Μα ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Να μην το έλεγα; Έγινε και παραμύθι η ιστορία αλλά εγώ χάθηκα. Κανείς δεν σκέφτηκε πόσο δύσκολη είναι η ζωή μου με αυτό το κουσούρι. Ή τι απέγινα μετά.
“Ο βασιλιάς είναι γυμνός!” φώναξα και όλοι αναγκάστηκαν να δούνε κατάματα την αλήθεια. Τον στρουμπουλό λευκό πισινό του και τα άλλα που δεν κάνει να πω. Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι οι μόδιστροι τον είχαν κοροϊδέψει. Τυλίχτηκε πρόχειρα με μια κουρτίνα από την ντροπή του γιατί τα μάτια όλων έφυγαν από εμένα και πήγανε σε αυτόν. Μερικά όμως μάτια γύρισαν σε εμένα. Ευτυχώς χάθηκα στα φιλιά της οικογένειάς μου. Με τράβηξαν από το μπαλκόνι μας στο σπίτι και άρχισαν τα καλοπιάσματα.
“Μπράβο Αλέξη!” ο θείος μου.
“Είσαι πολύ θαρραλέος” η αδελφούλα μου.
“Πάντα τέτοια παιδάκι μου!” είπε ο παππούς που ποτέ δεν λέει καλή κουβέντα σε κανέναν.
Ε τι το ήθελαν; Ήμουν που ήμουν, τώρα όσο δύσκολη η κατάσταση, όσο και να μην θέλει να ακούσει κάποιος, την αλήθεια θα την πω.
-Θείε γιατί κοίταγες τόσο επίμονα την πωλήτρια στην λαϊκή σήμερα; (Τρώω μια φάπα και με αγριοκοιτάζει λίγο πριν μπει στο δωμάτιο η θεία μου.)
-Αδελφούλα δείχνεις κουρασμένη. (Ξεσπάει σε κλάματα και πάει στο δωμάτιό της γιατί έτυχε σήμερα να μην της δώσει σημασία το αγόρι που της αρέσει στο σχολείο.)
-Παππού αυτή την ιστορία που μου είπες, την έχω ακούσει στην τηλεόραση. Σίγουρα ήσουν εσύ εκεί; (Κάνει ότι δεν άκουσε και αρχίζει να ροχαλίζει στην πολυθρόνα του.)
Ζω σε μια χώρα που όλοι φοράμε αόρατα ρούχα ακριβοπληρωμένα. Και βέβαια κανείς δε το ομολογεί. Δείχνουμε όλοι με το δάχτυλο, φωνάζουμε για τους άλλους ότι είναι γυμνοί και όταν κοιτιόμαστε στον καθρέφτη είναι με δεκαπέντε φίλτρα στο Ιnstagram. Ένα παιδί σαν εμένα κανείς δεν θέλει να το ακούσει όταν μεγαλώνει και του μένει το κουσούρι να σας λέει την αλήθεια. Γιατί οι μεγάλοι όλοι έχετε μάθει ότι δεν συμφέρει να είσαι εσύ που θα το πρωτοφωνάξεις.
Εγώ δεν είμαι ο τρελός.
Ούτε καλός, ούτε κακός.
Θα σας τα πω επακριβώς.
Ο βασιλιάς ήταν γυμνός.
