«Σκέψου καλά πριν απαντήσεις», «Βούτα τη γλώσσα στο μυαλό σου πριν μιλήσεις». «Άκου περισσότερο και μίλα λιγότερο» και πολλά ακόμη με συμβούλευαν, θυμάμαι, από μικρή οι γονείς μου, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που τους έλεγα τις κατά καιρούς απογοητεύσεις μου.
Φυσικά, αυτές οι συμβουλές συνεχίστηκαν και καθώς τα χρόνια περνούσαν και άφηνα πίσω μου την άγουρη, νεανική ηλικία μου, αφού οι γονείς σε βλέπουν πάντα- όποια ηλικία κι αν έχεις- σαν μικρό παιδί…
Μπορεί λοιπόν να πληγώθηκα ουκ ολίγες φορές και να απογοητεύτηκα περισσότερες, αλλά είναι πράγματι σοφό αυτό που λέει και ο λαός «αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις».
Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, έχω μάθει να ακούω περισσότερο και να μιλάω λιγότερο, να σέβομαι τα όρια των άλλων και αυτοί με τη σειρά τους να σέβονται τα δικά μου. Είναι μια σχέση αμφίδρομη, εφόσον δεν υπερβαίνεις τα δικά τους εσκεμμένα δεν μπορεί κανείς να υπερβεί και τα δικά σου.
Το να μην μιλά κάποιος δεν δηλώνει αδυναμία έκφρασης, έλλειψη άποψης ή φόβο. Αντιθέτως, μπορεί να δείχνει κριτική ικανότητα, επιλεκτικότητα και ορισμένες φορές προνοητικότητα από μελλοντικά «στραπάτσα» και «παγίδες», που πέφτουν καθημερινά πολλοί ειδήμονες.
Είναι δηλαδή προτιμότερο να το παίζεις ξερόλας και να προσπαθείς να αποδείξεις ότι γνωρίζεις τα πάντα; Ότι είσαι ενημερωμένος για το κάθε τι που συμβαίνει γύρω σου; Και μάλιστα να προσπαθείς να πείσεις τους άλλους ότι έχεις δίκιο, αφού είσαι γνώστης του εκάστοτε θέματος;
Από την άλλη, κανείς δεν νομίζω να έχασε από κάτι που δεν είπε τη στιγμή που δεν ήταν σίγουρος γι’ αυτό ή δεν τον ενέπνεε ο περίγυρός του.
Αυτά για όσους δεν γνωρίζουν ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη και πιο επικίνδυνη από την αμάθεια. Εξάλλου μην ξεχνάμε πως η σιωπή είναι …πολλά καράτια χρυσός.
Υ.Γ Ο ρήτορας Ισοκράτης ζήτησε διπλή αμοιβή από τον Καρεώνα που ήταν φλύαρος και ήθελε να σπουδάσει κοντά του. Και όταν αυτός του ζήτησε τον λόγο, ο Ισοκράτης είπε, τον ένα μισθό για να μάθεις να μιλάς και τον άλλο για να μάθεις να σιωπάς.
