Το πιο συνηθισμένο είναι ΑΠΟ το Twitter να πηγαίνουν στο Facebook. Πασιφανώς ανώτερο το επίπεδο στο Twitter, οπότε κάποιοι εξαρτημένοι που νιώθουν μεγάλη υποχρέωση να κάνουν ότι σκέφτονται κάτι έξυπνο κάθε μισή ώρα, “δανείζονται” και μεταφέρουν, συχνά χωρίς παραπομπή ή αναφορά στον δημιουργό. Ενδιαφέρουσα περίπτωση που μελετούσα πέρυσι, συμβία πολιτικού η οποία συστηματικά έκλεβε, με ελαφρές παραλλαγές και ελληνοποίηση. Μετά δεχόταν τα συγχαρητήρια από τις τσαούσες φίλες της. “Ω, τι έξυπνο!” η μία και “είσαι καταπληκτική!” η άλλη, αλληλοχαριεντίζονται και όλα καλά.
Αμ δε. Με ελάχιστο Googlάρισμα ή – ακόμα καλύτερα – αναζήτηση στο Twitter, βρίσκεις την πηγή της ατάκας. Θα μου πείτε, ε, και τι έγινε; Δεν το πούλησε για βιβλίο, ούτε το παίζει συγγραφέας. (Ακόμα.) Άλλωστε προσέφερε ενίοτε και υπηρεσία…ελληνοποίησης της ατάκας, μετατρέποντας κάποιο Αμερικανικό φαγητό σε 
ελληνικό ή αλλάζοντας την λίγο για να μην καρφωθεί. Αλλά όταν πάει και αντίστροφα, ε, μερικοί Έλληνες που τα σκεφτόμαστε και είμαστε περήφανοι για την πρωτοτυπία μας τσαντιζόμαστε.
Γιατί όπως ανακάλυψα πρόσφατα (το υποψιάζομαι καιρό) κάποιοι Ελληνάρες παίρνουν ατάκες απεδώ και τις πλασάρουν για δικές τους στα Αγγλικά! Μερικοί δε, έχουν φτιάξει και κοινό έτσι, άλλοι θέλουν να τις πουλήσουν και σε κούπες και μπλουζάκια. Το πολύ αστείο βέβαια είναι ότι καθότι ανέμπνευστοι και τεμπέληδες οι ίδιοι, μερικές φορές την πατάνε και μεταφράζουν ατάκες που δεν είναι πρωτότυπες. Δηλαδή πιάνει ο πρώτος αντιγραφέας και μεταφράζει από τα Αγγλικά στα Ελληνικά, μετά πιάνει ο δεύτερος και τα ξανακάνει στα Αγγλικά, συχνά καταλήγοντας σε καρμπόν το πρωτότυπο tweet!
Μάγκες να ξέρετε έχουν ημερομηνία τα Tweet και φαίνονται. Μερικοί τα βάζουμε και σε blog καλού κακού, κι αυτά με ημερομηνία σταμπαρισμένα. Και να μεν δεν ασχολούμαστε με μηνύσεις και δεν κάνουμε φασαρία, αλλά μαζευτείτε λίγο. Ή τουλάχιστον να γράφετε και κάνα “ω, τι έξυπνο!” και “είσαι καταπληκτική!” και σε εμάς, να μην τα παίρνουμε στο κρανίο τόσο πολύ όταν βλέπουμε τις πατάτες σας.