Ζούμε σε έναν κόσμο όπου μπαίνουν νέες λέξεις στο λεξικό αν τις χρησιμοποιούνε αρκετοί ηλίθιοι. Κι εγώ σε γήπεδο που φθείρεται αν αρκετοί τερματοφύλακες κοντοστέκονται 90 λεπτά περιμένοντας να γίνει κάτι. Φαίνεται που πατάνε πιο πολύ οι παίκτες. Δηλαδή Ο παίχτης. Εγώ, ο τερματοφύλακας. Εδώ μόνος βολοδέρνω, πάνω κάτω σαν λύκος σε κλουβί αφήνω τα σημάδια μου χαλώντας το χορτάρι. Ακόμα και το τεχνητό χορτάρι δεν με αντέχει. Το ποδόσφαιρο είναι σαν αυτές τις τηλεοπτικές σειρές που βαριέσαι αφάνταστα αλλά κάποιοι φίλοι σου επιμένουν ότι “δεν καταλαβαίνεις! Αν μπεις στο κλίμα είναι καταπληκτικό.” Δεν είναι καταπληκτικό, βαρετό είναι και νιώθω μόνος.
Πόσο μόνος; Πιο μόνος από εκείνον τον φίλαθλο που μιλάει στον σκύλο του κάθε Κυριακή όση ώρα παίζουμε εμείς νομίζω. Πιο μόνος από αυτόν που άκουγα στην τουαλέτα στο διπλανό κουβούκλιο που ήθελε να πιάσουμε κουβέντα ενώ χέζαμε. Τι να πούμε ρε φίλε; Νιώθω πιο μόνος από τον μοναδικό υπάλληλο που έχει μείνει στο Yahoo ο οποίος αν στείλεις μήνυμα από το Yahoo σου το πηγαίνει με το μηχανάκι γιατί δεν έχουν πια server. Δεν θέλω να σου πω αν έχω δυσκολιότητα συχνά όπως εσύ και για τα σύκα Κύμης που σου πρότεινε η θειά σου. Θέλω να σε βρίσω δημοκρατικά όπως βρίζουν στο γήπεδο. Βαθιά δημοκρατικά, όλοι βρίζουν εξίσου. Μάνες, Παναγίες, Άγιοι, Χριστοί, αντίπαλοι παίχτες και διαιτητές, όλοι λούζονται το ίδιο.
Δεν ξέρω ποιος έβαλε εδώ αυτή την τσόντα στο τεχνητό γκαζόν. Σα χαλάκι εξώπορτας μοιάζει. Σε ένα ματς που τους παίζαμε μονότερμα έπιασα το μπουκάλι μπύρας που μου πέταξαν οι αντίπαλοι φίλαθλοι και το ήπια κάπως γρήγορα. Λίγο η αφυδάτωση, λίγο που μας είχαν στεγνούς στο ξενοδοχείο πριν το ματς, μέθυσα και έπεσα κάτω. Κοιτούσα από χαμηλά το κομματάκι τεχνητό γκαζόν και στο βάθος το παιχνίδι. Το γήπεδο γυρνούσε τρελά. Κρατήθηκα από το πλαστικό χορταράκι για να μην πέσω.
“Θεέ μου, πόσο με αγαπάς;” ψιθύρισα.
-Όσο τα άστρα του ουρανού! Άκουσα την βροντερή φωνή του
“Μα έχει συννεφιά Θεέ μου, δεν τα βλέπω τα άστρα.”
-Ακριβώς.
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν είναι τερματοφύλακας. Αλλά μια φορά στο Μεξικό είδε ματς που πυροβόλησε θεατής έναν τερματοφύλακα και πήγε και έκοψε το κομμάτι του γκαζόν με το αίμα του αδικοχαμένου γκολκίπερ το οποίο έφερε να φυτέψει στον κήπο του. (Ξεράθηκε βέβαια μόλις γύρισε. Και το γκαζόν και ο Αλέκος από το τζετ λαγκ.)
