– (Martin ) Ζω σηµαίνει µαθαίνω κάθε στιγμή τα μυστικά της ζωής… Από µάχη σε µάχη, από έρωτα σε έρωτα, από βιβλίο σε βιβλίο. Από τα σημάδια που μου αφήνουν αυτές οι μάχες μαθαίνω.
-Γενικά, αγαπητέ μου, δεν τα πάω καλά με τον όρο “σημαδεύω”.
-Γιατί αγαπητή μου; Τόσο ανιαρή είναι η ζωή σας;
-Εκτός από θανάτους πολύ δικών μου ατόμων και ίσως ασθένειες δεν με σημαδεύει κάτι άλλο. Είμαι συμφιλιωμένη με το παρελθόν. Και έχω μειονεκτήματα μνήμης.
– (Martin ) Άρα θεωρείτε πως το μοναδικό σημάδι που μπορεί να χαραχθεί στην καρδιά σας είναι ο θάνατος;
-Και η γέννηση.
– (Martin) Ένας άνδρας αυθεντικός πεθαίνει όπως διάλεξε να ζήσει και ο μοναδικός του φόβος είναι ο ίδιος ο Θάνατος. Ξέρετε πιστεύω ό,τι και ο Χέμινγουεϊ, ότι δηλαδή ο αληθινός κι αυθεντικός έρωτας σε ανακουφίζει από το θάνατο. Η δειλία προέρχεται από το να μην αγαπάς ή να μην αγαπάς καλά, που είναι το ίδιο. Όταν ο άντρας ο γενναίος κι αυθεντικός κοιτάζει κατά πρόσωπο το θάνατο είναι γιατί αγαπά με τόσο πάθος, που βγάζει το θάνατο από τη σκέψη του. Μέχρι να επιστρέψει, όπως γίνεται σε όλους τους ανθρώπους. Και τότε, πρέπει να κάνεις και πάλι καλό έρωτα. Σκεφτείτε το… ίσως έχω δίκιο;
– Σε τι από όλα στο έρωτα ή στον θάνατο;
– ( Martin) στη διαδρομή μας μέσα από αυτό.
-Αγαπητέ μου, θα σας απαντούσα. Αλλά νοιώθω λίγο σαν να παίζω στο 1984. Και όσο και αν μου αρέσει ο Όργουελ με τρομάζει λίγο αυτό.
– ( Martin) Η διαδρομή σας τρομάζει κυρία μου.
– Περιμένεις ένα τρένο. Ένα τρένο που θα σε πάει μακριά. Ξέρεις ή ελπίζεις πως ξέρεις που θα σε πάει. Αλλά δεν μπορεί να είσαι σίγουρος
-(Martin) Τελικά όμως δεν έχει καμία σημασία που θα σε πάει… Ξέρεις γιατί;
-Γιατί;
-(Martin) Γιατί θα είμαστε μαζί!
