Αυτή την εβδομάδα ενώ παρακολουθούμε με κατάνυξη τα Θεία Πάθη, το Γολγοθά, τη Σταύρωση, κάπου στον κόσμο, ίσως στην Ταϊλάνδη, ένα κοριτσάκι έξι, εφτά ή οχτώ χρονών, πωλείται από τους γονείς του ως εμπόρευμα για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Μπορεί να το λένε Κιμ.
Η Κιμ θα καταλήξει σε ένα πορνείο ανηλίκων, στο δρόμο ή σε κάποιο σπίτι, σε ένα γκαράζ ίσως, όπου θα χρησιμοποιηθεί για να γυριστεί μια ταινία για λάτρεις του είδους.
Την ίδια στιγμή κάποιος ενήλικας ονόματι ας πούμε Τζων, κάτοικος πιθανόν μιας χώρας του δυτικού πολιτισμού, θα ετοιμάζει το σεξοταξίδι του σε κάποιο εξωτικό προορισμό.
Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ, Βραζιλία.
Πιθανότατα θα πρόκειται για έναν κατά τα άλλα συνηθισμένο πολίτη υπεράνω υποψίας, δικηγόρο, δημόσιο υπάλληλο, γιατρό, ελεύθερο επαγγελματία, παντρεμένο ή όχι, μεσοαστό.
Έναν οποιονδήποτε, περίπου σαν εμάς.
Κανένα ορατό πρόβλημα που να δίνει στοιχεία για τις σεξουαλικές του διαστροφές.
Η Κιμ αυτή τη στιγμή θα περπατάει στους πρόποδες του δικού της ισόβιου Γολγοθά.
Κάπου ψηλά στην κορυφή του θα ακολουθήσει η σταύρωσή της.
Μπορεί να πεθάνει από AIDS, να αυτοκτονήσει, να την εξοντώσουν πολύ γρήγορα τα ναρκωτικά που θα της δώσουν οι έμποροι για να μπορεί να κάνει τη δουλειά τους, να καταλήξει εγκληματίας, αναπαράγοντας το έγκλημα που γίνεται εις βάρος της.
Παράλληλα, ο ενήλικας Τζων του δυτικού πολιτισμού, του ανώτερου πολιτισμού μας, κατά κοινή αποδοχή υμών των ιδίων, σε σχέση με τους πολιτισμούς της Ασίας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, αφού δοκιμάσει πρωτόγνωρες σεξουαλικές εμπειρίες, θα επιστρέψει πίσω στη συνηθισμένη του ζωή, για να συνεχίσει ατάραχος και πλήρης, τις συνηθισμένες του δραστηριότητες.
Ο κόσμος είναι πάντοτε χωρισμένος στα δυο.
Στους πολιτισμένους και τους απολίτιστους. Τα θύματα και τους θύτες.
Τους πλούσιους και τους φτωχούς. Τους χριστιανούς και τους αλλόθρησκους.
Μα, τελικά είμαστε όλοι μαζί ένα κοπάδι με κτήνη.
Το απόγειο του πολιτισμού μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ατέλειωτη, αδιαπέραστη ζούγκλα, όπου πίσω από κάθε θάμνο παραμονεύουν άγρια «πολιτισμένα» θηρία, που αδημονούν να κατασπαράξουν φρέσκια, παιδική σάρκα, γυναικεία κορμιά, εφηβικά σώματα, αγόρια και κορίτσια, όλα στο βωμό μιας άρρωστης σεξουαλικότητας που έρχεται να σφραγίσει ως κορωνίδα των απολαύσεων, την κορύφωση μιας επιτυχημένης ζωής.
Αφού τα έχει κάποιος κατακτήσει όλα, τι μένει να κυνηγήσει;
Τον ίδιο του τον εαυτό. Δοκιμάζοντας τα όριά του.
Κι από την άλλη μεριά της ζούγκλας, άλλα κτήνη, καθώς οι ζωές τους συνθλίβονται ανάμεσα στις μέγγενες της φτώχειας, τροφοδοτούν την αλυσίδα της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης, σπρώχνουν με τα ραβδιά τους τα ίδια τους τα τέκνα στο Γολγοθά, φορώντας τους αγκάθινα στεφάνια κρυμμένα κάτω από κορδέλες παιδικές σε κοριτσίστικα κεφάλια, λουλουδιαστά φορέματα που στάζουν αίμα και σπέρμα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Unicef, 1,8 εκατομμύρια παιδιά, κυρίως κορίτσια, πέφτουν σήμερα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο.
1,8 εκατομμύρια είναι πάρα πολλά παιδιά.
Σημαίνει πως υπάρχουν τουλάχιστον 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι-κανίβαλοι κι αν υπολογίσουμε πως σε κάθε παιδί δεν αντιστοιχεί μόνο ένας βιαστής-έμπορος-πελάτης, ο αριθμός των κανιβάλων ανεβαίνει σε ιλιγγιώδη επίπεδα, που προκαλούν μόνο ζαλάδα κι ανακατωσούρα.
Ο Τζων της μικρής μας ιστορίας, σε περίπτωση που πέσει στα χέρια της δικαιοσύνης, θα χαρακτηριστεί ως άρρωστος.
Το πιθανότερο είναι πως δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ και θα συνεχίσει να απολαμβάνει το κύρος της καθημερινότητάς του, θα επαναλάβει κάποια στιγμή το ταξίδι του για σεξ με οκτάχρονα παιδιά, θα εργάζεται, θα είναι υπάλληλος ή θα έχει υπαλλήλους.
Η Κιμ πιθανότατα θα πεθάνει πριν κλείσει τα σαράντα.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ούτε σωτηρία από τα μαρτύριά της. Η σταύρωσή της είναι αναπόφευκτη.
Αναρίθμητοι μικροί εσταυρωμένοι σε όλο τον κόσμο κι αυτή την εβδομάδα όπως και κάθε άλλη, χρόνια τώρα, θα ανέβουν τον προσωπικό τους Γολγοθά.
Τέκνα κι αυτά, ενός κατώτερου Θεού.
Ω, Θεέ μου, αν δεν είσαι μόνο μια σύναψη των νευρώνων μας, γιατί αφήνεις τα τέκνα σου αβοήθητα;
Γιατί δεν κάνεις τη Δευτέρα Παρουσία σου να τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα;
Ούτε η θυσία του Υιού σου δεν ήταν αρκετή να μας σώσει από τον ίδιο μας τον εαυτό;
Μήπως γι΄ αυτό τα αφήνεις να σταυρώνονται;