Όσοι δεν έχετε πατήσει στους συνδέσμους εκεί δεξιά που λέει “Frappelections” ως τώρα είστε η εξαίρεση. Το blog αυτό είναι το μόνο μέσο το οποίο πρέπει να αναφέρουμε ονομαστικά. Είναι πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση. Με σταθερότητα και συστηματικότητα σχολιάζει, αναλύει και ξεθάβει. “Βάζει τα γυαλιά” σε υποτιθέμενους δημοσιογράφους και ενημερώνει με άποψη, χιούμορ και ενδιαφέρον. Διαβάστε εδώ την ηρωϊκή του προσπάθεια να βάλει δίπλα δίπλα τις θέσεις των υποψηφίων σε κάθε θέμα. Άντε να γίνει μόνιμο κάπου τέτοιο εργαλείο, όπως το http://www.theyworkforyou.com/ .
Το γεγονός ότι αποτελεί τόσο φωτεινή εξαίρεση είναι και σημαντική “καμπάνα” για τα άλλα μέσα. Σχολίασα με αρκετή καυστικότητα πιστεύω την ανικανότητα της τηλεόρασης. Δεν είναι μέσο σχεδιασμένο για βάθος ανάλυσης αλλά σε αυτή την προεκλογική περίοδο έπεσε πιο χαμηλά από ποτέ.
“Πολιτική χωρίς επικοινωνία δεν υπάρχει και επικοινωνία χωρίς μια ελάχιστη αίσθηση ή και ψευδαίσθηση κοινότητας δεν νοείται.” (Α.-Ι.Δ. Μεταξάς – 2004) Οι τελευταίες εκλογές στην Αγγλία συζητήθηκαν ως οι πρώτες εκλογές των social media. Σίγουρα δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο στην Ελλάδα. Αλλά:
1. Σίγουρα πολλοί ακόμα και όταν παρακολουθούν τηλεόραση σχολιάζουν ή διαβάζουν σχόλια σε Twitter ή Facebook. Ταυτόχρονα πολλοί media οργανισμοί πλέον χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να υποστηρίξουν τηλεόραση ή έντυπα.
2. To Twitter είναι πλέον κομβικό μέσο για πολλούς δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές.
3. Το YouTube είναι βασικό μέσο για πολλούς 15-34άρηδες όπου περνάνε αρκετή ώρα της ημέρας.
4. Δεν είχαμε στην Ελλάδα αρκετές ιστοσελίδες που να ελέγχουν την προεκλογική καμπάνια. (Εκτός του ανέκδοτου της “Διαφάνειας” εξόδων. Δείτε ένα παράδειγμα εδώ – http://www.electionleaflets.org/ όπου μπορείς να ανεβάσεις φωτογραφία του φυλλαδίου που σου ήρθε στην πόρτα για να έλεγχο νομιμότητας/ακρίβειας όσων γράφει.
5. Ούτε εκμεταλλευτήκαμε το διαδίκτυο για να οργανωθούμε (ως πολίτες) σε σχέση με τα τοπικά θέματα όπως έγινε στο http://www.democracyclub.org.uk/ Αναμένω με ενδιαφέρον τα “πορίσματα” του help me vote (αντίγραφο του http://www.votematch.org.uk/ απλά όχι τόσο καλό).
6. Το διαδίκτυο είναι εξαιρετική λύση για τους μικρότερους και ανεξάρτητους υποψήφιους, εκτός του δικομματικού συστήματος και των άλλων “παλιών” ΜΜΕ. Στην συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση της Θεσσαλονίκης, δυστυχώς δεν το εκμεταλλεύτηκαν οι περισσότεροι. Δείτε για παράδειγμα έναν τρόπο διαμαρτυρίας κατά των ακροδεξιών εδώ http://action.hopenothate.org.uk/page/s/notinmyname
Μπροστά στην δυναμικότητα των νέων μέσων, η άλλοτε παντοδύναμη αφίσα δείχνει παλιομοδίτικη. (Και συνήθως πλέον παράνομη!) Αλλάζει δύσκολα και αργά σε έναν κόσμο που πρέπει να αντιδράει άμεσα στις εξελίξεις. Βέβαια και το Facebook έχει σοβαρά μειονεκτήματα σαν μέσο. Μερικοί ξόδεψαν (ανόητα κατά την γνώμη μου) λεφτά σε διαφημίσεις εκεί. Σχεδόν όλοι πλήρωσαν κάποιον να τους φτιάξει ένα προφίλ και να βρει μερικές χιλιάδες “φίλους”. Η ουσία; Μηδέν ή σχεδόν μηδέν. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο Facebook έχουν απλά τους φίλους τους. Άρα είναι ένα περιορισμένο περιβάλλον με ανθρώπους που γενικά συμφωνούν μαζί σου. Όχι ενδεδειγμένος τρόπος να αλλάξεις πολιτικές πεποιθήσεις και ψήφο.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=sKkAGRWEu-4]
Και βέβαια δεν υπάρχει ένας ξεκάθαρος νικητής, ένα μέσο, στις εκλογές. Γιατί η κατανάλωση media είναι σαν το φαγητό με σαλάτα, κύριο, επιδόρπιο, ποτό, σάλτσες και πολλά ακόμα συστατικά τα οποία καταναλώνουμε ο καθένας με άλλες αναλογίες, μπαχαρικά και τρόπο. Χάρη στο Aino όμως καταλάβαμε καλύτερα μερικές από τις συνταγές!
