Πάει και το καλοκαίρι, έφυγεν αγαπητοί μου αναγνώσται. Και τι να κάνεις τώρα χειμωνιάτικο να ουμ; Ε τι να κάνεις; Παίρνεις τον κώλο σου και κάθεσαι στο γλυκό σου σπιτάκι, μια που τα λεφτά ετελείωσαν και όξω παραμονεύουν κίνδυνοι.
Και τι κίνδυνοι. Ο Έμπολας, ο Ενφιάς, ο Αυτιάς, ο Λαζόπουλος και αμέτρητες άλλες επιδημίες, γυροβολούν εκεί έξω κι αυτό μας δίνει άλλον ένα λόγο να ταμπουρωθούμε στις γωνιές μας.
Στις γωνίες μας λέγω κουκουλωμένοι, αφού λεφτά για θέρμανση πάλι δεν θα έχουμε, αλλά και να ‘χαμε, θα προτιμούσουμε να τα δώσουμε στη Νόβα παρά στο πετρέλαιο.
Και είναι το σωστόν. Κι εγώ αυτό κάνω. Κι έτσι λέω να χυθώ στον καναπεδάκο μου εφέτος και να χλαπακιάσω απεριορίστου ποσότητες παγωτά γλυκά και πιτόγυρα, αυτά ξέρετε που στερήθηκα με τόσο πόνο τους ανοιξιάτικους μήνες, κάνοντας την απέλπιδα προσπάθεια να σταθώ αξιοπρεπώς στην παραλία.
Με πιστέψατε; Κακώς γιατί σας λέω μαλακίες αφού φέτος… δεν. Και δεν, γιατί χέστηκα, είπα να ακολουθήσω το απόφθεγμα του φίλου μου του Χριστάκη, που λέει ότι: ‘‘Καλύτερα φίλε ένας μήνας ντροπής στην θάλασσα, παρά έξι μήνες λιώσιμο στο κωλογυμναστήριο”. Εύγε Κρις. Πας για Νόμπελ
Τι λέγαμε. Α ναι. Ήρθε ο χειμώνας λοιπόν. Το sweet χουχούλιασμα στις κουβερτούλες του καναπέ, παρέα με το ταίρι σου να δείτε ταινία Κυριακή βράδυ, είναι από τις πιο όμορφες απολαύσεις τις εποχής. Αλλά να το πετιέται το ερώτημα αγαπητοί. Τι ταινία να διαλέξεις;
Λοιπόν. Για τους άντρες φίλους μου θα αποκαλύψω ένα αποδοτικό σύστημα αποφυγής μανούρας, όπου την επιλογή την αφήνουμε να την κάνει το ασθενές φύλο. Ο λόγος; Διότι την συγκεκριμένη μέρα τουλάστιχον παίζουμε την στρατηγική να δούμε ολίγον Αθλητική Κυριακή και μετά για να μην μας πρήζει τα ούμπαλα, αφήνουμε το ζουζούνι διακριτικά να διαλέξει την ταινία. Σωστό ε; Ε και που ξέρεις. Μπορεί και να σου αρέσει κιόλας.
Έτσι λοιπόν η μοιρασιά φαίνεται δίκαιη. Και πάμε στο ψητό. Πάτα το play, μωρό μου.
Χμ. Τι μας ξημερώνει άραγες; Οι πρώτες της επιλογές είναι συνήθως με πρωταγωνιστές τύπου Ξαβιέ Μπαρδεμ ή Μπαντέρας, ή οποιονδήποτε άλλο τους βγάζει αλητοχλεμπουρίαση σε συνδυασμό με ολίγες μπάτσες και φτύσιμο. Αυτό βέβαια είναι τρόπον τινά αλληγορικόν γιατί αναλογίζεσαι τι δουλειά έχουν με σένα το καλό παιδί στον καναπέ αγκαλιά και γουστάρουν να παρακολουθήσετε τον σφιχτερλόβερ.
Αμέσως μετά όμως σκέφτεσαι ότι και σε σένα κάνουν κλικ κάτι ξέκωλα με επιθετικές διαθέσεις και τότε αμέσως τα σύννεφα αμφιβολίας φεύγουν πάνω από το κεφάλι σου. Φάε μούγκα και Ζορό στη μάπα λοιπόν. Ζόρικα.
Ο δεύτερος σταθμός που συνήθως σταματούν είναι ο γνωστός συνδυασμός, κλάμα και πούτσα η αλλιώς αισθηματική κομεντί. Εκεί να σας πω, αν δεν είναι τελείως παπαριά και έχει και λίγο action, κάνα φονικό, μια καταδίωξη ή στο τέλος τέλος κανένα βυζί της προκοπής βρε αδερφέ, κάτι γίνεται. Αντέχεται.
