-Έχασα τον σκύλο μου, ήταν σκύλος για τυφλούς.
Που τον είδατε τελευταία φορά;
-Πως να τον είδα; Είμαι τυφλός!
Καλά, καλά, μην φωνάζετε παρακαλώ. Πως μοιάζει;
-Είμαι τυφλός. Τυφλός. Σχεδόν εκ γενετής.
Μπορεί να τον είχατε χαϊδέψει όμως.
-Καλέ μου αστυνόμε, με τα χέρια εύκολα μπερδεύομαι. Μια φορά παράγγειλα χταπόδι και μου έφεραν οκτώ χέλια δεμένα κόμπο.
Και πως ήρθες μέχρι το Τμήμα χωρίς σκύλο;
-Ακολούθησα αυτά τα σημάδια στο πεζοδρόμιο. Ένιωθα σαν τον Super Mario, απλά χωρίς χρυσά νομίσματα.
Ναι, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι εσείς οι τυφλοί έχετε και καλύτερη όσφρηση;
-Όπως το δει κανείς. Ξέρετε στο φυσικό αέριο προσθέτουν άρωμα για να ξέρουμε όλοι όταν είμαστε σε κίνδυνο.
Ναι, το ίδιο λέω εγώ και για το άρωμα που βάζει η γυναίκα μου.
-Ίσως πρέπει να αρχίσετε να βλέπετε άλλους κι οι δυο.
Λογοπαίγνιο; Επειδή είσαι τυφλός κάνεις και πλακίτσα με τον γάμο μου ρε;
-Όχι, εννοούσα να βγείτε με άλλους.
Ρε ουστ απεδώ μη σε στείλω σε κάνα ραντεβού στα τυφλά!
– Ακούγεσαι σαν άντρας στον οποίο δεν δίνουν αρκετή σημασία. Μάλλον βγάζεις τα απωθημένα σου στο αστυνομικό τμήμα επειδή η γυναίκα σου σε αγνοεί.
Έχεις δίκιο. Μόνο τα ψώνια την νοιάζουν και οι εκπτώσεις.
-Και γιατί δεν κάνεις τότε 25% μείον αυτόν τον μήνα; Κόλλα και ένα αυτοκόλλητο στον κώλο σου και θα σε γουστάρει τρελά.
Για τυφλός καλά τα βλέπεις.
– Έχω περάσει πολλά. Διάβασε το 1ο και το 2ο μέρος να καταλάβεις.
Να διαβάσω;
– Ναι, έχω ένα blog.
Μα δεν ξέρω να διαβάζω.
-Με δουλεύεις.
Όχι. Με βύσμα μπήκα στην αστυνομία. Άλλοι καιροί τότε.
-Και πως θα έπαιρνες την αναφορά μου;
Δεν θα την έπαιρνα.
-Κρατάς στυλό όμως.
Ναι, έτσι κάνω στην αρχή αλλά συνήθως τους αλλάζω γνώμη. Έρχεται ο άλλος για να δηλώσει ληστεία, τον πείθω ότι δεν θα του λείψουν τα παλιά κοσμήματα. Απώλεια αυτοκινήτου; “Ε, σιγά μωρέ, ποτέ δεν τα βρίσκουν”. Εσύ είσαι τυφλός και χρειάζεσαι τον σκύλο σου αλλά τόση ώρα άλλα συζητάμε τελικά.
-Κι αν κάποιος επιμένει;
Τον απειλώ ότι θα πάει για παρενόχληση οργάνου, περιύβριση και τέτοια. Το πολύ πολύ τον πασάρω σε άλλο αστυνομικό τμήμα και καλά ότι είναι για ότι ζητάει.
-Τελικά είμαι πολύ τυφλός. Σηκώθηκα να φύγω. Δεν άκουσα την καρέκλα του αστυνόμου να κουνιέται, προφανώς δεν σηκώθηκε να με χαιρετήσει. Αυτός είχε ενθουσιαστεί και συνέχισε να μιλάει:
Έχω μειώσει την εγκληματικότητα πολύ στην περιοχή μας έτσι. Η γυναίκα μου λέει ότι πρέπει να γίνω πωλητής, το έχω λέει το λέγειν, μπορώ να πείσω όλους για οτιδήποτε. Αλλά τι να πουλάω; Α, ναι, ξέρω, σκύλους σε τυφλούς! Τέλειο! Θα παίρνω τα αδέσποτα από τον μπόγια. 100% κέρδος μετά.
