Η ΝΔ χρειάζεται την Χρυσή Αυγή για να δείχνει πιο κεντρώα. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται τους αναρχικούς να τα σπάνε για να δείχνει πιο “λογική” αριστερά. Είμαστε τυχεροί όπως κι αν το δούμε. Το ΚΚΕ εκτός παιχνιδιού είναι ουσιαστικά μέρος του κράτους και του Ελληνικού Δημοσίου ως θεσμικός παράγοντας. Απλά περιμένουμε να πεθάνουν οι ψηφοφόροι του. Αλλά τόσο οι υποτιθέμενοι ακροδεξιοί “φασίστες” όσο και οι ακροαριστεροί μπαχαλάκηδες είναι ουσιαστικά ανίκανοι και γραφικοί. Τυχόν προσπάθειες να ντυθεί η ακροδεξιά με κοστούμι δεν άντεξαν στον χρόνο. Τους εκτόπισε η ΝΔ ανεβάζοντας όποτε χρειάστηκε εθνικιστικές κορώνες και μιλώντας την γλώσσα τους μέχρι να περάσουν οι εκλογές. Αντίθετα ο καταληψίας Τσίπρας πολύ εύκολα κλείνει το μάτι στους απανταχού επαναστάτες. Πολλοί λένε ότι η 17 Νοέμβρη και άλλες τέτοιες οργανώσεις όχι μόνο είχαν την ανοχή αλλά και την συμμετοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό. Επικοινωνιακά η θεωρία των δυο άκρων είναι απόλυτα σωστή και στέκει ατράνταχτη ως προς τον τρόπο που τόσο η ακροδεξιά όσο και η ακραριστερά προσπαθούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
Είναι πρώτα από όλα και μόνο το γεγονός ότι τους δίνουμε ταμπέλα. Έτσι νιώθουν έξυπνοι. Αν σε πω “αναρχικό” αντί για “τεμπελόσκυλο πρεζόνι” νομίζεις ότι έχεις ιδεολογία στο μισογκρεμισμένο κατουρημένο κτίριο που κοιμάσαι. Αντίστοιχα οι ακροδεξιοί απλά κλέβουν πολύ πολύ παλιές ιδέες, πιο πριν και από τον Χίτλερ. Τους Εβραίους τους μισούνε ανά τον κόσμο πολλοί εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Δεν μας λες κάτι καινούργιο φίλε. Είσαι απλά βλάκας και ρατσιστής, όχι “εθνικιστής” ούτε “λαϊκό κίνημα”. Τόσο οι ακροδεξιοί όσο και οι ακροαριστεροί διαρκώς αλλάζουν ονόματα και διαχωρίζονται σαν αμοιβάδες την εποχή της αναπαραγωγής. Η Ριζοσπαστική Ανανεωτική Μαρξιστική Λενινιστική Επαναστατική Ομάδα της Εβδομάδας αποφασίζει ότι δεν αντέχει πια την συντηρητική θέση της άλλης ομάδας με το παρεμφερές όνομα στο θέμα της ρατσιστικής αντιμετώπισης των αυτόχθονων καμηλιέρηδων σε ένα χωριό του Τουφεκιστάν.
Είναι πολύ σημαντικό εργαλείο αυτή η διάσπαση. Γιατί αν σφάξουν έναν ράπερ κάποιοι, οι άλλοι διαχωρίζουν την θέση τους. “Α, εμείς δεν είμαστε από εκείνους τους ακροδεξιούς!” λένε οι μεν. “Εμείς θα σκοτώναμε όχι μόνο τον ράπερ αλλά και την οικογένειά του και όσους ακούνε τα τραγούδια του και συγγενείς τρίτου βαθμού!” λένε οι άλλοι. Ψωνίστε όσο μίσος θέλετε, ανάλογα με τις ορέξεις σας. Μετά από λίγο όλοι θα λένε άλλα, ποτέ δεν μπορείς να τους πετύχεις σε σταθερό σημείο έτσι.
Διαλέξτε και πάρ’τε ΜΜΕ! Από όλα έχει ο μπαχτσές. Και μάλιστα όπου σταματήσει η μπίλια, όπως και να αποφασίσετε να πείτε το παραμύθι, μπορείτε να διαλέξετε και αντίπαλο δέος με την ίδια λογική. “Ακούσαμε την άποψη του αναρχικού που πέταξε την μολότωφ στην τράπεζα, ε, ας ακούσουμε τώρα και την άλλη άποψη, τον φασίστα που πυροβόλησε τον αναρχικό που πέταξε την μολότωφ.” Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν κάτι λογικό βέβαια. Αυτό θα ήταν βαρετό. Είναι τραγική επίπτωση του ελληνικού δικομματισμού. Πάει ο Τσίπρας στην κηδεία, γιουχάρει κάποιος ηλίθιος, στήθηκε το δίπολο, ασχολούνται όλοι με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όλα τα πρόβατα στα μαντριά.
Έχουν ήδη πετύχει δυο σημαντικά πράγματα. Πρώτα από όλα μετακινούνε το “κέντρο”, την “μέση άποψη του λογικού ανθρώπου”. Γιατί σχεδόν ποτέ στα ΜΜΕ δεν είναι αντίπαλο δέος της παράνοιας ένας ήρεμος κανονικός άνθρωπος. Μόνο ακραίοι κλόουν διασκεδαστικοί. Το δεύτερο αξιόλογο προσόν όλων των άκρων είναι ο τρόπος που συντονίζονται σε κρίσιμες φάσεις. Ο ένας χαίρεται που πυροβόλησαν τον τραπεζίτη επειδή ήταν “πράκτορας του Σιωνιστικού λόμπι”, ο άλλος επειδή ήταν “μέρος του καπιταλιστικού ξεζουμίσματος της πατρίδας μας”. Κοτσάρουν από παντού ταμπέλες. Ότι συλληπητήρια κι αν βάλουν πριν ή μετά, το μήνυμα μίσους τους το πέρασαν.
