Όλοι γκρινιάζουμε ότι τα παιδιά μας δεν διαβάζουν. (Έχουμε κατηγορία “βιβλία” σε αυτό το blog που πάει άπατη….) Βέβαια δεν μας βλέπουν κι εμάς να διαβάζουμε συνήθως. Εγώ διαβάζω τα χαράματα πριν ξυπνήσουν (για την καλλιέργειά μου) , όσο λείπουν σχολείο (για την δουλειά μου) και αφού κοιμηθούν (για διασκέδαση). Αλλά δεν με βλέπουν.
Είπαμε λοιπόν να πάμε στην δημοτική βιβλιοθήκη. Είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε εξαιρετική δημοτική βιβλιοθήκη με καταπληκτικούς ανθρώπους. Αν απλά πηγαίνουμε κάθε τόσο, παίρνουμε ένα βιβλίο και φεύγουμε, τα παιδιά το καταλαβαίνουν απλά σαν…τζάμπα βιβλιοπωλείο. Η σύγκριση αδικεί την βιβλιοθήκη γιατί δεν έχει ωραίες γόμες, παιχνίδια και άλλα καλούδια που έχουν στην λιανική για να μας δελεάσουν.
Η αρχική μας ιδέα με την παρέα γονιών στη γειτονιά ήταν να πάμε κάπως πιο χαλαρά και να κάτσουμε λίγο παραπάνω. Στη συνέχεια σκέφτηκα δυο παιχνίδια.
- Να πάρουμε χαρτιά κομμένα (Α4 σε 4 λωρίδες) και να φτιάξουν σελιδοδείκτες. Θα τους βάζουν σε όποιο βιβλίο έχουν διαβάσει και θα γράφουν (για επόμενα παιδιά – επισκέπτες) γιατί πιστεύουν ότι ήταν καλό βιβλίο και αξίζει να το διαβάσεις. «Αυτό το βιβλίο μου άρεσε γιατί γέλασα» πχ
- Να τυπώσω καρτέλες με πράγματα να συμπληρώσουν εκεί όπως «πιο τεράστιο βιβλίο που βρήκα», «βιβλίο με καλύτερες εικόνες» , «βιβλίο που δεν καταλαβαίνω καθόλου», κλπ Οπότε θα κυκλοφορήσουν στα βιβλία ψάχνοντας πιο να βάλει ο καθένας σε κάθε κατηγορία στην φόρμα του.