πολιτικοί μας, οι πλούσιοι δεν έχουν ιδέα πως να αντιμετωπίσουν παγκοσμιοποιημένες καταστάσεις, ούτε τις ελέγχουν.
Πολλοί πολιτικοί αναλυτές αρέσκονται να συνδυάζουν τα πολιτικά συστήματα με την οικονομία. Αλλά η οικονομία μας είναι πια τεχνολογική. Η Apple πουλώντας κοπανιστό αέρα πέρασε σε αξία τους κολοσσούς των πετρελαιοειδών. Η Google ξέρει τι ψάχνει όλος ο πλανήτης, προφανώς έχει μεγαλύτερη αξία από την General Motors που φτιάχνει ακόμα αυτοκίνητα. To Google Maps τώρα που γράφω ξέρει καλύτερα από εμένα πόση κίνηση έχει η Λεωφόρος Κηφισιάς και πόση ώρα θα κάνω για κέντρο, αν και μπορώ να την δω με τα μάτια μου από το παράθυρο. Πιστεύουμε πια σε έναν Θεό, data αυτοκράτορα. Μόνη μας υποχρέωση να καταγράφουμε, να ανεβάζουμε και να μοιραζόμαστε οτιδήποτε γύρω μας. Η ανθρώπινη εμπειρία είναι σημείο αναφοράς μόνο για όποια πράγματα δεν έχουν βγει ακόμα αλγόριθμοι αποδεδειγμένα καλύτεροι.
Η δημοκρατία ή ο σοσιαλισμός λοιπόν είναι γενικεύσεις ντεμοντέ και εκτός πραγματικότητας. Αν θέλουν οι πολιτικοί να ταιριάξουν με την εποχή μας πρέπει να καταλάβουν και να καταλάβουν τις τεχνολογικές εξελίξεις.
