Να αγαπάς τους ανθρώπους στα σκοτάδια τους…
Τότε που φαίνεται ότι το αξίζουν λιγότερο…
Τότε που είναι χαμένοι στους λαβυρίνθους της ψυχής τους…
Τότε που κανείς δεν θα τους απλώσει το χέρι…
Γιατί ΤΟΤΕ είναι που το χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
Πριν προτρέξουμε να κατηγορήσουμε ή να κρίνουμε κάποιες συμπεριφορές, ας έχουμε στο νου μας,ότι οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον υγιές, με αγάπη, ηρεμία και γέλιο, δεν μπορεί να γίνουν ενήλικες με συμπλέγματα.
Οι “δύσκολοι” άνθρωποι κουβαλούν και δύσκολα βιώματα.
Γράφει ο κοινωνιολόγος, Γιώργος Βασιλορεΐζης
