“Η Ελλάδα έχει την καλύτερη θάλασσα στον κόσμο.” Ισχύει. Το λέω συχνά πυκνά. Έχω ταξιδέψει σε σχεδόν 40 χώρες, από την Καραϊβική ως την Αφρική, λίγες ανταγωνίζονται την πατρίδα μου. Αλλά:
- Δεν βελτιώνονται. Χειροτερεύουν σχεδόν όλες, σχεδόν στα πάντα. Οι Άγγλοι που κοροϊδεύουμε, στην δεκαετία του ‘80 που άρχισε να μετράει η ΕΕ την ποιότητα του νερού, ντρέπονταν να πούνε ονόματα καν. Ακόμα και το 1995 οι μισές δεν περνούσαν από τα κριτήρια ως προς την μόλυνση. Βαριά βιομηχανική χώρα γαρ. Αλλά τώρα; Η συντριπτική πλειοψηφία των παραλιών τους πεντακάθαρες.
- Συνολικά είναι μάπα. Οι Έλληνες (κι εγώ πρώτος πρώτος) είμαστε οι απόλυτοι άρχοντες της επιλεκτικής παρατήρησης. “Αυτή η παραλία είναι φοβερή αν έρθεις χωρίς κόσμο, εκτός σεζόν, πριν βρωμίσει, αν δεν έχει κάνει έργα το beach bar….” Πας σε παραλία 7χλμ στην Τουρκία και έχει πεντακάθαρες δημόσιες τουαλέτες κάθε 500 μέτρα. Εδώ ή δεν έχει καθόλου, ή είναι αγκαζέ με το μπαρ μόνο ή καμμιά προκάτ πεταμένη πλαστική που βρωμάει.
- Πρόσβαση σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα/πρόσβαση γενικά. Parking; Εδώ γελάμε. Η συνολική εμπειρία σε αυτές τις φοβερές ελληνικές παραλίες έγκειται στην καταγωγή μας από τον πολυμήχανο Οδυσσέα ίσως. Κατεβαίνουμε από βράχια, πάμε με (αρχικλεφταράδες) καϊκια, στοιβάζουμε σε χωματόδρομους άτσαλα δεκάδες αμάξια, κολλάμε στην άμμο ή σε απόγνωση γιατί μας έχει κλείσει κάποιος άλλος.
- Πρόσβαση με ποδηλατόδρομο ή μέσα μαζικής μεταφοράς. Εδώ γελάμε.
- Διαθέσιμες δραστηριότητες. Γιατί (οεο) δεν νοικιάζουν καγιάκ στις ελληνικές παραλίες;
- Δεν εκμεταλλευόμαστε τις βραχώδεις ακτές μας. Στις περισσότερες χώρες οι άνθρωποι φτιάχνουν καλόγουστες ξύλινες αποβάθρες στα βράχια. Καλή κι η άμμος, αρέσει στα μικρά παιδιά αλλά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων θέλει απλά κάπου να αράξει στον ήλιο δίπλα στο νερό και μετά να κολυμπήσει. Δεν χρειάζεται άμμο. Ακόμα και στην Τουρκία βλέπεις εξωτερικά ασανσέρ. Έχει το σπίτι του ψηλά κοντά στον δρόμο και κατεβαίνει με το ασανσέρ στην αποβάθρα για το μπάνιο του.
- Όπως γενικά στον τουρισμό, δεν είναι ξεκάθαρο το σχέδιο, αν υπάρχει σχέδιο. Πάντα φλου και αόριστα όλα. Έχει άδεια αυτό το μπαρ στην παραλία; Ίσως, μάλλον, πιθανώς, αλλά όχι έτσι ακριβώς, κανείς δεν ξέρει. Μέχρι που μπορεί να πάρει πριβέ το ξενοδοχείο; Εικάζω ότι….νομίζω….κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Σε ελάχιστα μέρη συντονίζονται οι ξενοδόχοι για να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση. Και καλά εμείς οι Έλληνες γουστάρουμε το μπάχαλο, οι ξένοι πως να βγάλουν άκρη;
- Τα προβλήματα που δεν θίγουμε για να μην μας πάρουν πρέφα. Υποβρύχια σκουπίδια, χωματερές που καταλήγουν τα νερά στη θάλασσα, ψαράδες και ψαροτουφεκάδες που κάνουν ότι γουστάρουν, όπου γουστάρουν, σκάφη αναψυχής που σκοτώνουν κόσμο και ελέγχονται σπανιότατα, σκουπίδια, πολλά σκουπίδια, παντού σκουπίδια….έλα μωρέ….θα τα καθαρίσει αυτός που έχει το μπιτς μπαρ ή αυτοί οι οικολόγοι, νταξ, σιγά.
