Η συγγραφέας Κάκια Ξύδη είναι μια δυναμική γυναίκα, ταλαντούχα με έντονο το συναίσθημα της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη τυλιγμένη θαρρείς μ’ ένα φως που πολλές φορές ερήμην της ίσως το μεταδίδει στους γύρω της! Είναι από τους ανθρώπους που στις μέρες μας θεωρείται σπάνιο είδος και δεν σας κρύβω πως αισθάνομαι τυχερή που είναι φίλη μου!
“Νομίζω πως με αφορμή ένα παραμύθι μπορείς να πεις πάρα πολλά πράγματα που δεν θα τολμούσες αλλιώς. Έχεις το βήμα να διαμορφώσεις τις παιδικές ψυχές και να αφυπνίσεις τους μεγάλους.”
Συνέντευξη: Νεφέλη Πόπη Ζάνη
Φωτογραφία: Γεωργία Μαρδάκη
Ίσως κάποιοι θεωρούν την ερώτηση συνηθισμένη, ωστόσο είναι πιστεύω σημαντική. Έχει σημασία να γνωρίζει ο κόσμος τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να γράφει, πώς ξεκινάει μέσα του και γιατί. Πότε λοιπόν ξεκίνησες να γράφεις; Πώς άρχισε το ταξίδι της γραφής;
Έγραψα το πρώτο μου ποίημα σε ηλικία 16 ετών περίπου. Έκτοτε, κατά καιρούς, αποτύπωνα τη συναισθηματική μου κατάσταση σε μικρά κείμενα ή στίχους. Δεν θεωρούσα ότι έκανα κάτι σπουδαίο ή ότι είχα κάποιο ταλέντο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως, κάτι που κρατάει μέχρι σήμερα, είναι ότι όταν έγραφα χανόμουν σε άλλους κόσμους, και μόλις την επόμενη μέρα διάβαζα εκείνο που είχα γράψει, δεν πίστευα ότι το έχω γράψει εγώ. Τα χρόνια περνούσαν, και κάθε φορά που είχα κάποια, συναισθηματική κυρίως, φόρτιση γέμιζα τα τετράδια και τα ημερολόγια με κείμενά μου, τα οποία δεν έδειχνα ποτέ σε κανέναν. Κάποια στιγμή όμως όλο αυτό με έπνιξε και άρχισα δειλά δειλά να τα διαβάζω σε κάποιους πολύ δικούς μου ανθρώπους περιμένοντας με αγωνία την αντίδρασή τους. Τότε ένα κρυφό όνειρο άρχισε να σιγοκαίει μέσα μου… «Σκέψου να διαβάσουν και άλλοι τα κείμενά μου, σκέψου να τους αρέσουν…» έλεγα. Όμως πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέχρι να αποφασίσω να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό που μου άρεσε. Τελείωσα τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Κολέγιο Αθηνών και μετά στο ΕΚΕΒΙ και τότε στάθηκα γερά στα πόδια μου γιατί απλά διαπίστωσα ότι όλα εκείνα που μας δίδασκαν εκεί, εγώ ήδη τα είχα χρησιμοποιήσει στα γραπτά μου… Έτσι, σιγά σιγά πήρε το δρόμο της έκδοσης το Ταξίδι στην ομίχλη, που είναι και το πρώτο μου βιβλίο, και η αρχή για ένα μαγικό όνειρο χωρίς τέλος, είχε αρχίσει.
Έχεις εκδώσει έως τώρα τρία βιβλία σου, εκ των οποίων το ένα είναι παραμύθι. Μίλησέ μας για τα βιβλία σου, τι θέματα πραγματεύονται και πώς έφτασες στην εσωτερική ανάγκη να γράψεις ένα παραμύθι;
Τα δύο μυθιστορήματά μου, το Ταξίδι στην ομίχλη και, Σε ελεύθερη πτώση είναι κοινωνικά. Μιλάνε για τις επιθυμίες των ανθρώπων και για τα όνειρα που άλλοτε γίνονται πραγματικότητα και άλλοτε μας παιδεύουν μέχρι να φτάσουμε στην κάθαρση. Παραμύθι δεν είχα ποτέ σκεφτεί να γράψω ούτε είχα φτιάξει κάποιο για τον γιο μου όταν ήταν μικρός. Η ιδέα ήρθε μόνη της και με βρήκε, με πήρε από το χέρι κι εγώ απλά την ακολούθησα. Η διαδρομή του παραμυθιού Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες ήταν μαγική. Γιατί ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα ανάμεσα σε παιδιά και μου άρεσε πολύ. Κι ενώ έχω ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια ένα μυθιστόρημα, ήρθε ο Κρυστάλλης, φώλιασε στην καρδιά μου και δεν θα έφευγε από εκεί αν δεν του έβρισκα μια ιστορία. Έτσι, σε λίγες μέρες περιμένω το δεύτερο παραμύθι μου με τίτλο Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής, να το βάλω ανάμεσα στα άλλα τρία παιδιά μου.