Λίγες μέρες αργότερα ήμουν σπίτι. Χωρίς σκύλο δεν τολμούσα να βγω έξω, Ελλάδα είμαστε, τα εμπόδια πολλά και το πεζοδρόμιο ανύπαρκτο. Χτύπησε το τηλέφωνο:
Ο Κος Γκονζαλεζίδης;
-Ο ίδιος.
Από το αστυνομικό τμήμα καλούμε. Βρήκαμε τον σκύλο.
-Α, ευχαριστώ!
Θα σας τον φέρουμε από εκεί.
-Σοβαρά;
Ναι, ναι, νέα υπηρεσία. Για τον πολίτη, ξέρετε τώρα η νέα ηγεσία του Υπουργείου… απλά πρέπει να πληρώσετε ένα χαρτόσημο με την παράδοση για τα διαδικαστικά. Θα έρθουμε μάλιστα από το σπίτι σας.
-Μάλιστα. Και πόσο θα κοστίσει;
Θα τα πούμε από κοντά.
Λίγη ώρα αργότερα ήμουν μπροστά στον ίδιο αστυνομικό. Είχα στην μία τσέπη πέντε ευρώ και στην άλλη ένα εικοσάρικο. Ανάλογα τι ζητούσε θα του έδινα, να ξέρει ότι δεν έχω άλλα.
Εικοσιπέντε ευρώ παρακαλώ! Το χαμόγελό του φαινόταν από μακριά στην φωνή του. Λες να είχε πρόσβαση στην τράπεζά μου και να ήξερε ότι με τόσα ακριβώς είχα μείνει; Τι να κάνω άδειασα και τις δυο τσέπες.
Ορίστε ο σκύλος! Ξεκίνησε να φύγει. Κράτησα το λουράκι και έκατσα στο πεζούλι της εξώπορτας να ηρεμήσω λίγο με τον σκύλο. Μπορεί να είμαι άφραγκος ως το τέλος του μήνα, αλλά τουλάχιστον μπορώ να βγω βόλτα πάλι. Αλλά για κάτσε! Αυτός δεν είναι ο σκύλος μου. Παραείναι μεγάλος και βρωμάει η ανάσα του. Το τρίχωμά του είναι πολύ πιο μακρύ. Φώναξα:
-Για περιμένετε! Τι είναι αυτό που μου φέρατε;
Ο αστυνόμος προφανώς ήταν προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο.
Σκύλος για τυφλούς.
-Μπορεί αλλά δεν είναι ο δικός μου.
Δεν είπα ότι βρήκα τον σκύλο σας στο τηλέφωνο. Είπα ότι βρήκα τον σκύλο. Είναι πολύ προικισμένος σκύλος.
-Έχει περάσει εκπαίδευση; Ξέρετε αυτά τα ζώα περνάνε μαζί με τον τυφλό εκπαίδευση για να συνεννοούμαστε καλύτερα.
Μα, τι λέτε, αυτός ο σκύλος ξέρει μέχρι και σήματα Μορς.
-Εγώ δεν ξέρω σήματα Μορς. Πως θα του λέω τι θέλω;
Να κοιτάξτε. Ο αστυνόμος γύρισε προς τον σκύλο. Τι θες να πεις αγόρι μου;
Το σκυλί συνέχισε να αναπνέει κάπως έντονα με την ζέστη. Ο αστυνόμος έκανε ότι μέτραγε τις ανάσες του σαν να ήταν σήματα Μορς. Κοίταξε λίγο προς το υπερπέραν σαν να υπολόγιζε κάτι και μετά γύρισε με θριαμβευτικό ύφος.
Το ακούσατε αυτό; Εκπληκτικό! Μιλάει με Μορς!
-Και τι είπε;
Παύλα, παύλα, τελεία…τελεία, παύλα….παύλα και τρεις τελείες!
Κατέβασα το κεφάλι μου. Ο αστυνόμος απτόητος. Ήθελε το εικοσιπεντάρι του οπωσδήποτε.
Γαβ! Είπε γαβ με σήματα Μορς!
Εγκατέλειψα την προσπάθεια. Δεν θα έβγαζα άκρη. Είναι ενδεικτικό μάλλον για το ανθρώπινο είδος ότι εμείς οι τυφλοί δεν εμπιστευόμαστε ανθρώπους να μας οδηγούν.
.
(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης πετάει τέτοια βαθυστόχαστα σχετικά με την ανθρωπότητα για ξεκάρφωμα, τσόντες ήθελε να γυρίζει αλλά δεν τον παίρνουν στα σοβαρά με το μουστάκι. Εδώ το 4ο μέρος της ιστορίας αλλά μην περιμένετε να δείξει γυμνό.)
