XM.- τα αρχικά μου και Χρήστος Μεϊχανετζίδης το όνομα μου.
Μαθητής και φοιτητής εργαζόμουν τα καλοκαίρια. Όχι από υποχρέωση, απλά βαριόμουν να περιφέρομαι άσκοπα. Από τις σπουδές μου στο Φυσικό δεν θυμάμαι τίποτε. Εργαζόμενος για άλλους επέλεξα θέσεις στην πρώτη γραμμή. Εργαζόμενος για τον εαυτό μου, υποχρεωτικά παρέμεινα στην πρώτη γραμμή.
Από τις αποτυχίες διδάχθηκα και από τις επιτυχίες πήρα θάρρος να προχωρήσω.
Ανέκαθεν παρατηρούσα την συμπεριφορά των ανθρώπων. Από πιτσιρικάς προσπαθούσα να κατανοήσω τα κίνητρα για τις πράξεις τους. Εχω μια υποψία πως ελάχιστοι με ξεγέλασαν. Ίσως σπεύσετε να παρατηρήσετε, πως αυτή η δήλωση είναι εγωιστική. Δεκτή η παρατήρηση, χωρίς εγωισμό η ζωή είναι ένα βαρετό καφενείο.
Ευγνωμονώ τους δασκάλους και τους δοκιμαστές μου. Χωρίς αυτούς θα ήμουν ένας απλός θαμώνας του καφενείου της ζωής.
Ας μοιραστώ μαζί σας μια μικρή ιστορία.
Έτος 1989, τρέχω μια νέα και ανερχόμενη επιχείρηση στο χώρο των υπολογιστών. Με επίσημη διάγνωση εργασιομανίας εργάζομαι πολλές ώρες, βλακωδώς τώρα που το σκέφτομαι, αλλά τότε δεν ήξερα.
Μια κρύα νύχτα του χειμώνα, έρχεται στο γραφείο αγαπητός συνάδελφος.
«Χρήστο, ο Γεράρδος από το ΠΛΑΙΣΙΟ είναι φίλος. Ενδιαφέρεται να αγοράζει από εσένα Hewlett Packard περιφερειακά, θες να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο;»
Πριν τελειώσει την ερώτηση είχα καλέσει τον αριθμό.
«Γεια σας, έχω εδώ τον Ιπποκράτη. Με ενημέρωσε πως ενδιαφέρεστε για συνεργασία. Θέλετε να κλείσουμε μια συνάντηση;» ερωτώ με σιγουριά ο γιάπης.
«Μάλιστα, πολύ ωραία» ακούω από την άλλη άκρη «υποθέτω είσαστε στο γραφείο σας, ανεβαίνω στη μηχανή και έρχομαι. Είναι ΟΚ με εσάς;»
«Σας περιμένω» απαντώ και κοιτάζω με απορία το ρολόι μου. Επτά και μισή το βράδυ, κρύο, ψιλόβροχο και αυτός ετοιμοπόλεμος.
Σε είκοσι λεπτά ήταν εκεί. Ο λόγος του αδρός και γρήγορος, αλλά καθόλου βιαστικός. Ρώτησε όλα όσα τον ενδιέφεραν, χωρίς περιττές σάλτσες και μου εξήγησε ποια προϊόντα μπορούσε να πουλήσει και σε τι ποσότητες κάθε μήνα.
Συμφωνήσαμε μέσα σε μισή ώρα και έφυγε. Έμαθα από τον κοινό μας φίλο, πως μετά τις εννιά η ώρα κάθε βράδυ τηλεφωνούσε σε όλους όσους τον είχαν καλέσει μέσα στη μέρα και δεν είχε τη δυνατότητα να τους μιλήσει αμέσως.
Μέχρι την τελευταία μέρα τήρησε όλες τις δεσμεύσεις στο ακέραιο, χωρίς να χρειαστεί να συζητήσουμε ξανά το οτιδήποτε.
Για ποιο λόγο θυμάμαι αυτό το περιστατικό, μετά από τόσα χρόνια; Θα σας πω.
- Σπάνια συναντώ επιχειρηματία με ξεκάθαρη σκέψη και πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων του – πλεονέκτημα που εξασφαλίζει άμεσες συμφωνίες.
- Σπανιότερα συναντώ επιχειρηματία που μπορεί να τηρήσει όλα όσα αρχικά υπόσχεται – πλεονέκτημα που θεμελιώνει μακροχρόνιες συνεργασίες.
- Σπανιότατα συναντώ επιχειρηματία, που έχει άμεση καθημερινή εμπλοκή με την λειτουργία της επιχείρησης του και βρίσκει χρόνο να είναι σε επαφή με όσους τον χρειάζονται, χωρίς να επιδεικνύει τον φόρτο εργασίας του – πλεονέκτημα που διατηρεί πιστές συμμαχίες.
Η επιτυχία του Γιώργου Γεράρδου δεν είναι τυχαία. Κατά τη γνώμη μου, οφείλεται κυρίως στα παραπάνω. Προφανώς αυτά δεν αρκούν, αλλά δεν γράφω περισσότερα, διότι ένα φιλικό βρισίδι ήδη το έχω στο τσεπάκι.
Να είστε όλοι καλά και να μας διαβάζετε. Χρειαζόμαστε τις αντιρρήσεις σας.
Φιλικά
ΧΜ.-
Υ.Γ.
Άμεσος προϊστάμενος στην πρώτη μου εργασία ήταν ο Γιάννης Μουράτογλου, Γενικός Διευθυντής τότε της Yamaha Motor Hellas. Από αυτόν έμαθα όλα τα βασικά για να σταθώ στην αγορά. Δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσα μας και δεν κρύβω πως μου λείπουν πολύ οι κουβέντες μας.
Κάποια στιγμή τα συμφέροντα μας συγκρούστηκαν και χρειάστηκε να του πάρω το κεφάλι. Το έκανα σχεδόν χωρίς δισταγμό, πιστός στα διδάγματα του.
Αρχές του 2003 έστησα μια δικιά μου δουλειά. Με επισκέφθηκε πρόθυμος να με βοηθήσει μέσα από τα περιοδικά που εξέδιδε στο χώρο του αυτοκινήτου (Drive, Autocar και Burnout). Βρήκα την ευκαιρία να του εξιστορήσω το παρασκήνιο της ιστορίας. Του τα είπα όλα χωρίς περιστροφές, κλείνοντας με τη φράση «Έκανα ακριβώς ό,τι θα έκανες και εσύ στη θέση μου».
Με κοίταξε με ένα φευγαλέο βλέμμα επιδοκιμασίας και συνεχίσαμε την κουβέντα σε πρακτικά θέματα. Από εκείνη την ημέρα και μετά έκανε ό,τι πέρναγε από το χέρι του για να με βοηθήσει και ήταν σημαντική η βοήθεια του.
Του οφείλω πολλά και όταν πρέπει να πάρω μια σοβαρή επαγγελματική απόφαση, τον φέρνω στο μυαλό μου και τον συμβουλεύομαι. Τον «ρώτησα» και για αυτήν εδώ την συνεργασία και χαμογέλασε ευχαριστημένος.
Σημείωση: Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο είναι δημιουργία του γιου μου Κωνσταντίνου Μεϊχανετζίδη. Μου τον χάρισε επισημαίνοντας : “This is you”.