Όταν ο καλός λόγος προέρχεται από κάποιον που δούλεψε με συνέχεια και συνέπεια, αναλύοντας με επιστημονικό τρόπο τα της επικοινωνίας των υποψήφίων, όπως εσύ, τότε είναι διπλά σημαντικός.
Εκ’ μέρους των παιδιών του frappelections σ’ ευχαριστώ
Και εγώ θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια για μια προσπάθεια που γίνεται πιο πολύ για να καταφέρουμε και εμείς οι ίδιοι να βάλουμε μία τάξη σε όλα αυτά τα παράξενα που γίνονται στις εκλογές στην πόλη μας.
Κοίτα που φτάσαμα στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Να ευχαριστείς για το αυτονόητο, δηλαδή τον καλό λόγο για ένα καλό έργο.
Παιδιά, προσφέρατε πραγματικό έργο. Είναι κοπιαστική δουλειά. Μερικά από αυτά που κάνατε τα είχα κατά νου κι εγώ αλλά δεν άντεχα τις ώρες που θα έκανα!
Κυρίως όμως εκτίμησα το γεγονός ότι ξέρετε να γράφετε θέματα για να διαβάζονται. Από ανθρώπους!
Και τρίτο και σημαντικότερο με κάνατε να γελάσω αρκετές φορές. Άντε και στο επόμενο project!!!
Excellent points. Honestly, there were only two blogs I “trusted” this entire campaign..for their “honest reporting” (not just repeats of spoon-fed “press releases”), objectivity, hard work and “kefi” Only two I felt were true reflections of what journalistic blogging is all about and those two were your blog Alex (apofasi) and Frappelections.
As for your suggestions above they are all right on.
As for Facebook, I would say ads are useful in the beginning to “gather” those who are supporters from the fringes of the Facebook community. Facebook “search” isn’t always reliable and with the difficulty of “spelling” names “in translation” from Greek to English…its pretty useful to have an ad out there (I have stats that show it was)
Twitter in Greece seems to be still be only for a few “proxorimenous” and probably will be until every Greek has an iPhone…or when Twitter allows more that 140 characters. (Greeks tend to have a lot to say)
So right about there not being websites that “ελέγχουν την προεκλογική καμπάνια” and those that are run by the populace or are USER generated..
Also, I would add that there is too much emphasis on “google search” and that eventually there should appear on the Greek web some places similar to Digg, or Stumbleupon or Yahoo Buzz….since the links status in social media groups is user generated and usually more objective.
From this entire campaign I have only one real “sxolio” and that is that the word “interactive” and “share” isn’t part of the Greek digital vocabulary.
Websites are like islands in the middle of nowhere…Blogs are like the “pareas” in the clubs here.. Hard to meet someone if you don’t have a “friend” in there…people are afraid to post or talk or share ..too much paranoia..
If it weren’t for your blog and the lists of links of other blogs you posted on the right side of the page..I would have never found Frappelections or the other blogs. I trusted your blog and the looked with interest at the blogs you suggested.
As for Aino…very cool from the beginning…But, I was wondering how it could be programmed to account for sensationalism…I mean it’s pretty easy to come up with “juicy” stuff everyday politician or otherwise…I know you mentioned in a few posts the difference between the more sensationalist curves and the true impact…but it wasn’t very clear how Aino did that…
Very glad there is a person like you here on the fringe of the Greek web… Informing and tweaking during the transition phase from “old school” paper journalism to the new digital medium (and the “integration” of both communication mediums into a composite whole). I really respect you standing there on the bridge and being one of those devoted ones who walk the rest over. It takes great patience, intelligence and compassion. Your contribution is priceless.
Thanks! Your experience in the field makes this compliment all the more important to me. I will need to reread that post and do some homework now!
Aino is well worth checking out at your next opportunity. Since getting to understand it’s power I have found myself discussing it with all sorts of business people and for all sorts of projects.