Το παιχνίδι αυτό παίζεται από αγόρια, όχι πολύ μικρά, χωρισμένα σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα στοιχίζετε για να δεχτεί τους παίχτες της άλλης ομάδας, δηλαδή μπαίνει από κάτω. Ο αρχηγός της στηρίζει το κορμί του με τις πλάτες σε σταθερό σημείο ( τοίχος, δένδρο κ.λ.π.) και τα υπόλοιπα παιδιά βλέποντας κατά πρόσωπο τον αρχηγό πιάνονται γερά περνώντας τα χέρια τους γύρω από τη μέση του μπροστινού τους και βάζοντας το κεφάλι τους ανάμεσα στα πόδια του.
Τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας παίρνοντας φόρα από απόσταση προσπαθούσαν με ένα πήδημα να βρεθούν στις πλάτες των αντιπάλων και να κρατηθούν εκεί χωρίς να αγγίξουν ή να πατήσουν στο έδαφος. Ο πρώτος παίχτης που πηδούσε προσπαθούσε να φτάσει όσο πιο μπροστά μπορούσε ώστε να χωρέσουν και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του.
Όταν όλα τα παιδιά της ομάδας που πηδά, σκαρφαλώσουν πάνω στα κορμιά των αντιπάλων, ο αρχηγός της ομάδας που είναι από κάτω μετράει ως το δέκα, παρατηρεί μήπως κάποιο αντίπαλος πέσει ή ακουμπήσει στο έδαφος, ενώ στο ίδιο διάστημα οι συμπαίχτες του κινούνται, λυγίζουν τα γόνατα τους, ανεβοκατεβάζουν τις πλάτες τους και κάνουν ότι είναι δυνατόν, χωρίς να χαλάσουν τη διάταξη, να ρίξουν τους αντιπάλους. Αν τα καταφέρουνε, νικάει η ομάδα τους και οι ρόλοι αντιστρέφονται, αλλιώς παραμένουν και πάλι από κάτω αναγκασμένοι να δεχτούν στις πλάτες τους τα παιδιά της άλλης ομάδας.
(Απόσπασμα από το blog των δασικών χωριών – www.dasikoxorio.info)
