“Όταν ο Λεωνίδας έμαθε για την προδοσία του Εφιάλτη, είπε στον υπόλοιπο στρατό να φύγει.”
(Εγώ, ετών 6 ή 7 που άκουσα αυτήν την ιστορία στο σχολείο.):
-ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ;
Στην αρχή υπέθεσα ότι ήταν επειδή οι Σπαρτιάτες ‘ποτέ’ δεν υποχωρούσαν. Τελικά αυτό δεν ισχύει, ξέρουμε τεκμηριωμένα και σίγουρα ότι αρκετές φορές είχαν κάνει τακτική υποχώρηση. Θα ήταν λογικό άλλωστε για να χτυπήσουν αργότερα τους Πέρσες, κάπου που θα έκανε ουσιαστική διαφορά. Είχαν ήδη καθυστερήσει τους Πέρσες δυο μέρες, δεν θα έκανε διαφορά λίγη ώρα παραπάνω. Άνετα έφευγαν κι αυτοί στα γρήγορα, ήξεραν το τοπίο, ο δυσκίνητος Περσικός στρατός δεν θα τους έφτανε με τίποτα μέσα στα βουνά μας.
Μου είπαν μετά ότι το έκανε “για να τονώσει το φρόνημα των Ελλήνων με το παράδειγμά του;” Τι παράδειγμα ωρέ; Ομαδική αυτοκτονία χωρίς αποτέλεσμα είναι παράδειγμα προς μίμηση; Έφυγαν οι άλλοι και πήγανε οι Σπαρτιάτες και απλώθηκαν στην ισιάδα να τους καθαρίσουν οι Πέρσες μια ώρα αρχίτερα. Δεν νικήσαμε στις Θερμοπύλες. Οι Πέρσες νίκησαν παντού. Και στη ναυμαχία. Πέρασαν και διέλυσαν την Αθήνα, λεηλάτησαν την Εύβοια. Και στο Μαραθώνα το ίδιο έγινε. Καθώς υποχωρούσαν εμείς πολεμήσαμε την οπισθοφυλακή τους, όχι το κυρίως στράτευμα. Αυτό είχε ήδη φορτωθεί στα πλοία τους, πήγε γύρω γύρω στην Αθήνα. Είδαν ότι είχε φύγει το ιππικό των Περσών και κατέβηκαν να κάνουν τους μάγκες. Άνετα. Δεν είχε νόημα που έτρεξε ο άλλος τον πρώτο Μαραθώνιο (αααν τον έτρεξε) γιατί ήταν βλακεία που πήγαμε καν στον Μαραθώνα αντί να προστατεύσουμε την πόλη των Αθηνών εξ’αρχής.
Δεν λέω ότι η αντίσταση δεν ήταν σημαντική, ούτε ότι ο Δυτικός κόσμος δεν θα ήταν αυτός που είναι αν δεν είχαν νικήσει τελικά οι Έλληνες στους Περσικούς πολέμους. Η Ελλάδα έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του Δυτικού πολιτισμού και πολλοί αρχαίοι Έλληνες παίζουν ακόμα με τις ιδέες που εξέλιξαν. Αλλά τα παραμύθια που λέμε και ο τρόπος που τα πουλάμε έχουν σημασία. Με μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν έπεσα πάνω στο κέντρο ενημέρωσης για την μάχη των Θερμοπυλών. Και λέω “έπεσα πάνω” γιατί δεν ήταν από διαφήμιση, ούτε από καλή επικοινωνία εκ μέρους τους. Απλά ήμουν στα λουτρά που μου αρέσουν και έφευγα από εκεί. Το έπιασε το μάτι μου και νόμισα αρχικά ότι ήταν κάποιο κέντρο ενημέρωσης της εθνικής οδού.
Η απογοήτευση τεράστια κι εκεί. Χειρότερη από αυτή που ένιωσα 6 χρονών στο σχολείο με τις ανεπαρκέστατες απαντήσεις της δασκάλας μου. Ουσιαστικά έχει δυο αίθουσες:
- Ένα χείριστο 3d (υποτίθεται) 12λεπτο εργάκι-περίληψη της υπόθεσης. Μιλάμε για ψευτο3d κάτι γράμματα και γραφικά. Οι σκηνές μάχης είναι με στατικές εικόνες και λάθος Ελληνικά στο σπικάζ.
- Μια αίθουσα με ‘διαδραστικές’ οθόνες με πληροφορίες. Μοιάζουν οι παρουσιάσεις σαν project Α’ Γυμνασίου το πολύ. Σε σημεία αμετάφραστες οι πληροφορίες.
To μόνο για το οποίο θα μπορούσα να πω δυο καλά λόγια ήταν το μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στη δουλειά της ανασκαφής. Βέβαια όσο περισσότερο το ψάχνεις κι εκείνο, τόσο λιγότερο σημαντικό δείχνει τελικά. Αλλά έστω, να και κάτι αν όχι πρωτότυπο, τουλάχιστον όχι ευρέως γνωστό. Βέβαια κι αυτό θα μπορούσε μαζί με όλα τα άλλα να είναι απλά σε μια ιστοσελίδα, διαθέσιμη σε όλο τον πλανήτη.
Και όχι με αντίτιμο.
Ψάχνοντας πριν πάω είδα ότι έγραφαν όλοι ότι είναι δωρεάν. Λογικό άλλωστε για τόσο φτωχό κέντρο ενημέρωσης/εθνικής προπαγάνδας. Αλλά μπαίνοντας μας ζήτησαν να πληρώσουμε και μάλιστα δεν μας έδωσαν εισιτήρια. Που’σαι ρε Λεωνίδα. Εγώ δεν λέω ότι ήσουν μαλάκας. Ήρωας ήσουν και θα είσαι πάντα. Εγώ όμως τόσα χρόνια αργότερα σε αυτή την χώρα νιώθω πολύ μαλάκας.