Τα παιδιά είναι πιστεύεις σκληροί κριτές; Τι αποκόμισες από την επαφή μαζί τους με αφορμή το πρώτο σου παραμύθι, Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες;
Πριν κάνω την πρώτη μου παρουσίαση, μόνη μου απέναντι στα παιδιά, είχα πολύ άγχος και ήμουν ανήσυχη. Δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνα. Μόλις τελείωσε η παρουσίαση, πήγα όλο αγωνία στη Στέλλα Φλωρά, την υπεύθυνη των βιβλιοπωλείων Φλωράς και την ρώτησα πώς τα πήγα. Η απάντησή της ήταν: «Είδες κανένα παιδάκι να κουνιέται από τη θέση του;» «Όχι» της απάντησα. «Ε, αυτό σημαίνει ότι τα πήγες πολύ καλά, τα παιδιά είναι πολύ αυστηροί κριτές και δεν ξέρουν από ευγένειες. Αν κάτι δεν τους αρέσει αρχίζουν να μιλάνε μεταξύ τους, να κόβουν βόλτες και να κάνουν φασαρία. Αφού τίποτα από αυτά δεν έγινε, σημαίνει ότι τα πήγες πολύ καλά, τα κέρδισες». Περιττό να σας πω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που πήρα εκείνη την ημέρα.
Τι είναι εκείνο που μπορεί να σε οδηγήσει στο να γράψεις μια ιστορία; Να εκφραστείς μέσω της γραφής;
Σίγουρα κάτι θέλεις να πεις, να θίξεις τα κακώς κείμενα, να εκφράσεις τα ανείπωτα, να αφυπνίσεις και να βοηθήσεις άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, να απενοχοποιήσεις κάποιες συμπεριφορές και στο τέλος να αλαφρώσεις τη δική σου ψυχή. Στο παραμύθι μου, Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής, γράφω σε ένα σημείο «Η μαμά της της είχε πει ότι όταν μοιράζεσαι τον πόνο λιγοστεύει και όταν μοιράζεσαι την χαρά πολλαπλασιάζεται». Αυτό ακριβώς μου δίνει κι εμένα η γραφή.
Όσοι γράφουν, τι νομίζεις πως περιμένουν μέσω της επαφής συγγραφέα-αναγνώστη; Είναι οι συγγραφείς ενδεχομένως άνθρωποι ιδιόρρυθμοι που μέσα από τα βιβλία τους περιμένουν αυτό το “κάτι” που θα τους οδηγήσει να βρουν όμοιούς τους ή δε ξέρω εγώ τι;
Θα χρησιμοποιήσω πάλι τη λέξη «μαγικό». Αλλά ναι, είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει. Διαβάζοντας ο άλλος το βιβλίο σου, μπαίνει μέσα στο σπίτι σου, μέσα στην καρδιά σου, διαβάζει τις κρυφές σου σκέψεις, γίνεται κοινωνός των ιδεών σου και ταυτίζεται με τους ήρωές σου. Αφού λοιπόν εσύ, ως συγγραφέας, έχεις ταυτιστεί με τους ήρωες του βιβλίου σου, όσο τους δίνεις ζωή και μορφή, τόσο ο αναγνώστης ταυτίζεται και γνωρίζει τον συγγραφέα και το αντίστροφο. Έτσι έχουν δημιουργηθεί στη ζωή μου κάποιες σχέσεις πολύ δυνατές που είναι η ανταμοιβή των κόπων και των προσπαθειών για τη συγγραφή και την έκδοση του βιβλίου.
Είναι εύκολο να εκδώσει κανείς σήμερα ένα βιβλίο και ποια η γνώμη σου που όλο και περισσότεροι ασχολούνται με τη συγγραφή; Είναι μόδα; Εσωτερική ανάγκη ή και τα δύο;
Θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να εκδώσεις ένα βιβλίο. Είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία και μπορείς να τα καταφέρεις μόνο αν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις.
Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να αρχίσει να γράφει από μόδα. Αν δεν βάλεις ψυχή στο βιβλίο, αν δεν είναι η εσωτερική ανάγκη αυτή που σε οδηγεί να γράψεις, ο αναγνώστης θα το καταλάβει αμέσως και δεν πρόκειται να ξεγελάσεις κανέναν. Είσαι καταδικασμένος στην αποτυχία.
Η Κάκια στην καθημερινότητά της είναι…
Όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα από τις συνεχώς αυξανόμενες δυσκολίες της ζωής. Πλην όμως, η Κάκια έχει ένα μικρό φωτάκι στο βάθος του τούνελ που της φωτίζει το μέλλον και την κάνει αισιόδοξη. Αυτό το μικρό φωτάκι είναι η γνώση που δεν τελειώνει ποτέ, η συγγραφή και τα βιβλία που αποτελούν τη μεγαλύτερη και την πιο όμορφη διέξοδο.
