«Η Ζωή στη Φύση είναι η θρέψη του εδάφους της Ψυχής»
Καρλ Γκούσταβ Γιούνγκ
Βρισκόμαστε στο μέσον της θερινής περιόδου, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν εντονότερη την ανάγκη απόδρασης από την καθημερινότητα, προσβλέπουν στις ολιγοήμερες διακοπές όχι τόσο για να αναπαυθούν όσο για να αναπνεύσουν, να επαναπροσδιοριστούν, να αναζωογονηθούν.
Να ξαναβρούν αυτά που γεννούν την αυθεντική χαρά και ομορφιά μέσα τους. Να αποδράσουν έστω και για λίγο από το καθημερινό στρες, τη μελαγχολία, τις ανομολόγητες κρίσεις πανικού, τις διατροφικές ή συναισθηματικές μανίες και εμμονές που έχουν πια αλώσει την πραγματικότητα της ζωής, όπως βιώνεται καθημερινά.
Είναι δύσκολα εκεί έξω με τις σχέσεις, τις δουλειές και με την ίδια τη ζωή μας, όπως επιτρέψαμε να γίνει, με όλη την κοινωνική πίεση που ασκείται αλλά και την ξεκάθαρα μεταβατική, μεταμορφωτική περίοδο που διάγουμε και τις συμπληγάδες της, που καλείται να διαβεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Που σταδιακά από το Φθαρμένο καλούμαστε να κάνουμε προσωπικά και κοινωνικά τη μετάβαση εσωτερικά προς το Ουσιαστικό.
Και όταν όλα γύρω σου αλλάζουν, όταν και εσύ ο ίδιος αισθάνεσαι ευάλωτος κατακερματισμένος, όταν αναγνωρίζεις ότι δεν έχει μείνει κυριολεκτικά τίποτα να κρατήσεις, τότε είναι ώρα να αλλάξεις. Και αλλάζουμε, όταν μπορούμε να αποδεχτούμε πραγματικά και να αγκαλιάσουμε την αλλαγή. Βιώνοντας τον συναισθηματικό πόνο που γεννούν οι υλικές, επαγγελματικές, συναισθηματικές απώλειες. Ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα την πραγματική σύνδεση με το δημιουργικό κομμάτι του Εαυτού μας και των άλλων γύρω μας. Επανακτώντας την αίσθηση ότι είμαστε γνήσιου κοινωνοί, συμμέτοχοι της Ζωής και όχι αδιάφοροι περιδιαβαίνοντες.
Πρακτικά, ποιοι είναι οι παράγοντες που βοηθούν τον άνθρωπο να επανασυνδεθεί με τον δημιουργικό του Εαυτό, με την αυθεντικότητα, τη φρεσκάδα, τη γονιμότητα και την ομορφιά μέσα του, αντιμετωπίζοντας δυναμικά την κατάθλιψη?
Πώς μπορώ να φροντίσω ουσιαστικά εγώ ο ίδιος τον Εαυτό μου, όχι μόνο ως σώμα αλλά ως Ύπαρξη?
Χωρίς αξιολογική σειρά θα ήθελα να θέσω υπόψιν σας τα εξής:
1. Ήρεμοι ρυθμοί:
είναι βαθιά θεραπευτικό να σπάμε για λίγο, συνειδητά, τον φρενήρη ρυθμό της καθημερινότητας. Να κάνουμε εκείνο το ζεστό ποδόλουτρο που αναβάλλουμε τόσους μήνες, χωρίς να φορτώνουμε ψυχαναγκαστικά το πρόγραμμα μας με όλα αυτά τα «θεραπευτικά» πρέπει. Η γαλήνη θέλει ήρεμους ρυθμούς για να χτιστεί από την αρχή και να παγιωθεί. Να ξαναγυρίσουν οι ώρες του ύπνου στο φάσμα της Φύσης, λίγο μετά τα 10 το βράδυ ο οργανισμός μπαίνει στην εποικοδομητική φάση της ανάπλασης. Παράγεται η ορμόνη μελατονίνη, οικοδομείται η ανοσοποίηση, τα εσωτερικά όργανα χαλαρώνουν, η επιδερμίδα αναπλάθεται, οι κυμματομορφές του Νου γαληνεύουν. Ευκαιρία να επαναφορτίσουμε το δυναμικό μας.
