«Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ» του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα F. Scott Fitzerald ξεκινά με την εξής δυνατή φράση.
«Όταν ήμουν μικρός και ευάλωτος, ο μπαμπάς μου μου έδωσε μια συμβουλή η οποία από τότε στριφογυρίζει μέσα στο κεφάλι μου: «Κάθε φορά που αισθάνεσαι την ανάγκη να ασκήσεις κριτική σε κάποιον, απλώς θυμήσου ότι όλοι οι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο δεν είχαν τις δικές σου ευκαιρίες.»
Όντως, πριν εκτοξεύσουμε τα βέλη μας απέναντι στον οποιοδήποτε, θα πρέπει όλοι μας να ανατρέχουμε σε αυτή τη φράση και να σκεφτόμαστε πως σε αυτό τον κόσμο δεν είχαμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες.
Όπως ούτε τις ίδιες αξίες, τα ίδια ιδανικά και την ίδια παιδεία.
Κάποιοι μεγάλωσαν χωρίς το παραμικρό ψήγμα παιδείας κι ας έχουν αξιόλογη επαγγελματική κατάρτιση.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι οι οποίοι δεν κατέχουν κανένα προσόν από τα προαναφερθέντα.
Αυτοί είναι το πιο επικίνδυνο είδος.
Πρώτα για τον εαυτό τους και μετά για τους γύρω τους.
Ο άνθρωπος χωρίς αρχές είναι ένας άνθρωπος χωρίς χαρακτήρα, εύπλαστος σαν πλαστελίνη και θωρακισμένος μέσα στην αθωράκιστη ανασφάλεια του.
Οι απαίδευτοι άνθρωποι είναι και οι πιο ματαιόδοξοι.
Ίσως επειδή ενδόμυχα γνωρίζουν πολύ καλά την ανεπάρκεια τους, αλλά δεν την αποδέχονται.
Ούτε τους ενδιαφέρει το ενδεχόμενο να δουλέψουν και να την καλύψουν.
Αντίθετα, θυμώνουν μαζί της και την αμφισβητούν.
Δεν τους αφορά καθόλου το ενδεχόμενο να αναπτυχθούν πνευματικά και ηθικά.
Τροφοδοτούν συστηματικά την ψευδαίσθηση μιας πλασματικής εσωτερικής πληρότητας, σχεδόν πάντα εις βάρος κάποιου άλλου, στον οποίο υψώνουν παραδειγματικά το δάχτυλο και εξαπολύουν μύδρους και ασυνάρτητες κατηγορίες χωρίς πραγματική υπόσταση.
Στο δικό τους μυαλό η πραγματικότητα έχει πλήρως διαστρεβλωθεί και έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις, διανθισμένη διάσπαρτα με θεωρίες συνωμοσίας και σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Στην πραγματικότητα έχουν εμπάθεια και έχθρα όχι με τον «κακό» και απεχθή άλλο αλλά με την προβολή του εαυτού τους προς αυτόν.
Αποδίδουν στους άλλους όλες τις επιθυμίες, τις ιδιότητες ή τα συναισθήματα τα οποία είτε αγνοούν είτε αρνούνται για τον εαυτό τους.
Ο άλλος έχει όλα όσα εκείνοι υπολείπονται, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να τα αποκτήσουν.
Ποτέ βέβαια δεν θα το παραδεχτούν γιατί ακόμα και οι ίδιοι το αγνοούν.
Ποτέ μην πέσεις στην παγίδα να υποκύψεις στη δική τους υποχθόνια στρατηγική.
Δημιούργησε απροσπέλαστο τείχος γύρω σου και κράτα αποστάσεις ασφαλείας.
Έτσι κι αλλιώς το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο.
Τρέχουν πάντα μόνοι τους χωρίς αντίπαλο και τερματίζουν τελευταίοι.
Ποτέ δεν έμαθαν πως πριν αρχίσουν να διορθώνουν τους άλλους, θα πρέπει πρώτα να διορθώσουν τον εαυτό τους.
Η έννοια «προσωπική ανάπτυξη» είναι γι’αυτούς άγνωστη και παντελώς δυσνόητη. Αν την γνώριζαν θα ήξεραν και πως να την χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους. Θα είχαν ήδη βρει την εσωτερική τους ισορροπία και θα μπορούσαν να ισορροπήσουν μέσα στο πλήθος.
Η ματαιοδοξία τους είναι κάλπικη, χωρίς ουσιαστική υπόσταση. Απλά ανύπαρκτη.
Μην θυμώνεις, προσπάθησε απλώς να τους κατανοήσεις.
Θυμήσου πως αυτοί δεν είχαν ποτέ τις δικές σου ευκαιρίες.