Άμα όμως η πρωταγωνίστρια είναι πέραν του δέοντος κλαψομούνα και το αμόρε τελείως παθητικό, του στυλ ξύνω τα παπάρια μου όλη μέρα και πετάω ακαταλαβίστικες κουλτουρομαλακίες στη γκόμενα για να καυλώσει, συν του ότι το μπαλαμούτιασμα αργεί πέραν του σαρανταπενταλέπτου τότε πάει. Έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ σε γαλανό νησί.
Κουράγιο αδελφέ μου. Σε καταλαβαίνω. Το ‘χω ζήσει. Υπάρχει κι αυτή η κακή στιγμή. Αν όμως είσαι πιο τυχερός και το αμόρε είναι σε διάθεση να δει Γκοτζίλα ή Ηρακλή ή τες πα κάτι ουσιώδες, τότε φιλαράκι έχεις κάνει κέντα. Και Αθλητικά, και παγωτό και Γκοτζίλας και αμόρε αγκαλίτσα. Τι τη θες την αύξηση;
Αλλά δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή και εντάξει αν θα θέλαμε να το συμβιβάσουμε, θα μπορούσαμε να την πείσουμε εύκολα να δούμε κινούμενα σχέδια. Το Ice Age ας πούμε ή τον Ποντικομικρούλη, που μεταξύ μας δεν σας το συνιστώ, γιατί η λεγάμενη ίσως να αρχίσει τους συνειρμούς και τα αστειάκια για το εργαλείο σας κι αν δεν έχετε όρεξη θα μανουριάσετε. Γενικότερα αποφύγετε τις ταινίες με ποντίκια και πουλάκια. Αυτό.
Ένα τιπ που θα σας πω εδώ, μετά από μαραθώνιους παρακολούθησης ταινιών, είναι ότι αν το έργο ξεκινά με πλάνο από αεροπλάνο, τότε είναι καλή. Οι φίλοι μου λένε ότι λέω μαλακίες, αλλά στο τέλος τρώνε μόκο γιατί στο 90% των περιπτώσεων έχω δίκιο. Και γιατί έχω;
Αγαπητοί συναγωνιστές. Όταν ο προϋπολογισμός της ταινίας ξεκινά, με το να νοικιάσουμε αεροπλάνο ή ελικόπτερο για να βγάλουμε την πρώτη σκηνή, αυτό σημαίνει, ότι οι φίλοι προαγωγοί τα σκάσανε απ’ την αρχή και δεν λυπήθηκαν να δώσουν φραγκάκια. Αυτό τουλάχιστον εξασφαλίζει ένα υψηλό μπάτζετ, που τις περισσότερες φορές συνάδει με καλή ταινία. Τις περισσότερες είπαμε μη βαράτε.
Και τι αφήσαμε για το τέλος; Να σκεφτώ. Θρίλερ, Κωμωδία, Σούπερ Χίροες, Κουλτούρα και λοιπά αλμυρά.
Θρίλερ είναι μια καλή επιλογή, αρκεί να μην έχει πολύ κέτσαπ και κούκλες τύπου Τσάκι, γιατί εκεί πάει τσάκισε η δουλειά. Κωμωδία. Ψυχολογικό θρίλερ με πνεύματα είναι μια πολύ καλή οψιόν, γιατί είναι γνωστόν από τη Φυσική ότι η τριβή παράγει ενέργεια. Το αμόρε… που θα πάει θα τρομάξει, θα αρχίζει να παραμαγκώνεται πάνω σας και στο τέλος ξέρετε… ααα Και τσουπ, είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι θα φάτε και το γλυκάκι σας στο τέλος. Τζακπότ.
Η κουλτούρα τώρα είναι μια επιλογή που συνήθως σε αφήνει με ανοιχτό το στόμα. Από το χασμουρητό. Να φαίνεται ο Κυνόδοντας που λέμε. Αλλά δε γαμείς, άμα δυσκολεύεσαι στον ύπνο, ο Μορφέας καταφθάνει σε χρόνο DT να σε πάρει, παρέα με δύο διμοιρίες προβατάκια.
Και τέλος ένα θα πω μόνο για τους Σούπερ Χίροες ότι τώρα τελευταία βλέπονται μόνο με 5 τρίφυλλα στο καπάκι.
Αυτά.
Ελπίζω αγαπητοί αναγνώσται μου να σας βοήθησα με τις ταπεινές μου επισημάνσεις και να περάσετε όλοι όμορφες Κυριακάτικες βραδιές αγκαλιά με πίτσες, μπύρες και το έτερόν σας ήμισυ. Let the snow begin!
