Η Intifada του 1987 είχε κύριο όπλο το γκραφίτι. Οι Παλαιστίνιοι έδειχναν ότι υπάρχουν, ότι αντιδρούν. Οι Ισραηλινοί τα έσβηναν για να επιβάλλουν την “τάξη”. Είδαμε τότε εικόνες Ισραηλινών στρατιωτών που ανάγκαζαν (υπό απειλή όπλου) τους Παλαιστίνιους να καλύψουν τα γκράφιτι. Όταν βρέθηκαν οι ΗΠΑ με την PLO από τα πρώτα πράγματα που τους ζήτησαν ήταν να σταματήσουν την διανομή φυλλαδίων και αφισών!
H φωτογραφία είναι από τον σταθμό του …οδοντωτού! Στην μέση του πυκνού δάσους έρχεσαι αντιμέτωπος με την ανθρώπινη αναισθησία σε όλο της το μεγαλείο. Δεν είμαστε εδώ Κίνα του 1978-9 για να έχουμε ανάγκη “τοίχους δημοκρατίας” να αναρτήσουμε τις απόψεις μας. Το ίδιο κίνημα στην αναβίωσή του το 1989 ήρθε αντιμέτωπο με κυβερνητική εντολή σε όλους τους διαχειριστές κτιρίων να αναρτήσουν φιλοκυβερνητικές αφίσες! Τότε είδαμε εικόνες Κινέζων πολιτών συγκεντρωμένων γύρω από αφίσες για να ενημερωθούν…
Στην Ελλάδα δεν μας λείπει ενημέρωση και είναι παράνομο εδώ και χρόνια. Η αφισοκόλληση για πολιτικούς λόγους σταμάτησε ευτυχώς και τα περισσότερα κόμματα το σεβάστηκαν. Παρόμοια περιορισμένα ήταν και τα ανόητα πεταμένα φυλλάδια. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε μάλλον με εσκεμμένη αναίδεια τύπου…Τσίπρα.
Το χειρότερο δεν είναι ότι τις έβαλαν τις αφίσες. Ούτε ότι το έκαναν με τόσο ακαλαίσθητο τρόπο. Προσωπικά με εξοργίζει ότι δεν τις μάζεψαν μετά. Ο αρχηγός τους αλωνίζει στα κανάλια (να πεις ότι είναι αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ να τους δικαιολογούσα) και παρά την γενική ευφορία για το αποτέλεσμα κανείς από αυτούς τους διανοούμενους (υποτίθεται) της Αριστεράς δεν νιώθει την ανάγκη να μαζέψει τα σκουπίδια του;
Ακόμα πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι μάλλον και πριν και μετά τις εκλογές κάποιοι εσκεμμένα αποφάσισαν να μην παρέμβουν υπό τον κίνδυνο να θεωρηθεί ότι λογοκρίνουν κάποιο κόμμα. Ο Τάκης Μίχας στο εξαιρετικό του άρθρο “Η πάλη του τοίχου” εντοπίζει σταδιακή και εσκεμμένη πορεία προς αυτό το μπάχαλο.
Σαν πολίτες πρέπει να αντιδράσουμε. Να ζητήσουμε από τους οδοκαθαριστές, την αστυνομία, τον Δήμο, να κάνουν την δουλειά τους. Να κατεβάσουμε μόνοι μας (εφόσον δεν κινδυνεύουμε από μανιακούς φανατισμένους κάποιου κόμματος) τις παράνομες αφίσες. Να καταγγείλουμε τα spam SMS (εφόσον είναι γνήσια και όχι από αντιπάλους του κόμματος που υποτίθεται ότι τα στέλνει).
Το στίγμα του κάθε κόμμα το δείχνει με την επικοινωνιακή του πολιτική. Προφανώς και κάποιοι υποψήφιοι ή κάποιοι οπαδοί μπορεί να τύχει να κάνουν κάτι εκτός γραμμής. Αλλά εσκεμμένη παράνομη καμπάνια σαν αυτή που είδαμε με την αφισοκόλληση του ΣΥΡΙΖΑ (πρωτίστως) και του ΚΚΕ (λιγότερο) στις προηγούμενες εκλογές δεν πρέπει να επαναληφθεί.
(Εδώ η πρότασή μου για ανακύκλωση μετά τις εκλογές και το σχετικό Facebook group.)
Στην Ρουμανία πριν πέσει ο Τσαουσέσκου οι πολίτες της χώρας έγραφαν σε κόλλες χαρτί τις απόψεις τους και τις τοιχοκολλούσαν. Έγραφαν “Τσαουσέσκου- Χίτλερ – προδότη” και το κόλλαγαν στο παρμπρίζ. Η Ελλάδα του 2012 δεν είναι σε αυτό το στάδιο ελπίζω… Μπορούμε να σκεφτούμε κάτι πιο έξυπνο. Όταν ο Τσαουσέσκου είπε σε ομιλία του ότι θα έρθουν αλλαγές όταν “βγάλουν οι μηλιές αχλάδια” μάζεψαν οι άνθρωποι όσα αχλάδια μπορούσαν και τα κρέμασαν παντού. Οι συλλήψεις φοιτητών μετά από αυτό το γεγονός οδήγησαν ουσιαστικά στις διαμαρτυρίες που έριξαν την κυβέρνησή του…
Σε αυτό το θέμα προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο “Political Protest and Street Art: Popular Tools for Democratization in Ηispanic countries” της Lyman G. Chaffee
Comments are closed.