Είναι Πέμπτη. Μένουν μόλις 2 εκατομμύρια ώρες ως το Σαββατοκύριακο. Αναρωτιέμαι οι άνθρωποι που δεν έχουν τρείς δουλειές και τρία παιδιά τι κάνουν με τον ελεύθερό τους χρόνο. Μάλλον κάθονται και τέτοια, ε; Γενικά προσπαθώ να έχω ενσυναίσθηση, να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων γύρω μου. Αλλά με τρόπο που να μην με καταλάβουν και πάω φυλακή που τους έβγαλα τα μάτια.
“Μπαμπά, νομίζω θέλει εξαέρωση το καλοριφέρ, στάζει μέρες τώρα.”
-Μην κάνεις υστερίες, στην αποθήκη είναι το άλλο φουσκωτό. Το μεγάλο καγιάκ το κρατάω εγώ για να πηγαινοφέρνω πράγματα στην κουζίνα.
“Μπαμπά, δεν είναι αστείο. Λέω να χτυπήσω τατουάζ Aquaman αν συνεχιστεί έτσι η φάση με τα νερά στο σπίτι.”
-Θα το μετανιώσεις όταν μεγαλώσεις, θα δείχνει σκατά.
“Ενώ εσύ που δεν έκανες τατουάζ είσαι όλος χάρμα. Επίσης να αλλάξεις αυτή την φωτό προφίλ που έβαλες για Halloween.”
-Δεν ήταν για Halloween, έτσι μοιάζω όλο τον χρόνο.
“Αυτό είναι θέμα μπαμπά. Όπως και η ταχύτητα με την οποία αναφέρεις τον αγαπημένο σου serial killer όπου κι αν βρεθείς.”
-Δεν φταίω εγώ. Αυτό το θέμα είναι σαν τον Internet Explorer. Κατά λάθος αν πατήσεις κάπου την συντόμευση και πετάγεται αμέσως με δέκα μηνύματα τύπου ‘α, μου έλειψες, άσε με να γίνω default παντού, έλα να σου δείξω τι fail τελείως σκέφτηκε πάλι η Microsoft μαζί με κάτι ειδήσεις cringe που δεν ενδιαφέρουν κανέναν.’
“Θα προσευχηθώ για εσένα πατέρα. Όπως προσευχήθηκα να μην βρω πάλι λαχανικά μέσα στα μακαρόνια.”
-Γιόκα μου αγαπημένε, υπάρχουν πράγματα στη ζωή που πρέπει να ξέρεις. Υπάρχουν κι αυτά που δεν χρειάζεται να ξέρεις. Μετά υπάρχουν και τα μαθηματικά.
“Κάνεις πλύση εγκεφάλου τώρα και λόγω πανδημίας έχει αρχίσει να μου αρέσει η ιδέα οποιασδήποτε πλύσης. Lockdown και παίζω όλη μέρα LOL. Πάντως ισχύει αυτό για τα μαθηματικά. Το σώμα μου είναι περίπου 10% νερό και 90% μαθηματική ευφυία. Μπαμπά γιατί είσαι ιδρωμένος; Πάλι στον διάδρομο ήσουν;”
(Κρύβω την υπόλοιπη πίτσα)
-Ναι, ναι,…διάδρομος, πολύ διάδρομος πάλι, τι να κάνω;
“Είμαι σε ηλικία τώρα που μπορώ να αρχίζω με φράσεις όπως ‘είμαι σε μια ηλικία τώρα…’ οπότε πρόσεχε.”
Δεν ξέρω πως ξερνάνε οι στρουθοκάμηλοι. Κάνα δεκάλεπτο πρέπει να κάνει να φτάσει ως το στόμα. Εγώ δεν έχω αυτό το πρόβλημα. Λίγο το κανώ, λίγο η κουβέντα, λίγο οι δυο πίτσες που είχα φάει βιαστικά στα κρυφά, ρουκετοποιήθηκαν και εκσφενδονίστηκαν στη μέση του χωλ. Ο έφηβος δεν άλλαξε ύφος:
“Ευτυχώς. Είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι δεν θα λειτουργούσε η αναγνώριση προσώπου στο κινητό σου έτσι που είχες φουσκώσει με τις σαβούρες που τρως στο lockdown. Και πως θα το ξεκλείδωνα για να παραγγέλνω από το internet πράγματα όσο κοιμάσαι;”
Όταν έχεις κακή μέρα ως γονιός, απλά χρειάζεται να θυμάσαι ότι πολλά ζώα τρώνε μερικά από τα μικρά τους.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι από αυτούς τους συγγραφείς και ποιητές που δεν ξέρεις αν θα σου ανοίξει νέους ορίζοντες και διαφορετική οπτική στον κόσμο ή θα σου ανοίξει το κεφάλι και νέες τρύπες στο σώμα.