“Η τηλεόραση έχει καταστρέψει τα νέα παιδιά! Δεν ξέρουν πια να μιλάνε Ελληνικά!”
Κάτσε, τώρα έχει αλλάξει το σλόγκαν. Αυτό το έλεγαν στην δεκαετία του ’80. Τώρα κατηγορούν το διαδίκτυο για το ίδιο πράγμα. Πριν την τηλεόραση έφταιγαν τα φτηνά βιβλία, κάτι Άρλεκιν και Βίπερ, τα κόμικ. Πιο πριν τα περιοδικά ήταν “ρηχά” και πιο πριν οι εφημερίδες κατάπτυστες. Γιατί δεν είχαν το βάθος του βιβλίου. Αλλά και τα βιβλία όταν πρωτοβγήκαν τα πολέμησαν, με ακριβώς το ίδιο σκεπτικό. Θα μας “χαλάσουν” την γλώσσα, την ρητορική τέχνη, τον διάλογο…
Η πάθηση έχει να κάνει με την ηλικία. Μετά τα 45 περίπου ο άνθρωπος αρχίζει και κοιτάει προς τα πίσω με νοσταλγία. Όλα ήταν καλύτερα τότε. Εγώ δούλεψα σκληρά, είχα πιο δύσκολο σχολείο, περπατούσα οχτώ χιλιόμετρα κάθε μέρα, δούλευα τα απογεύματα, βοηθούσα τους γονείς μου, σκότωνα τρεις Γερμανούς και φρόντιζα και τα γελάδια μετά! Έχει βρεθεί ταμπλέτα των Σουμερίων με παράπονα ότι τα νέα παιδιά δεν ξέρουν πια να γράφουν.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τετρακόσια χρόνια με τους Τούρκους φροντίζαμε τα γίδια μας. Κρυφό, φανερό Σχολειό δεν πολύ έπαιζε. Λέτε τότε να μιλούσαμε ή να γράφαμε άψογα; Με πλούσιο λεξιλόγιο; Ξεφορτωνόμαστε τους Τούρκους, αντιγράφουμε Γάλλους, Άγγλους, Γερμανούς και στήνουμε σχολεία και πανεπιστήμια. Μπαίνουν τα παιδιά του τσοπάνη στο σχολείο μοχθούν και μαθαίνουν γράμματα. Αυτοί είναι οι τέλειοι; Ή τα παιδιά τους που πήγανε και στο εξωτερικό, που γνώρισαν τον κόσμο, που έθεσαν τα θεμέλια της σύγχρονης Ελλάδας; Ή οι δικοί μας γονείς;
Αποφασίστε! Πριν λίγα χρόνια γκρινιάζατε για τα SMS και τα νέα παιδιά που κάνουν συντμήσεις “απαράδεκτες” γιατί δεν επέτρεπε κάτι καλύτερο εκείνο το μέσο επικοινωνίας. Τώρα γκρινιάζετε που επικοινωνούν από Facebook chat με μεγαλύτερη άνεση και χωρίς περιορισμούς. Όταν εφευρέθηκε το τηλεγράφημα τα ίδια ακούγαμε. Οι ίδιοι που τώρα λέμε ότι ήταν καλύτεροι από εμάς στον χειρισμό της γλώσσας έπαθαν κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά όταν προσπαθούσαν να βάλουν σε λίγες λέξεις ένα μήνυμα;
Στην προηγούμενη γενιά υπήρχε ένα θέμα. Πραγματικά οι προφορικές τεχνολογίες όπως τηλεόραση και ραδιόφωνο, λειτουργούσαν σε κάποιο βαθμό αρνητικά στον γραπτό λόγο. Αλλά τώρα; Όσο και να γκρινιάζετε ότι στο διαδίκτυο οι πληροφορίες είναι μπουκίτσες και τίτλοι, με ένα ή δυο κλικ βρίσκεστε εδώ. Όπου προσπαθώ, όπως κάθε άλλος συγγραφέας στην ιστορία του κόσμου, να αναπτύξω έναν ειρμό και να σας πείσω για κάτι.
Ο Χρυσός αιώνας της ελληνικής γλώσσας είναι αυτός που ζούμε. Είναι κάθε εποχή που ζούνε άνθρωποι. Κοινωνικά όντα με μεγάλη ανάγκη επικοινωνίας. Δεν ξέρω αν μπορούσα να σας το εξηγήσω με λιγότερα λόγια, με καλύτερα λόγια, με πιο εύστοχες επιλογές, με πιο έντονες παρομοιώσεις. Αλλά προσπάθησα επειδή σας αγαπώ.
