Και αυτοί που εθεάθησαν να χορεύουν

θεωρήθηκαν τρελοί  από αυτούς

που δεν  μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική

Friedrich Nietzsche

Η μουσική πάντα μας συναρπάζει με τον τρόπο που επικοινωνεί χωρίς εικόνες και  κάποιες φορές χωρίς λέξεις.

“Ξέρεις τι είναι οι ήχοι ή οι θόρυβοι που ακούμε ;”.

Την κοίταξε. Δεν απάντησε.

Εκείνη συνέχισε το μονόλογο.

 “Είναι ξεχαρβαλωμένες νότες που το έσκασαν από ένα πεντάγραμμο γιατί ήθελαν να κυκλοφορούν ελεύθερες στους δρόμους ψάχνοντας να βρουν να ενωθούν με αυτό που επιθυμούν και να γίνουν μουσική.Η μαγεία της στιγμής που κάποιοι ρομαντικοί αποκαλούν πεπρωμένο”.

“Και οι σκέψεις;”

“Οι σκέψεις πολλές φορές είναι οι ωτοασπίδες που δε μας επιτρέπουν να ακούμε τους όμορφους ήχους που μας περιβάλουν

Είναι κάτι σα μυσταγωγία.

Κάθε ήχος. Κάθε ανάσα. Είναι μια νότα που ψάχνει να βρει το δρόμο της.

Εμείς επιλεκτικά θα την αφήσουμε να μας επηρεάσει είτε να μας προσπεράσει”.

“Και η καρδιά;”

“Είναι σαν το μπουμπούκι. Και οι νότες είναι οι ηλιαχτίδες που το χαϊδεύουν απαλά και το βοηθάνε να ανοίξει.

Να ανθίσει. Να ευωδιάσει. Να δεχτεί”.

Ο ήχος από το θρόισμα από τα φύλλα που προκαλούσε ο αέρας χάιδευε απαλά τα αυτιά τους.

“Ακούς; Το αισθάνεσαι; Σε περικυκλώνει. Βρίσκεσαι εν μέσω ενός κυκεώνα. Οι νότες είναι ένας ανεμοστρόβιλος. Δημιουργούν μελωδία. Ένταση. Σε περικυκλώνει και σε ρουφάει στο άπειρο του σύμπαντος.

Έπειτα, αφού χτυπήσει αδυσώπητα την ψυχή σου μεταμορφώνεται και σε ακουμπάει τρυφερά. Σαν χάδι και κάνει κάθε πόρο του κορμιού σου να ξυπνήσει.”

Ανατριχίλα.

Ένα κονσέρτο είναι η ζωή. Μπορούμε να είμαστε η μουσική η ίδια. Αυτός που δίνει παράσταση ή απλά οι θεατές!

Η επιλογή κρύβεται πίσω από τις νότες.

 “Και τα όνειρα;”

“Είναι οι μουσικές νότες στο πεντάγραμμο της ζωής μας.

Να χορεύεις στη βροχή και να τσαλαβουτάς στα νερά σα μικρό παιδί.

Να σε κοιτάζουν και να σε λένε τρελό και εσένα να μη σε νοιάζει.

Είναι οι συναισθηματικά ανάπηροι που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας και προσπαθούν να θάψουν όποιον έχει αυτό που είναι ανίκανοι να αισθανθούν, ακούσουν, δουν”.

“Οι επιθυμίες; Τι;”..

“Όταν επιθυμείς κάτι παρά πολύ…οι επιθυμίες μετατρέπονται σε νότες και διασκορπίζονται στο σύμπαν. Όσο πιο πολύ το θέλεις τόσο με μεγαλύτερη δύναμη εξαπλώνονται και τότε συμβαίνει.

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά

Ν. Καζαντζάκης

“Και όταν αποφασίσεις να ακολουθήσεις τη μουσική της καρδιάς σου. Να πετάξεις και να πιάσεις τα όνειρα σου. Οι εφιάλτες ουρλιάζουν σαν τρελοί και γίνονται αλυσίδες για να σε κρατήσουν κάτω. Και οι φόβοι ακούν το φάλτσο τους και μετατρέπουν τη μουσική σε θόρυβο. Αντίσταση. Αν καταφέρεις να περάσεις μέσα από αυτό. Να κλείσεις τα αυτιά σου σε ότι σε ξεκουφαίνει. Περνάς σε άλλη διάσταση. Εξαΰλωση. Και τότε δεν σε ενοχλεί πλέον η φασαρία. Την έχεις μετατρέψει σε μουσική.

Αυτή που ηλεκτρίζει τον αέρα όταν επιθυμείς κάτι, με ένταση και πάθος. Τότε κάτι μαγικό συμβαίνει στο σύμπαν.  Τα όνειρα τρέχουν να ενωθούν και να γίνουν δρόμος για να σε οδηγήσουν σε αυτό που θέλεις”.

Η μουσική είναι γύρω μας.

Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να την ακούσουμε.