Τι νοσταλγείς περισσότερο;
Τις μέρες του έρωτα και του πάθους.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η σωματική και πνευματική αναπηρία.
Αγαπημένος φανταστικός ήρωας;
Ο Τιραμόλα που τα χέρια και τα πόδια του μπορούσαν να φτάνουν όπου αυτός ήθελε!
Τι σημαίνει πραγματικός ήρωας για εσένα;
Ο καθημερινός άνθρωπος που αγωνίζεται και παρόλες τις αντιξοότητες τα καταφέρνει να χαμογελάει και να αυτοσαρκάζεται.
Και επιστρέφουμε στη συγγραφή… Ετοιμάζεις κάτι αυτόν τον καιρό; Γράφεις κάτι καινούργιο; Και αν ναι, μίλησέ μας γι’ αυτό.
Αυτές τις μέρες θα βγει στην κυκλοφορία το νέο μου παραμύθι με τίτλο Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής. Είναι ένας καινούργιος έρωτας για μένα, μιας και έχω αγαπήσει τον Κρυστάλλη πολύ από την πρώτη στιγμή που συνέλαβα την ιδέα. Είναι μια τρυφερή ιστορία που περνάει πολλά μηνύματα σε όλους. Πιστεύω ότι αυτό μου το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από μεγάλους και μικρούς.
Είναι τα παραμύθια ένας “δρόμος” ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε αλήθειες;
Νομίζω πως με αφορμή ένα παραμύθι μπορείς να πεις πάρα πολλά πράγματα που δεν θα τολμούσες αλλιώς. Έχεις το βήμα να διαμορφώσεις τις παιδικές ψυχές και να αφυπνίσεις τους μεγάλους. Ξέρετε, για πολλά χρόνια είχα σταματήσει να διαβάζω παραμύθια. Άρχισα πάλι πριν από τρία χρόνια με αφορμή την έκδοση κάποιων από φίλους συγγραφείς και τότε διαπίστωσα πόσα πολλά έχω χάσει. Από τότε διαβάζω ανελλιπώς παραμύθια και θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντικά αναγνώσματα με τα μυθιστορήματα.
Εκτός από την συγγραφή ασχολείσαι και με το ραδιόφωνο. Πες μας για αυτό, τι ακριβώς κάνεις;
Κάθε Τρίτη βράδυ 9-11 έχω μια εκπομπή στο Radio Magic Live, όπου κάθε φορά συζητάμε με τους ακροατές και συγγραφείς μέσω μηνυμάτων ή από το τηλέφωνο διάφορα θέματα με την ανάλογη μουσική κάθε φορά. Η εκπομπή ήταν κάτι που ξεκίνησε τυχαία και συνεχίζει γιατί έχω δεθεί πλέον με τους ακροατές μου κι εκείνοι μ’ εμένα, και τα βράδια της Τρίτης γίνονται Μαγικά. Επιπλέον, σε κάποια από τις εκπομπές της Τρίτης, γεννήθηκε η ιδέα του Κρυστάλλη, οπότε τώρα, το Μαγικό Ραδιόφωνο έχει και το δικό του … παιδί!
Που μπορούνε να σε βρούνε οι αναγνώστες εάν θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου;
Στο FB με το όνομα Κάκια Ξύδη (Kakia Xidi), στο ιστολόγιό μου xidikakia.blogspot.com, στο email: kaksidi@hol.gr και στο τηλέφωνο 210 2230206. Χαίρομαι πολύ να μιλάω με αναγνώστες που έχουν διαβάσει τα βιβλία μου ή θέλουν να μου τα παραγγείλουν.
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη συνέντευξη-συζήτηση και τον χρόνο που διέθεσες για όλους εμάς! Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στο έργο σου!
Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τις εύστοχες ερωτήσεις, και για την ευκαιρία να επικοινωνήσω για άλλη μια φορά με τους φίλους-αναγνώστες!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Κάκια Ξύδη γεννήθηκε στη Σελλασία Λακωνίας, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.
Τελείωσε το Λύκειο στη Σπάρτη και το St. George College στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται παρέχοντας γραμματειακή υποστήριξη σε ιδιώτες. Έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά με το θέατρο αλλά η γραφή ήταν εκείνη που την κέρδισε.
Έχει δημοσιεύσει πολλές κριτικές και ήταν η κύρια ομιλήτρια σε παρουσιάσεις βιβλίων. Επίσης, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Magic Radio Live και διατηρεί το δικό της ιστολόγιο στη διεύθυνση: www.xidikakia.blogspot.com
Από τις εκδόσεις «Οσελότος» κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Ταξίδι στην ομίχλη και Σε ελεύθερη πτώση, καθώς και τα παραμύθια Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες και Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής.
