Υπάρχουν κάποια πράγματα που όταν τα ανεβάσεις την έβαψες. Όσο και να το καλύψεις, να το μαζέψεις στα σχόλια ή να προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις δεν παίρνονται πίσω με τίποτα.
- “Ίσως είναι μπούρδα αυτό που θα γράψω αλλά….” Σα να λες “μη διαβάσετε καν” ή “έχω τόσο χαμηλή αυτοπεποίθηση που δεν ξέρω τι λέω” και μετά να ζητάτε να συνεχίσουμε να διαβάζουμε το στάτους σας.
- “Μισώ το Facebook!” “Μα τι βλακεία που είναι το Facebook όταν….” Helloooo? Είσαι στο Facebook. Γράφεις για να σε διαβάσουμε στο Facebook. Θες να μας νταουνιάσεις όλους που – για να σε διαβάζουμε τώρα – είμαστε κι εμείς στο Facebook; Βλάκες είμαστε κι εμείς όλοι;
- “Δεν φταίω εγώ που ο Τσίπρας…” “Δεν φταίμε οι Έλληνες που ο Σόιμπλε….” Γενικά όταν αρχίζεις μια πρόταση με το “δεν φταίω” δείχνεις αδύναμος, ανίκανος και άχρηστος. Αν φταις, αν παίρνεις την ευθύνη τότε εσύ είσαι με την δύναμη να κάνεις κάτι για αυτό.
“Δεν το έχω ψάξει βέβαια αλλά…” Παρεμφερές πρόβλημα. Ψάξτε το και μετά γράψτε μας την γνώμη σας. Αν έχετε δηλαδή γνώμη γιατί με τέτοια εισαγωγή μάλλον ψαρεύετε.- “Ο Χ είναι μεγάλος βλάκας” ή “η τάδε είναι πόρνη γνωστή”. Αν είναι γνωστή πόρνη τότε δεν συνεισφέρετε κάτι με την επισήμανση. Αν δεν είναι γνωστός βλάκας τότε πάλι βγαίνετε offside γιατί με μια κατηγορία έτσι πεταμένη δεν αποδεικνύετε κάτι.
- “Ο Ψ (άνθρωπος στο Facebook) είναι αγενέστατος και βόιδι. Τον μπλόκαρα, να το ξέρετε.” Κι αυτό θέλει μεγάλη προσοχή. Νομίζετε ότι επειδή το είπατε εσείς πρέπει όλοι να μπλοκάρουμε επίσης; Δεν δούλευε αυτή η τακτική στο δημοτικό όταν σας την έσπαγε κάποιος και δεν δουλεύει στο Facebook.
“Πάντα έτσι γίνεται”. Ναι και οι νότες είναι ίδιες για όλους και τα γράμματα της αλφαβήτου, αλλά με αυτά άλλοι μεγαλουργούν και άλλοι – σαν εσένα – κλαψουρίζουν για τη ματαιότητα του κόσμου. Αν πάντα έτσι γίνεται, μην κάνεις τον κόπο να μας το υπενθυμίσεις γιατί…πάντα έτσι θα αντιδρούμε, θα σε γράφουμε στα τέτοια μας.- “Ένα λεπτό δουλειά αυτό”. Πολλές φορές την πατάω να θέλω να λύσω κάτι επιτόπου. Έχω και γρήγορο internet, γράφω και γρήγορα, τσακ μπαμ να το φτιάξω ότι θέλει ο άλλος στο Facebook να χαρεί. Ε, εκτός αν είναι σίγουρα ένα λεπτό δουλειά, μην πείτε τίποτα. Κάντε το πρώτα ή πείτε “θα το κοιτάξω μόλις μπορέσω” καλύτερα. Αλλιώς απλά υποτιμάτε την δουλειά σας και δίνετε λάθος εντύπωση στον κόσμο.
- Αοριστίες τύπου “κάποιοι άνθρωποι εδώ μέσα θέλουν να πιστέψουμε ότι…” Αυτοί οι “κάποιοι άνθρωποι” πιθανώς να μην δούνε καν την ανάρτηση. Και θα πλακώσουν δέκα καλοθελητές σε στυλ “για πες, σε τι αναφέρεσαι ακριβώς;” μέχρι που θα φανείτε μικροπρεπείς και αναξιόπιστοι.
“Θα προσπαθήσω να το καταφέρω”. Ωπα. Θα το καταφέρεις ή όχι; Σαν να μας λες ότι είσαι άσχετος και δεν ξέρεις τις δυνάμεις σου, ή δεν καταλαβαίνεις τι πας να κάνεις.- “Δεν είναι δουλειά μου να….” Σιγά ρε φίλε μη σκίσεις το καλτσόν! Καμπανάκια ευθυνοφοβίας βαράνε ως το υπουργείο Εργασίας με αυτή τη στάση. Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις κάτι. Στην περιγραφή εργασίας θα κολλήσουμε;
- “Είναι αδικία όταν…” Οι επικλήσεις στο δίκαιο είναι γελοίες. Ακόμα και φανατικά θρήσκοι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι όσα γίνονται στον κόσμο είναι δίκαια. Σαν να κάνεις μπάνιο και να γκρινιάζεις που βράχηκες. Καλύτερα απλά περιγράψτε τα γεγονότα.
- “Δεν μπορώ να το κάνω αυτό πια”. Ουσιαστικά μας λέτε “δεν θέλω να το κάνω αυτό ξαφνικά”. Δηλαδή για κάποιο χρονικό διάστημα μια χαρά το κάνατε αλλά σήμερα κουραστήκατε/βαρεθήκατε/σας την βάρεσε και πλέον το παρατάτε. Πείτε μας καλύτερα τι θα κάνετε, να ξέρουμε.
- “Κανένα πρόβλημα!” Πολλοί νομίζουν ότι αυτή η έκρηξη θετικής ενέργειας σαν απόκριση σε κάτι που ζητάει κάποιος στο facebook είναι καλό πράγμα. Ουσιαστικά όμως του λέτε ότι αυτό που ζητάει θα έπρεπε να είναι πρόβλημα. Δηλαδή κλασσική Ελληνάρα του λες “ω, ρε φίλε! Τι μου ζητάς τώρααααα!” αλλά στο καπάκι “δεν πειράζει, εγώ ο ήρωας θα τα καταφέρω αν και εσύ είσαι παντελώς ανίκανος να το λύσεις.” Πείτε καλύτερα “πολύ ευχαρίστως να προσπαθήσω να σου το λύσω.”
Οι 14 παραπάνω οδηγίες είναι βέβαια γενικές κατευθύνσεις. Πολλά άλλα στάτους σας καθώς τα γράφετε, εκεί πριν πατήσετε “δημοσίευση” ίσως πρέπει να τα σκεφτείτε υπό αυτό το πρίσμα.
