Θα συμβεί ξανά έτσι
Οι γενναίοι, οι ταλαντούχοι να χαθούν απ’ της γης την όψη,
Κι οι κενοί κι οι ραδιούργοι ν’ αφεθούν εν ειρήνη Ο καθένας την τρελή εποχή τους ξανά να στεριώσει;
Θα συμβεί ξανά έτσι;
Πρέπει πάντοτε έτσι
Οι καλύτεροι διαλεγμένοι να είναι, να χαθούν και να πέσουν
Όπως σπόροι, κι εμείς πάντ’ αργοί
Να ζητούμε τη γη που της δώσαν ζωή
Κι οι συνήθεις άρπαγες να δρέψουν
Ότι να σπείρουν δεν θα μπορέσουν;
Θα συμβεί ξανά έτσι —
Της ζούγκλας ο κώδικας και η υποκριτική χειρονομία;
Ένα στεφάνι παπαρούνες τον σφαγμένο να μνημονεύσει Κι ένας κόσμος φονιάς για τους ζώντες; αυτή η άνοστη αγυρτία Θα παιχτεί σε μας ξανά πάλι έτσι;
Θα συμβεί όπως πριν —
Η ειρήνη, χωρίς καρδιά ή μυαλό για να επικρατήσει,
Στο λούκι του πολέμου να γλιστρήσει Όπως ο ακόλαστος στο μνήμα του; Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε: Το ξέραμε, δεν θα ’ναι πρώτη φορά που θα το υποστούμε.
Θα συμβεί ξανά έτσι;
Τότε όμως μην καλέστε για μάρτυρες τους νεκρούς τούς ενδόξους. Μοναχά οι ζωντανοί ειν’ εκείνοι που μπορούν να ζητήσουν
Να τιμήσουν τους όρκους τους όσοι είπαν
Να συμβεί ξανά έτσι ποτέ δεν θ’ αφήσουν.
Σ. Ντέη Λιούις