2. Άρτια τροφή:
κάθε φορά τα τελευταία φορά που νιώθω άδεια από ενέργεια, συνειδητοποιώ την τεράστια θεραπευτική αξία της τροφής. Γιατί είναι σύνδεση με τη Φύση, με τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα της. Όταν νιώθετε τις δυνάμεις σας να στερεύουν, φυσικά και ψυχολογικά, δοκιμάστε τα αναποφλοίωτα δημητριακά ρύζι, κεχρί, φαγόπυρο, βρώμη. Η ενδυναμωτική ενέργεια του Μετάλλου μας σταθεροποιεί, μας βοηθά να κάνουμε μια γόνιμη ενδοσκόπηση, να μετακινηθούμε εποικοδομητικά προς την αλλαγή. Επιπλέον, οι φυσικές γλυκειές γεύσεις που παρηγορούν, αγκαλιάζουν, θωπεύουν σαν το χάδι μιας τρυφερής μητέρας. Σούπα κολοκύθας, ρόφημα γλυκών λαχανικών, καρότα με γλυκοπατάτα στο φούρνο, πιάτα με έντονη την Ενέργεια της Γης. Μακριά από τις τεχνητές γλυκές γεύσεις όπως η ζάχαρη που δημιουργούν μια στιγμιαία, τεχνητή εφορία μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο όταν περάσει η επίδραση τους, την αίσθηση του κενού. Μια συνειδητή επιλογή τροφών που θεραπεύουν αντί να πληγώνουν το σώμα, χτίζει μέρα με τη μέρα την υγιή αυτοπεποίθηση μας.
3. Χρόνος στη Φύση.
Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της Φυσικής Αρμονίας, όσο και να το αρνούμαστε. Μακριά από τη Φύση η ζωή μας φτωχαίνει, εκχυδαΐζεται, διαστρεβλώνεται, χάνει το ουσιαστικό της νόημα. Όσο και να αναζητούμε την χαρά μόνο στα πολυτελή, ωστόσο τεχνητά περιβάλλοντα, όλοι έχουμε διαπιστώσει την γνήσια θεραπευτική, ψυχαναλυτική επίδραση που ασκεί πάνω μας η Φύση. Το διαλογιστικό περπάτημα στο βουνό, η καθαρτική, εξαγνιστική επίδραση της θάλασσας, τα χρώματα και οι ευωδίες των εποχών, η καθαρότητα του ουρανού αποτελούν μέλος της ποικιλίας της ζωής μας.
4. Ανθρώπινη Επαφή:
Μέσα από κάθε άνθρωπο, εκφράζεται η ίδια Δημιουργική Αρχή. Πέρα από την εξωτερική, επιφανειακή διαφορετικότητα μας, υπάρχει μια ανεξάντλητη, βαθιά ενωτική βάση. Είμαστε ενωμένοι και Ένα, υπάρχουμε όλοι μαζί για να δημιουργούμε μια πολύβουη ποικιλία, μια συνθετική Ένωση, μια απίστευτη σύνθεση διαφορετικών ιδεών, απόψεων, συναισθημάτων και προσωπικοτήτων. Που έχουν νόημα όσο τα μοιραζόμαστε, όσο επικοινωνούμε, όσο εμπλουτίζουμε δημιουργικά ο ένας τη ζωή του άλλου. Όταν νιώθουμε ευάλωτοι πρέπει να αναζητήσουμε ανθρώπους που είναι σε θέση να ακούσουν, χωρίς να προσπαθήσουν απαραίτητα να μας υποδείξουν λύσεις. Να νιώθουμε ότι πραγματικά είναι δίπλα μας, συμμερίζονται, συμβαδίζουν μαζί μας και είναι πάντα ελεύθεροι, όσο και εμείς να ακολουθούν το δρόμο τους και τις προσωπικές επιλογές τους.
5. Σύνδεση με την εσωτερική μας Ροή:
παράλληλα με την πλούσια σε ερεθίσματα εξωτερική ζωή, καθημερινά διεξάγεται και μια πιο αθόρυβη, εσωστρεφής ζωή που έχει τη δική της αξία και σημειολογία. Γιατί είναι αυτή που γεννά τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής μας, που έλκει τους σημαντικούς άλλους, που δημιουργεί ή καταστρέφει. Από τη στιγμή που μπορούμε να συνδεθούμε με αυτή την εσωτερική μας πραγματικότητα καθημερινά, μπορούμε να παρατηρήσουμε τις σκέψεις που κουβαλάμε, τα συναισθήματα που ενθαρρύνουμε ή απωθούμε, το βαθμό της υπαρξιακής μας ωριμότητας, τις αδυναμίες και τα ελαττώματα μας. Και τότε μπορούμε να δουλέψουμε συνειδητά με τον Εαυτό μας, να αναλάβουμε την ευθύνη για την ποιότητα των επιλογών και των σχέσεων μας, την ποιότητα της ίδιας της ζωή μας και να την αναμορφώσουμε συνειδητά προς την κατεύθυνση που πραγματικά επιθυμούμε.
Με αγάπη,
Μαριάννα
