-Επόμενος!
Η φωνή ήταν βαριά σαν γαύγισμα. Βέβαια είναι μερικές ώρες αιχμής που οι καημένοι έχουν μεγάλη ουρά και τα ραντεβού είναι κάθε δέκα λεπτά μόνο.
“Χαλκίδης” είπα διστακτικά από την μισάνοιχτη πόρτα. “Δεν είμαι στη λίστα γιατί πήρα τηλέφωνο το πρωί αλλά η κυρία είπε να σας πω ότι είμαι για τις 10.40 κανονικά.” Κοιτούσε κάτι χαρτιά. Είχε πυκνά γκρίζα μαλλιά, σχεδόν δεν έβλεπα το πρόσωπό του. Του έδωσα το βιβλιάριο. Το πήρε χωρίς να με κοιτάξει με τα μεγάλα, τριχωτά του χέρια.
-“Έπεσα λίγο το πρωί και κόπηκα.” Δεν ήμουν σίγουρος αν με άκουγε αλλά συνέχισα το ιστορικό. “Δεν το θεώρησα πολύ σοβαρό αλλά δεν σταματάει εύκολα η αιμορραγία.”
Ακόμα κοιτούσε το βιβλιάριο και το χτυπούσε νευρικά με τα νύχια του. Χοντρά, μεγάλα νύχια με ένα στυλό στο χέρι λίγο μασημένο στην άκρη. Τώρα με τις περικοπές οι άνθρωποι στις δημόσιες υπηρεσίες κάνουν αγώνα για τα απαραίτητα στη δουλειά τους.
-“Ίσως είμαι υπερβολικός αλλά στη δουλειά επέμεναν να φύγω. Είχα ασπρίσει κιόλας όταν έγινε, ε, ανησύχησαν οι άνθρωποι. Φοβούνται ίσως και μηνύσεις από τον σύλλογο εργαζομένων, τώρα με την κυβέρνηση αυτή προσέχουν πολύ κάτι τέτοια.”
Σήκωσε ένα φρύδι. Τέτοιο φρύδι είχε να σηκωθεί από τότε που γύρισε από Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το ’74 και τον ρώτησαν πως του φάνηκε η εξορία.
-Πρέπει να το κόψουμε.
-“Το πόδι μου; Μα, μια γρατζουνιά είναι μόνο!” διαμαρτυρήθηκα
-Θα το κόψουμε από τη ρίζα, όλο. Πριν μολυνθεί και μπαγιατέψει.
-“Τι να μπαγιατέψει; Μια χαρά είμαι!” Σηκώθηκα και πήδηξα λίγο, άρχισα να κάνω ότι ασκήσεις θυμόμουν από το σχολείο για έμφαση.
-Όχι, όχι, να, βλέπετε, τρέχουν πολύ τα αίματα τώρα Κε Χαλκίδη. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να το κόψουμε και μάλιστα εδώ και τώρα.
Με κοιτούσε περίεργα. Τα μάτια του ήταν κρύα αλλά γυάλιζαν. Πάγωσα και κοίταξα ασυναίσθητα προς την πόρτα. Με είδε και πετάχτηκε με ένα εντυπωσιακό σάλτο από το γραφείο του να με εμποδίσει. Η λευκή ποδιά του σκίστηκε και φάνηκε η φουντωτή ουρά. Τότε είδα τα μεγάλα του δόντια.
Ήταν λύκος. Έπρεπε να το είχα καταλάβει.
Και μου το’λεγε ο πατέρας μου εδώ και καιρό να κάνω ιδιωτική ασφάλιση.
.
.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σύστημα υγείας της χώρας μας έτσι που το έχουν καταντήσει είναι τελείως επίτηδες.
