Η γυναίκα μου αποφασίζει γρήγορα. Για αυτό την παντρεύτηκα. Είμαι από αυτούς που λένε στο γκαρσόνι την παραγγελία ενώ ακόμα σκουπίζει το τραπέζι και δεν έχει φέρει καν τραπεζομάντηλο. Δεν θα άντεχα αλλιώς.
-Μια μπουγάτσα ή δυο; Τόσο απλό ερώτημα, ούτε “γειά σου αγάπη μου” δεν έβαλα στην αρχή της κουβέντας.
“Δύο βέβαια!”
Έκλεισα το τηλέφωνο.
-Βάλε μια μπουγάτσα σε κάθε μπράτσο λοιπόν. Και το μπουκάλι δίπλα να μην γράφει Milko αλλά να φαίνεται ότι είναι Milko.
Έφυγα με τα τατουάζ ακόμα κόκκινα στα μπράτσα. Δεν αντέχω να είμαι χωρίς μπουγάτσα ούτε λεπτό. Και είμαι τόσο γέρος που δεν μπορώ να κάθομαι πολύ, θέλω το κρεβάτι μου μετά από λίγο. Χτύπησε το κινητό.
“Εντάξει οι μπουγάτσες; Μας πήρες και Milko;”
-Ε,εεε, ναι, κατά κάποιον τρόπο.
“Αλέκο δεν βρίσκω πουθενά το σουτιέν μου. Νομίζω υπάρχει φάντασμα στο σπίτι. Η θεία μου η Μαίρη μάλλον που είχε μικρό στήθος με ζήλευε η καριόλα, σου το είπα να την θάβαμε στο χωριό, τώρα ήρθε και…
α, όχι, εντάξει, εδώ το βρήκα, το είχες πετάξει πάνω από την ντουλάπα χθες που μου το έβγαλες.”
Αισθάνθηκα λίγο περήφανος. Τόσα χρόνια γάμου και της έκανα τόσο τρελό έρωτα που δεν θυμόταν που πέταξα το σουτιέν της.
-Θες να ξαναπαντρευτούμε;
“Τι λες ρε Αλέκο; Πολύ Αμερικανιά!”
Δεν είπα τίποτα. Είναι έξυπνη γυναίκα. Θα το καταλάβει.
“Ααααα, θα πάρουμε πάλι δώρα από όλους; Εντάξει τότε!”
Άκουσα το τηλέφωνο να της πέφτει καθώς προσπαθούσε να βάλει το σουτιέν. Μανούβρα δύσκολη αν κρατάς και κινητό στο χέρι που πρέπει να μπει. Είχα τις αμφιβολίες μου για αυτό το κορίτσι στην αρχή. Την πρώτη φορά που κοιμήθηκα στο σπίτι της έφτιαξα το πρωί αυγά μάτια με ενσωματωμένο το μπέικον που κόλλησαν στο τοστ και ψιλοτσουρουφλίστηκαν τόσο τέλεια που ήμουν σίγουρος ότι ήταν σήμα από τον Θεό ότι πρέπει να παντρευτώ τον εαυτό μου τελικά. Αλλά με έπεισε με τον καιρό να νιώθω το σπίτι της και δικό μου. Κατουρούσα περιμετρικά στον κήπο κάνα χρόνο ώσπου έτσι έγινε. Με άφησε και μια φορά, το 1992 ήταν νομίζω, να νομίζω ότι κέρδισα και μια μεταξύ μας κουβέντα.
Η αλήθεια είναι ότι μου την έφερε. Από τη μια μου έλεγε “α, δεν μου αρέσει να βιάζομαι στις σχέσεις” και από την άλλη “βαρέθηκα όλα αυτά τα ραντεβού, πάμε στη Σαντορίνη να παντρευτούμε, όχι στο αεροπλάνο ενώ πηγαίνουμε να παντρευτούμε”.
Έφτασα στο σπίτι. Της πέταξα τα μάτια έξω και το σουτιέν στο ίδιο σημείο πάνω από το ντουλάπι.
“Ρε Αλέκο μια μπουγάτσα τώρα την σκότωνα μετά το σεξ!”
Δεν είχα προλάβει να βγάλω το πουκάμισο έτσι που πηδηχτήκαμε κινηματογραφικά από την πόρτα.
-Γλείψε εδώ, έχει και Milko, είπα με υφάκι μεγάλου ζεν πρεμιά καμάκι. Μου έριξε χαστούκι. Ή για το ύφος ή επειδή είχε τεράστια επιθυμία για μπουγάτσα με Milko. Μπορεί να την ενόχλησε η ατάκα μου.
Τελικά είναι κάποιες σκέψεις μέσα σου που πρέπει να μένουν μέσα σου.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης τρώει μπουγάτσα με Milko. Αν είναι να γαμήσει πολύ, Milko free γιατί το άλλο του κάθεται στο στομάχι και κοιμάται με τη μια.