Αλέκο!
-Τι είναι πάλι, άσε με.
Αλέκο κάτι καίγεται.
-Τέλεια.
Ρε Αλέκο έχει γίνει κάρβουνο η μπριζόλα δεν την μυρίζεις;
-Άψογα, μάλλον δεν έχουμε κολλήσει covid αφού το μυρίζουμε κι οι δυο.
Ναι, αλλά τι θα φάμε τώρα;
-Δε με νοιάζει, θέλω πίσω την πολυθρόνα που είχαμε εδώ.
Μα, έπαιρνε χώρο, την πούλησες τώρα.
-Και που θα πετάω τα ρούχα από το πλυντήριο να τα κοιτάω μετά για μέρες;
Κάτι θα βρεις, έλα να μαγειρέψουμε τώρα κάτι.
-Δεν μπορώ, είμαι κουρασμένος.
Και στις 8 το πρωί, έτσι είπες. Και το μεσημέρι. Και το απόγευμα. Και ξαφνικά στις 2 το πρωί σε πιάνει συγγραφικός οίστρος!
-Έπρεπε κάποιος να τα πει όλα για το θέμα.
Για τη θεωρία σου ότι υπάρχει συμμορία που κλέβει κωλόχαρτο;
-Ναι, κι αυτό. Πάντως αυτό που είπε η κυβέρνηση με την τήρηση αποστάσεων το έχουμε καταφέρει. Έχω δυο εβδομάδες να δω το παιδί, μόνο chat μιλάμε πλέον.
Στο δωμάτιό του δεν είναι; Εδώ δίπλα; Μεσοτοιχία;
-Ελπίζω ναι. Αυτό το παιδί όσο υπολείπεται σε ομορφιά το υπολείπεται και σε προσωπικότητα. Και δεν το αναπληρώνει πουθενά. Βασικά καλύτερα που δεν το βλέπουμε, μια χαρά με μηνυματάκια στο κινητό.
Ναι αλλά χθες βγήκε και σου είπε ότι δεν αντέχει άλλο τηλεκπαίδευση, όλη μέρα μπροστά από τον υπολογιστή.
-Ναι, μου ζήτησε να παίξει Playstation για να ξεκουραστεί. Το εξαφάνισα καλού κακού.
Απλά θα του πάρουν άλλο ο παππούς και η γιαγιά φαντάζομαι.
-Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Όλο λένε ότι η νέα γενιά είναι κακομαθημένη και στο καπάκι τους παίρνουν 200 δώρα και τους χώνουν και πενηντάευρα στις τσέπες.
Ναι αλλά μερικές φορές είναι πολύ γλυκός. Δεν μας κέρασε εισιτήρια για την όπερα;
-Α, καλά, είσαι άσχετη. Περνάει φάση εμμονής με τον Batman και ελπίζει να μας δολοφονήσουν αν πάμε.
Είσαι σκληρός άντρας Αλέκο.
-Το ξέρω αλλά έτσι πάει, το έμαθα από τη μάνα μου.
Σε έδερνε;
-Όχι, μου έλεγε να της φτιάξω κάτι. Μετά μου έλεγε “μην το φτιάξεις έτσι, αλλιώς θέλω”. Μετά από μισό λεπτό φώναζε μόνη της πάλι “δεν δουλεύει ακόμα!” και αμέσως “α, όχι, μια χαρά, δεν σε χρειάζομαι, καλά είναι.”
Έτσι είναι οι Αγγλίδες!
-A μωρή, τι ξέρεις από Άγγλους; Ότι έχεις δει στο Downton Abbey βασικά.
Τώρα αν απαντήσω κάτι έξυπνο και με κακιούλα θα πέσω στα λόγια σου. Θα την ξεμπλοκάρω στο Facebook να δω τι έχει ανεβάσει τελευταία, να νιώσω καλύτερα για την ζωή μου.
-Είσαι σαν τον τύπο που σκέφτηκε να βάλει σε φρέσκια σαλάτα κομμάτια από μπαγιάτικο ψωμί. “Κρουτόν” θα σε λέω από τώρα και μπρος. Έπρεπε να το καταλάβω ότι δεν ταιριάζαμε χθες που έφτιαχνα πίτσα και με ρώτησες γιατί βάζω δεύτερη στρώση τυρί.
Δεν ήταν δεύτερη στρώση, άδειασες τον κεσέ με το τριμμένο τυρί ολόκληρο.
-Ίδιο πράγμα. Δεν θα με καταλάβεις ποτέ.
Τουλάχιστον σήμερα μιλάμε. Το νούμερο ένα θέμα σε κάθε σχέση είναι η επικοινωνία.
-Ωχ, πάλι θες να σου βάλω μονάδες στο κινητό;
Ρε Αλέκο μη πετάς κακίες. Ρίξε μια γλυκιά κουβέντα, έλα, γιορτές ξεκίνησαν.
-Ξέρεις τι με εμπνέει κάθε πρωί; Τι με κάνει να σηκώνομαι από το κρεβάτι για να αρχίσει η νέα μέρα;
Εγώ; Αχ Αλέκο τα παίρνω όλα πίσω! Είσαι ο ποιητής του έρωτα! Το ήξερα ότι μ’αγαπάς!
-Τι λες μωρή. Ο προστάτης. Αυτό με ξυπνάει. Κατουριέμαι πλέον, το πρωί δεν αντέχω. Μάλλον πρέπει να πάω στον ουρολόγο να το κοιτάξω.
Απλά μεγάλωσες. Φυσικό είναι να μη βγάζεις ολόκληρη νύχτα χωρίς να πας τουαλέτα.
-Δηλαδή με λες γέρο τώρα; Να σου θυμίσω ότι όλη τη χρονιά φέτος μόνο μια φορά τραυματίστηκα!
Ναι, αλλά πως κατάφερες να βγεις εκτός δράσης από τη μέση σου ενώ απλά καθάριζες πατάτες ακόμα δεν το έχω καταλάβει!
-Απλά χρειάζομαι ένα καλό μασάζ να ισιάξω.
Νομίζω χρειάζεται κάτι παραπάνω. Είναι σαν το ντουλάπι από το ΙΚΕΑ που έκανες το λάθος στο 3ο βήμα των οδηγιών και μετά έπρεπε να το λύσεις όλο από την αρχή…
-Σιγά το πράγμα.
…και το διπλανό έπιπλο που το είχαμε χρόνια έλυσες…
-Ε, νταξ, καιρός του ήταν.
….και το σπίτι, το γκαράζ και το αμάξι έκανες μπίλιες.
-Ναι, αλλά μετά τα συναρμολόγησα όλα!
Το ντουλάπι το επέστρεψες.
-Υπερβάλλεις.
Καθόλου. Είναι σαν αυτά τα μικρά σκισίματα στα πακέτα με τα πατατάκια. Λες “σιγά, μια χαρά, απλά θα τα φάω πιο γρήγορα” και μετά όλο μεγαλώνει το σκίσιμο. Χωρίς θόρυβο, χωρίς αντίσταση, κάθε φορά που βάζεις το χέρι να πάρεις πατατάκια ανοίγει μέχρι που έχει κοπεί στα δυο το πακέτο και τα πατατάκια είναι στο πάτωμα και συνεχίζει να σκίζεται η σακούλα και το πάτωμα και ανοίγει η Γη….
-Σ’αγαπώ.
